The (un)Happy Planet Index: (te ) veel consumeren maakt niet gelukkiger
dinsdag, 28 augustus 2007 - 13:42
De Happy Planet Index vertelt ons hoe efficiënt landen de natuurlijke rijkdommen van de aardei aanwenden om hun inwoners een lang en gelukkig leven te bezorgen. Daarvoor combineert deze index drie gegevens: de ecologische voetafdruki, de levenstevredenheid (het welzijn) en de levensverwachting. Opvallend is dat een hoog verbruik van natuurlijke rijkdommen zich niet vanzelfsprekend vertaalt in hoog welzijn. Of omgekeerd, het blijkt mogelijk om veel levenstevredenheid te realiseren zonder onze planeet geweld aan te doen. Helemaal bovenaan staat bijvoorbeeld de eilandstaat Vanuatu: gelukkige inwoners, beperkte voetafdruk en, toch wat minder goed, een levensverwachting van 69 jaar. Het wijst erop dat zelfs de best gerangschikte landen eigenlijk nog heel wat beter horen te presteren. Het westerse model - dat zich steeds meer opdringt aan de wereld - kan nu dan wel zorgen voor een lang en relatief tevreden leven, maar de ecologische kost is hoog. Zelfs daar zijn grote verschillen. De inwoners van Duitsland en de Verenigde Staten leven zowat even lang en noemen zich ongeveer even gelukkig, maar de Duitsers hebben een ecologische voetafdruki die de helft kleiner is. Duitsland staat nummer 81 op de lijst van 178 landen waarvoor gegevens zijn verzameld, de Verenigde Staten staan pas op nummer 150. België is nummer 78, Nederland nummer 70. India en Brazilië presteren beter en belanden op plaatsen 62 en 63, Chinai haalt plaats 31. Rusland vinden we bijna helemaal onderaan, op 172. De laatste drie zijn Burundi, Swaziland en hekkensluiter Zimbawe. Bovenaan krijgt Vanuatu het dichte gezelschap van Colombia - toch verrassend voor een land dat alleen het nieuws haalt met geweld en ontvoeringen - en Costa Rica.
In hun visietekst tonen Leuvense professoren overtuigend aan hoe ons voedselsysteem in zowat alle opzichten onduurzaam is. Ze geven ook aan wat prioritair moet gebeuren. Zo kan iedereen weten wat veel te weinig, amper of zelfs niet gebeurt.
Hoe creëren en verdelen we welvaart zonder ons ruimteschip Aardei te mishandelen, hoe bewaken we daarbij best het belang van alle mensen, en hoe beslissen we daarover zo democratisch mogelijk? Die leidraden typeren Palai, ook deze eigenzinnige nieuwjaarsbrief die verschijnt na de jaarwisseling.
We naderen steeds sneller het moment waarop onze planeet niet langer geschikt is voor menselijk leven. Toch zijn we het aan toekomstige generaties verplicht de moed niet op te geven. Hoe zou gezamenlijke actie er uit kunnen zien? Het wordt een gevecht van David tegen Goliath.
De Cali en Bakoe conferenties brengen de wereld geen veiligheid voor biodiversiteit en klimaat, allebei extreem belangrijke planetaire grenzen. Ze dwalen zelfs af van de essentie. Zo zien ze het rund in de kamer niet.
‘Eeuwig’ worden ze verbouwd. Maar welke stad aan rivier of kanaal kan zich duurzaam noemen als de meeste bouwactiviteit niet via het water verloopt? Hoe slim is het om van zowat elk dok een jachthaven te maken?
wanneer landen hun buitenlandse schuldenlast niet meer aankunnen, komen hun bankiers samen in de Club van Londen om een schuldherschikking te onderhandelen.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoeveel heb je nodig van de Aarde om al hetgeen je verbruikt, te produceren? Dat is wat jouw ecologische voetafdruk vertelt. Ook voor een stad, een land of de volledige wereld is het mogelijk de voetafdruk te meten op basis van wat ze consumeren aan energie, voedsel, water enzovoort. In cijfers voor het jaar 2010: iedere mens beschikt over ongeveer 1,7 hectare. Dat is het evenwicht waarbij het gebruik van de natuurlijke hulpbronnen van de Aarde niet sneller verloopt dan ze zich kunnen herstellen. Het wordt ook wel Eerlijke Aarde-aandeel genoemd.
Hoeveel heb je nodig van de Aarde om al hetgeen je verbruikt, te produceren? Dat is wat jouw ecologische voetafdruk vertelt. Ook voor een stad, een land of de volledige wereld is het mogelijk de voetafdruk te meten op basis van wat ze consumeren aan energie, voedsel, water enzovoort. In cijfers voor het jaar 2010: iedere mens beschikt over ongeveer 1,7 hectare. Dat is het evenwicht waarbij het gebruik van de natuurlijke hulpbronnen van de Aarde niet sneller verloopt dan ze zich kunnen herstellen. Het wordt ook wel Eerlijke Aarde-aandeel genoemd.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
