UNDP toont economische vallen en opstaan van Azië en houdt voor ons de Millenniumdoelstellingen in de gaten
dinsdag, 12 februari 2008 - 14:23
In zijn jaarrapport 2007 Making Globalization work for all verzamelt het United Nations Development Program (UNDP) meer dan interessante informatie. Zo kunnen we leren dat de wereldeconomie de jongste dertig jaar groeit - althans volgens BNPi cijfers. In diezelfde periode verkleint de kloof in menselijke ontwikkelingi (zoals levensduur en alfabetisering) maar de economische ongelijkheden nemen allerminst af. Die ongelijkheid stijgt zelfs fors en het UNDP waarschuwt ervoor dat die voor veel narigheid zorgt.
Boeiend is de figuur pagina 5 over de economische prestaties van diverse continenten en landen doorheen de eeuwen. Nog in 1820, minder dan tweehonderd jaar geleden, brengt Aziëi zestig procent van de mondiale welvaart voort en ligt daar het zwaartepunt van de wereldeconomie. Begin 20ste eeuw is het Aziatische aandeel geslonken tot een kwart. En in 1950 is het zelfs minder dan een vijfde. Amper vijftig jaar later, bij het begin van de 21ste eeuw, is dat aandeel verdubbeld en is Aziëi goed voor bijna veertig procent.
Hou de Millenniumdoelstellingen in de gaten
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Nieuw bij UNDP is ook een website die nagaat hoe de landen op onze planeet presteren voor de diverse Millenniumdoelstellingen of MDG's. Op kaarten is te zien hoeveel mensen moeten overleven met minder dan één dollar per dag, hoe hoog de kindersterfte is, enzovoort. Het is waar - zoals UNDP aangeeft - dat wie doelstellingen formuleert, moet weten waar men aan toe is en waar extra inspanningen nodig zijn. Anderzijds mag men niet vergeten naar de echte oorzaken te kijken van hongeri, armoedei of kindersterfte. De Millenniumdoelstellingen gaan voorbij aan wat structureel fout loopt in de wereld: onze huidige economiei creëert ongelijkheid en is onduurzaam, zowel sociaal als ecologisch. Die kritiek op de MDG's blijf spijtig genoeg overeind.
Sinds midden jaren negentig de rijkste mens ter wereld dankzij het monopolie van het door hem gestichte bedrijf Microsoft. Dat levert het besturingssysteem voor de meeste Pc’s en groeide uit tot grootste softwarebedrijf. Zijn fortuin bedraagt om en bij 50 miljard dollar. Hij is altijd voorstander geweest van gesloten software, niet verwonderlijk want dat versterkt zijn monopolie en maakt hem rijk. Natuurlijk is het praktisch dat Microsoft de wereld netwerkt op basis van één dominante norm. Maar het verzekert ons daarom niet van de beste software of van de beste koop. Het blijft verbazingwekkend dat één bedrijf of zelfs persoon zulke dominante positie kan blijven uitoefenen in de digitale samenleving. Als de elektronische snelweg daarin de plaats inneemt die vroeger spoorwegen, kanalen en wegen innamen, dan hebben we er vroeger altijd op gelet dat er geen privé monopolies konden groeien, en we slaagden er toch in om daarvan één groot netwerk te maken.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
veruit het meest bevolkte continent op onze Aarde en vaak het werelddeel van de toekomst genoemd waarheen snel het zwaartepunt verschuift, vooreerst het economische.
veruit het meest bevolkte continent op onze Aarde en vaak het werelddeel van de toekomst genoemd waarheen snel het zwaartepunt verschuift, vooreerst het economische.
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.