Home

Een wereld verslaafd aan honger?

Alarmerende rapporten over honger in de wereld blijven met de regelmaat van een klok het nieuws teisteren. Het lijkt wel of sommige landen nooit voldoende voedsel kunnen produceren om hun bevolking te voeden. Maar klopt dat wel? Volgens een recent FAO-rapport zou de voedselzekerheid van 15 miljoen Ethiopiërs in gevaar zijn, 5 tot 6 miljoen mensen zijn er chronisch ondervoed omdat ze - zelfs onder normale klimatologische omstandigheden - niet meer in staat zijn om voldoende voedsel te produceren of te kopen. Toch was 2005 een goed oogstjaar in de meeste streken van Ethiopië en zijn de vooruitzichten voor dit jaar zelfs nog beter, zegt het Wereldvoedselprogramma. Ethiopië kan zelfs voedsel exporteren. En toch is de toestand dramatisch voor de nomadische veehouders in het zuidoosten van het land. Zuidelijk Afrika kende eind vorig jaar een recordoogst van maïs, het basisvoedsel bij uitstek, maar tegelijkertijd hadden 12 miljoen mensen in Zimbabwe en Malawi dringend voedselhulp nodig om te overleven.  Wat is er aan de hand? De oude malthusiaanse nachtmerrie dat een sterke bevolkingsgroei gecombineerd met de uitputting van grondstoffen tot een catastrofe zou leiden, klopt niet. Want de mens is in staat gebleken véél meer voedsel te produceren – o.a. door een sterke productiviteitsstijging – dan de wereldbevolking nodig heeft. En toch blijft de honger … Hoe je het ook bekijkt de ongelijke machtsverhoudingen en de menselijke hebzucht zijn de hoofdoorzaken. De Amerikaanse NGO Food First legt in enkele recente publicaties de vinger op de wonde. Honger is het gevolg van een lang proces, niet van een eenmalige gebeurtenis of natuurramp. Als mensen de controle verliezen over hun landbouw, dreigt honger.

IPS
Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN: http://www.fao.org/newsroom/en/news/2006/1000288/index.html
Wereldvoedselprogramma: http://www.wfp.org/policies/introduction/background/index.asp?section=6&sub_section=1
Institute for Food and Development Policy / Food First: www.foodfirst.org

Regio's: 

Lees ook

Leeggeschepte visgronden. Brengt MSC-label raad?

Dertig miljoen vissers telt de wereld, en de jongste jaren lukt het hen minder makkelijk om het aanbod van vis op peil te houden. De eigenlijke visvangsten nemen qua volume af. Het is de sterk groeiende viskweek die dat gat moet vullen.

Uit de meeste zeeën en oceanen wordt al een paar decennia meer vis gehaald dan ze kunnen verdragen. Een visvangst van bijna honderd miljoen ton, zoals die van 2000, zou het maximum zijn. De opbrengst per persoon kan dus niet anders dan afnemen. We vissen té veel op wel zeventig procent van de visbestanden. Zo denkt alvast de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) van de Verenigde Naties erover.

BOEK - VAN EILAND TOT WERELD. Appèl voor een menselijke samenleving

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.