Ali Mazrui bijzonder kritisch voor Keniaans president Kibaki
dinsdag, 15 januari 2008 - 14:43
De zware politieke crisis die Kenia momenteel doormaakt, heeft al aan honderden mensen het leven gekost en 250.000 anderen op de vlucht gejaagd. Voor velen kwam de geweldspiraal na de omstreden verkiezingen van 27 december onverwacht in een land dat algemeen wordt beschouwd als een ‘baken van stabiliteit' in een woelige regio. Toch zijn kritische waarnemers niet echt verbaasd. Professor Ali Mazrui is directeur van het centrum voor Global Cultural Studies aan de State University of New York en al jaren een analist van de gebeurtenissen in zijn geboorteland. Mazrui toonde zich vorige week bijzonder scherp voor president Mwai Kibaki tijdens een populair politiek discussieprogramma op de Amerikaanse zender Voice of America. Volgens Mazrui heeft Kibaki zijn relatief vreedzaam land in een gevaarlijk avontuur gestort door een ‘burgerlijke staatsgreep' te plegen tegen de wil van de meerderheid van de Keniaanse kiezers. Hij onderstreepte het belang van de etnische factor in de Keniaanse politiek waar één groep, de Kikuyu, al sinds de onafhankelijkheid van Groot-Brittannië de machti stevig in handen heeft en er blijkbaar alles voor over heeft om dat zo te houden. Vooral de haviken uit de omgeving van de president zouden er alles aan hebben gedaan om een verkiezingsnederlaag frauduleus om te buigen in een nipte overwinning. Mazrui vond het bijzonder zorgwekkend dat de internationale gemeenschap niet meer druk uitoefent op de president om de stembusuitslag te respecteren. Een compromis of machtsdeling vond hij een aanfluiting van de democratische regels. Andere waarnemers zoeken de oorzaak van de huidige problemen in het referendum over een nieuwe grondwet uit 2005. Het voorstel van de regering werd toen door een meerderheid van de bevolkingi verworpen omdat het te veel machti in handen van de president zou leggen. Volgens Mazrui moet de Afrikaanse Unie druk blijven uitoefenen op de president om binnen de drie maanden nieuwe verkiezingen te organiseren. Het parlement, waar de oppositiepartij van Odinga de meerderheid heeft, zou alvast met een voorstel van nieuwe grondwet kunnen uitpakken waarbij de functie van eerste minister een voldoende tegengewicht vormt. Kenia zou anders wel eens snel kunnen afglijden naar langdurig politiek en etnisch geweld zoals andere landen uit de regio van de Grote Meren dat al jaren kennen, waarschuwde de professor.
Honderd jaar nadat de kanonnen van augustus de Eerste Wereldoorlog echt lieten losbarsten, maakte 2014 duidelijk dat we opnieuw heel gevaarlijk leven. Wat valt er vooral te onthouden vanuit democratisch oogpunt?
Het publieke goed bij uitstek is de bescherming van de lichamelijke integriteit van elke mens, veiligheid dus. In de straten van stad of dorp mag geen geweld regeren. Het is hoog tijd om dit principe te mondialiseren.
Alle dagen zijn er berichten over conflict en oorlog, in Irak, Gaza, Oekraïne, Syrië, Libië, Nigeria, Zuid-Soedan… de gewekte indruk dat oorlogsgeweld en geweldsdoden in opmars zijn, is echter onjuist.
Meer dan de helft van werkzoekende jongeren zonder job in Spanje, vrijgeleide voor roversbanken, de aarde opwarmen met 4 graden, tal van kusten en steden die
Hoe een rijk land arm wordt, dat is wat Argentinië in het begin van de 21ste eeuw aan de wereld toont. Tot ruim na de Tweede Wereldoorlog was dit land één van de rijkste van de wereld. De Argentijnen hadden het goed, ze leefden zoals wij en zelfs beter. Iedereen had werk in hun welvaartstaat met de sterkste industrie van heel Zuid-Amerika, met goede gezondheidszorg, onderwijs en openbaar vervoer.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
