Overslaan en naar de inhoud gaan
Bouwwoede in China maakt mijnwerkers van Indiase boeren
woensdag, 23 augustus 2006 - 17:20
In de omgeving van de stad Hospet, 350 kilometer ten noordwesten van het computermekka Bangalore, in de Zuid-Indiase deelstaat Karnataka, hebben de vertrouwde groene maïsvelden en akkers met uien plaatsgemaakt voor naakte aarde
i, bezaaid met rotsblokken en ertshopen. Magere mannen, vrouwen en kinderen zijn van zonsopgang tot de avond in de weer rond putten die meestal niet dieper zijn dan vier meter.
Uit het ijzererts dat ze bovenhalen, worden in China
i onder meer de stalen gebinten gemaakt van de stadions en atletenverblijven voor de Olympische Spelen van 2008. Stijgende prijzen stimuleren de grondstoffenhandel. India is de op twee na grootste ertsleverancier van de Chinese hoogovens.
De bloei van de ertshandel valt samen met een zware landbouwcrisis, het gevolg van drie jaar droogte. In veel van de ambachtelijke mijnen in Karnataka werken hele gezinnen uit de verarmde boerendorpen uit de omgeving. De mijnbouw verschaft in de streek intussen meer werk
i dan de landbouw
i. Landarbeiders krijgen amper nog 40 eurocent per dag, terwijl volwassen mijnwerkers op 1,6 euro kunnen rekenen. Er worden ook veel kinderen ingezet, zij krijgen een vast bedrag per kilogram aarde
i of erts.
De mijnwerkers dragen alle kosten voor hun eten, brandhout en drinkwater. Een ziekteverzekering hebben ze niet. Volgens de wet moeten mijnbouwmaatschappijen voor kinderopvang zorgen, maar dat gebeurt hier niet.
Vorig jaar bleek dat de kleinschalige mijnbouwbedrijven in deze streek de sociale en milieunormen aan hun laars lappen en ook niet veel ondernemen tegen kinderarbeid
i. De deelstaatpremier HD Kumaraswamy en twee van zijn ministers worden ervan beschuldigd 25 miljoen euro te hebben aanvaard van mijnbezitters in Bellary die ongestoord verder wilden werken, onder meer in beschermde bossen.
IPS
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Voor wie het niet breed heeft, helpen alle kleintjes. Kinderen van veetelers en landbouwers kunnen al gauw een helpende hand uitsteken. In de beperkte plant- en oogstperiodes valt daar zelfs wat voor te zeggen, want hoe meer werkende handen in die periodes, hoe minder honger. Niet toevallig is oogstmaand augustus bij ons een vakantiemaand. Of kinderen gaan al heel jong uit werken en zorgen zo voor een deel van het gezinsinkomen. Dat houdt hen weg van school en vergooit hun toekomst. Het is waar, deze kinderarbeid is verboden. Maar dat verbod handhaven is geen mondiale prioriteit. In een economie die overal op zoek gaat naar de goedkoopste en meest onbeschermde werkkracht is kinderarbeid dan een beschamend bijproduct van globalisering.Leren verplicht maken en zorgen voor voldoende scholen en leerkrachten is een prima middel om de kinderen naar school te krijgen en komaf te maken met kinderarbeid. En waarborgen dat de ouders over voldoende inkomen beschikken is het tweede deel van de oplossing.