Werknemers nu ook slachtoffer van malaise in Amerikaanse Rode Kruis
dinsdag, 13 oktober 2009 - 23:01
De voorbije decennia gaat het van kwaad naar erger bij het Amerikaanse Rode Kruis, de grootste non-profitorganisatie voor rampenbestrijding in de VS en de belangrijkste nationale leverancier van bloed en bloedproducten. De eerbiedwaardige instelling is momenteel aan zijn tiende directeur toe in twaalf jaar tijd en aan de lijst van organisatorische problemen, rechtszaken, financiële tekorten en schandalen (o.a. de gebrekkige hulpverlening bij de orkaanramp in New Orleans) lijkt maar geen eind te komen.
Uit een recent rapport, gebaseerd op getuigenissen van Rode Kruis-werknemersi van over heel de VS, komt nu ook het beeld naar voren van een organisatie die het niet bepaald nauw neemt met de rechten van werknemersi en daardoor ook de bloeddonoren en bloedontvangers in gevaar dreigt te brengen.
Werknemersi klagen al langer over onmenselijk lange werkdagen zonder rustpauzes, over de aanwerving van te weinig gekwalificeerd personeel, over besparingen op alle mogelijke secundaire arbeidsrechten, over verlaging van de veiligheidsvoorschriften bij bloedafname, over de lage lonen, en nu ook over het systematisch ontwijken van collectieve arbeidsonderhandelingen door het management. Bovendien worden werknemersi die met hun klachten naar buiten durven te komen, bedreigd met ontslag.
Afbeelding
11 POLITIEKE DWAASHEDEN
Afbeelding
TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
Afbeelding
COOPERATIES. Hoe heroveren we de economie?
Tussen 1996 en 2007 stelde de National Labor Relations Board (NLRB), het Amerikaanse agentschap dat de arbeidswetgeving moet doen naleven, niet minder dan 212 zware inbreuken vast bij het Rode Kruis. In 152 gevallen moest een gespecialiseerd agentschap in arbeidsconflictbemiddeling tussenkomen omdat het management van geen oplossing wilde horen. Voor de vakbondeni is de maat nu vol en op een nationale conventie in St-Louis, in de staat Missouri, werd een uitgebreid rapport voorgesteld dat de klachten van de werknemersi bundelt en oplossingen voor een grondige hervorming aandraagt om de geloofwaardigheid van de instelling te herstellen. De National Jobs with Justice-organisatie stelt een blauwdruk voor die het management van het Rode Kruis moet toelaten de arbeidsrechten van de werknemersi te herstellen en zo de veiligheidi van de bloedtransfusiecentra in de VS te garanderen. Het recht van werknemersi op vrije vakbondsvertegenwoordiging en collectieve onderhandelingen staat daarbij centraal. Vakbondeni roepen werknemersi van over heel de wereld op om hun solidariteit te betuigen met de Rode Kruis-werknemersi. (JVC)
Klik voor National Jobs with Justice: rapport over de arbeidsrelaties bij het Amerikaanse Rode Kruis
Af en toe, zoals met de instorting van de Rana Plaza textielfabriek of de sluiting van Ford Genk, worden we brutaal herinnerd aan de globalisering van onze economie. Maar hoeveel mensen werken in wereldwijde productieketens? En gaan hun inkomens erop vooruit?
Vorig jaar gaf de wereld 1676 miljard dollar uit aan legers en hun wapens. Dat is 2,3 procent van het volledige wereldinkomen. Hoeveel potentieel aan civiele bestedingen verliezen we hiermee?
De consensus in de Verenigde Staten dat vrijhandel altijd goed zou zijn, is doorbroken in de campagne voor de presidentsverkiezingen. Voert de VS straks een meer protectionistische koers?
Goed wonen is van onschatbaar belang. Dan is het meer dan spijtig dat het aanbod aan de zogenaamde ‘onderkant van de woningmarkt’ – versta mensen met een laag inkomen - onvoldoende, dikwijls onaangepast of zelfs ronduit slecht is. Onbegrijpelijk dat we tussen privé en overheid niet massaal wooncoöperaties introduceren.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Onder toelichting weblinks naar artikels en instellingenIn nationale staten behoort het geweldmonopolie toe aan de overheid, die er heel terughoudend, streng gereglementeerd en democratisch gecontroleerd moet mee omspringen. Net zo komt het internationale geweldmonopolie toe aan de mondiale en regionale overheden.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.