Lobbygroepen krijgen meer en meer macht in Brussel
woensdag, 20 september 2006 - 11:46
Naast het legertje ambtenaren dat elke dag voor de diverse instellingen van de Europese Uniei in Brussel werkt, zouden er ook ongeveer 15.000 lobbyisten actief zijn in de wandelgangen van de machti. Zij spenderen elk jaar tussen de 60 à 95 miljoen euro om het EUi-beleid in hun voordeel te beïnvloeden. Opvallend daarbij is dat vele rijkelijk betaalde lobbyisten voormalige ambtenaren zijn die het klappen van de zweep dus goed kennen. Burson-Marsteller is een van de grootste lobbyfirma’s met vooral klanten uit de chemie, geneesmiddelenindustrie, IT en telecommunicatie. Een heel stel gespecialiseerde juristen is dagelijks in de weer om invloed uit te oefenen op de EUi-regelgeving die hun klanten direct aanbelangt. Volgens insiders komt het meer en meer voor dat wetsvoorstellen die behandeld worden in het Europees Parlement geschreven werden door deze lobbyisten en in bijna ongewijzigde vorm worden goedgekeurd, zeker als het over heel technische materies gaat. 70% van alle lobbyisten werkt voor industriële groepen, 10% is actief voor grote NGO’s zoals Greenpeace. De budgetten waarover NGO’s beschikken, zijn meestal maar een fractie van wat de industrie in de strijd kan gooien. In tegenstelling tot de VS waar lobbyisten zich moeten registreren en tweemaal per jaar bekendmaken voor welke belangengroepen ze werken, speelt in de EUi alles zich nog grotendeels in een grijze zone af. Het nieuwe EUi-‘groenboek’ over transparantie zou hieraan paal en perk moeten stellen. Volgens Corporate Europe Observatory (CEO), een lobbywaakhond, gaan de voorgestelde maatregelen niet ver genoeg en bedreigen de activiteiten van de lobbygroepen de democratie en de volksgezondheid. Vooral de farmaceutische industrie heeft een slechte reputatie wat betreft lobbywerk.
Tussen de socialistische dag van de Arbeid en het Rerum Novarum van de christelijke werknemersbeweging is het goed om stil te staan bij het lot van de werkende mens anno 2009.
Groot is de verbazing als de diepe financiële en economische crisis in het zwaar getroffen België niet eens tot een fundamenteel debat leidt over welke banken nodig zijn om ook morg
Wie werkt, kan leven. Klinkt mooi, maar de werkelijkheid is anders. De helft van alle mensen die werken, verdienen te weinig om fatsoenlijk te kunnen leven.
We zitten in slechte papieren. Laten we snel eens kijken hoe dat komt - waarbij we geen crisis uit de weg gaan - en dan vooral naar de uitwegen zoeken, want die zijn er wel degelijk.
Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.
Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’
Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.
Veerkracht is het vermogen van elk systeem om grote veranderingen of schokken op te vangen zonder zijn kwaliteiten te verliezen of zelfs in te storten. Dit begrip van veerkracht is allereerst van toepassing op ecosystemen. Even belangrijk is het om de veerkracht van onze sociale, economische en culturele systemen te bewaken. Want grote veranderingen, schokken of crises kunnen ook hun weerbaarheid aantasten.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
Wil meer democratische controle over multinationals in het belang van mensenrechten, werknemersrechten en ecologische rechtvaardigheid.