Hoe is het nog met Algerije? Van gefnuikte ambities en succesvolle dadeluitvoer
dinsdag, 1 september 2009 - 11:16
Veel horen we niet van Algerije, nochtans een immens land net ten zuiden van Europa en een grote olie- en gasleverancier. En het vorige decennium haalde het enkel de mediai met een verschrikkelijke burgeroorlog die naar schatting 150.000 mensen het leven kostte.
Vroeger was dat anders. De bevrijdingsstrijd tegen Frankrijk beheerste dikwijls het internationale nieuws. En na de onafhankelijkheid in 1962 ambieerde Algerije een plaats op het wereldtoneel, geholpen door de sterk stijgende olieprijzen en zijn prominente rol binnen de organisatie van olie-exporterende landen OPEC en de Beweging van Niet-gebonden Landen, toen op haar hoogtepunt. De westerse landen moesten plaats ruimen voor een Nieuwe Internationale Economische Orde zodat de Derde Wereldi kansen krijgt om de achterstand op de geïndustrialiseerde landen in te lopen, vooral door hogere prijzen voor de grondstoffeni waarop de westerse welvaart dreef. Die inkomsten konden, net als in Algerije, een moderne industrie bekostigen.
Algerije investeerde zijn aardgas- en oliegeld dus in industriële ontwikkelingi om zijn landbouweconomie radicaal om te vormen. Het plan was om eerst een zware industrie met staal- en machinefabrieken te bouwen en daarop een gevarieerde lichte industrie te bouwen.
Afbeelding
11 POLITIEKE DWAASHEDEN
Afbeelding
TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
Afbeelding
COOPERATIES. Hoe heroveren we de economie?
Het lukte niet. De olieprijs kelderde meer dan eens, de schuldenlasti liep op en zowat alles wordt geïmporteerd. Maar waarom liep het fout met de industrialisering? Want het is toch geen slecht idee om de uitputbare olie- en gasvoorraden om te zetten in een economische structuur die welvaart kan blijven scheppen?
Allereerst bleek het moeilijk om vanuit het niets een industriële natie uit de grond te stampen, zeker als de hardware van een uitgebreide infrastructuur en de software van een goed opgeleide bevolkingi en beschikbare technologie nog niet aanwezig zijn. Anders dan fabrieken, kon die kennis niet zomaar worden gekocht. Veel investeringen bleven te weinig productief, zelfs ronduit onrendabel.
Bovendien was de tijd voor deze Algerijnse strategie beperkt. In de jaren zeventig kon Algerije beschikken over veel oliedollars en een pak leningen. Maar in de jaren tachtig kelderde de olieprijs en hapte de aflossing van de schuld zowat driekwart uit de inkomsten van het land.
Politieke oorzaken verergerden dit plaatje nog. De fabriekscomplexen moesten samen met voedselsubsidies en sociale voorzieningen de bevolkingi tevreden houden, rentabiliteit was ondergeschikt. De privatiseringen vanaf de jaren negentig brachten geen oplossing. Erger, de import van heel veel goederen wordt nu volledig voor eigen rekening gedomineerd en zelfs gemonopoliseerd door de politieke en militaire elite. Die import is een blok aan het been van elke economische ontwikkelingi.
Het feit dat het meest succesvolle exportproduct buiten olie en gas gevormd wordt door dadels, tekent de zwakte van de overige industrie, goed voor amper vijf procent van de voortgebrachte welvaart. De aanhoudend hoge invoer van voedingsmiddelen toont aan dat ook de landbouwi in slechte staat is. (MB en DB)
Uit het nieuwe Algerije landenboek, auteur Michiel Beker, 129 p., met foto’s plus uitvouwbare overzichtskaart
Klik hier voor info en bestellen Klik voor de volledige lijst van landenboeken - ze zijn alfabetisch gerangschikt
In volle coronatijd kon de wereld maar doordraaien met behulp van digitale communicatie. Toch ontbreekt het de wereld net aan een ambitieus doel inzake communicatie.
Wat vertelt 'Assignment China' van Mike Chinoy, eerst een Tv-serie en nu ook een boek, over westerse, vooral Amerikaanse, China berichtgeving? Jan Servaes, die de auteur kent, bespreekt en maakt zo wegwijs in deze belangrijke interactie.
https://de.wikipedia.org/wiki/E-Fuel“Beware the Jabberwock”, schreef de auteur van 'Alice in Wonderland'. Dat monster mag symbool staan voor de Duitse auto-industrie. Het kent geen scrupules en stoort zich aan geen enkele regel. De geschiedenis krijgt een nieuw hoofdstuk nu Europa door Duits terugkrabbelen bijna struikelt over klimaatmaatregelen.
Het is gebeurd. Xi Jinping is baas van de Communistische Partij, chef van de Centrale Militaire Commissie én nu ook voor de derde maal president van China… nadat hij zelf jaren geleden alle beperkingen had weggehaald.
Overmatige consumptie en wegwerp typeren nog altijd de kledingindustrie. Kunnen gerecycleerde vezels de productie echt circulair en duurzaam maken? Hoe snel? En moet iedereen jaarlijks 12 tot 37 kilo kleren kunnen weggooien om te recycleren?
Vanaf 1999 is het wereldwijde protest en verzet tegen de dominante globalisering heel zichtbaar. Wat al deze mensen drijft, is scepsis over een wereld waar de economie voorrang krijgt op de mens, de welvaart steeds ongelijker verdeeld raakt, de mensenrechten in de verdrukking komen, de ecologische ravages onvoorstelbaar groot zijn en de besluitvorming over dat alles ondemocratisch verloopt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
'Van wie zijn de media? De media zijn van ons'; 'Een democratische samenleving koestert betrouwbare media'; 'De mediatoekomst is aan encyclopedische journalistiek'; 'Een goede publieke omroep is best voor iedereen'; 'De openbare omroep moet dan wel de best mogelijke informatie garanderen'Vind deze artikels en nog andere over media en het belang van een goede publieke omroep op Pala.
Ander woord voor ontwikkelingslanden, arme landen of het Zuiden. Oorspronkelijk maakte de term het onderscheid met de eerste wereld van de Verenigde Staten en zijn bondgenoten, het ‘westerse blok’, en met de tweede wereld van de Sovjetunie en zijn bondgenoten, het ‘oosterse blok’.
Verzamelterm voor zowel fossiele brandstoffen (olie, gas), andere delfstoffen (ertsen) als voor wat veld of bos opleveren (katoen, hout, rubber). Probleem is dat de delfstoffen eens op zullen geraken en we ze dus best hergebruiken. Extra vervelend is de verbranding van fossiele brandstoffen die sneller nog dan de uitputting ervan klimaatverandering voor elkaar krijgt. Voor de hernieuwbare grondstoffen is het opletten geblazen de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde niet te overschrijden of uit te putten.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Nog altijd torsen ontwikkelingslanden en andere landen allemaal samen een enorme buitenlandse schuld. Landen als Indonesië, India, Mexico en Argentinië moeten ruwweg een vijfde van hun handelsinkomen ophoesten voor de afbetaling van die schuld; Peru besteedt daar ruwweg een vierde aan, Ecuador, Hongarije, Bulgarije en Colombia besteden daar ruwweg een derde aan; Uruguay, Boeroendi, Guinee-Bissau, Turkije en Kazakstan zien om en bij veertig procent van hun handelsinkomen daaraan opgaan en Brazilië maar liefst 45 procent.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.