In de theehuisjes in Mandalay en Rangoon bedienen kinderen van een jaar of acht. Hele families met hun kinderen werken aan wegen. Met de handen vullen ze gaten met steengruis en teer. Op de plantages tappen kinderen de rubber zoals Ma Ni Ni Win: “We beginnen ’s ochtends om vijf uur. Om twaalf uur hebben we pauze en dan werken we door tot het einde van de middag.” Ze werkt voor 33 cent per dag. In de jaren ’90 stelde de Internationale Arbeidsorganisatiei het grootschalige gebruik van dwangarbeid vast bij o.a. de bouw van een vliegveld en een snelweg. Waar etnische minderheden wonen, zet het leger op grote schaal dragers in, onbetaald en levensgevaarlijk werki. De IAOi veroordeelde in 2000 in twee resoluties de dwangarbeid. In de hoop op beterschap werden ze een aantal jaren bevroren. Maar tot vandaag blijft dwangarbeid er een probleem, en de IAOi kondigde aan de resolutie nu echt te bekrachtigen en mogelijk naar het Internationale Hof van Justitie in Den Haag te trekken. Er is nog veel werki aan de winkel voor de IAOi en voor de nieuwe wereldvakbond die vandaag wordt opgericht in Wenen.
Eigenlijk zou alles wat met werk te maken heeft vooral een aangename oefening moeten zijn. Hoe ons inzetten voor de samenleving en haar economie? Welke talenten aanspreken en ontwikkelen? Want snel moet alles duurzamer. Hoeveel vrijheid hebben we dan in onze jobs, hoeveel zeggenschap?
Ik ben nu al meer dan twintig jaar ploegbaas op de luchthaven. We zijn moderne mijnwerkers. We werken in een schacht en met de hand laden of lossen we tot drie ton op veertig minuten.
Niet altijd valt het meteen op. Maar over bijna alle 40 interviews in het boek 'Voor de kost' hangt die grote uitdaging: zijn werkenden ook morgen sterk genoeg om zich succesvol te verweren tegen vele dreigingen en gevaren? Derde en laatste deel van het essay ‘Wat leert ons Voor de kost?’
Vele stemmen associëren werknemers met behoudsgezindheid. Ze beschermen zeker hun rechten. Maar conservatisme is allerminst wat de geïnterviewde werknemers in het boek 'Voor de kost' meest kenmerkt. Het is markant hoeveel verandering ze ambiëren, met straffe uitspraken, meest van al over milieu. Deel 2 van het essay ‘Wat leert ons Voor de kost?’
Vanaf 1999 is het wereldwijde protest en verzet tegen de dominante globalisering heel zichtbaar. Wat al deze mensen drijft, is scepsis over een wereld waar de economie voorrang krijgt op de mens, de welvaart steeds ongelijker verdeeld raakt, de mensenrechten in de verdrukking komen, de ecologische ravages onvoorstelbaar groot zijn en de besluitvorming over dat alles ondemocratisch verloopt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
De IAO dateert uit 1919, is daarmee één van de oudste internationale organisaties en is gevestigd in Genève. Na de Tweede Wereldoorlog groeit zij binnen de Verenigde Naties uit tot de dochterorganisatie die gespecialiseerd is in sociaal beleid.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
zie Internationale Arbeidsorganisatie
zie Internationale Arbeidsorganisatie
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
