Overslaan en naar de inhoud gaan
44. Wie welvarend wil zijn, moet een goede meetlat hanteren
zaterdag, 26 augustus 2006 - 09:00
PLEIDOOI VOOR EEN DUURZAAM EN SOLIDAIR ECONOMISCH BELEID
Op 30 augustus zal in Nederland een petitie worden overhandigd aan het Nederlandse Parlement voor de ontwikkeling
i van een duurzame en solidaire manier van economisch meten. De petitie werd inmiddels ondertekend door meer dan 650 toonaangevende wetenschappers, opiniemakers en organisaties. Als Vlaamse wetenschappers en maatschappelijke bewegers onderschrijven wij het Nederlandse initiatief en wensen wij ook in Vlaanderen en België een beweging op gang te brengen voor een correcte manier van economisch meten.
Waarom het BNP
i een slechte leidraad is voor economisch beleid
In het huidige rekenmodel gaat men er nog steeds van uit dat het ‘Bruto Nationaal Product
i' (BNP
i) een goede indicator is voor maatschappelijke welvaart. Maar die BNP
i-meetlat vertoont ernstige tekortkomingen die al diverse malen de aanzet zijn geweest tot het trekken van onjuiste beleidsconclusies. Wij vatten de belangrijkste bezwaren samen.
Primo. Het BNP
i is een slechte indicator om de reële economische welvaart van een nationale economie
i aan te geven. In het BNP
i-model staat monetaire toegevoegde waarde voorop, terwijl sociale en ecologische waarden die niet direct in geld
i vertaald kunnen worden buiten beschouwing blijven. Het BNP
i telt alle formele economische activiteiten bij elkaar op, zonder onderscheid te maken tussen positieve en negatieve bedrijvigheden. Volgens het BNP
i worden we bijvoorbeeld rijker van alle kosten die een kettingbotsing of een olieramp met zich meebrengen.
Anderzijds negeert het BNP
i een heel scala aan activiteiten die de welvaart wél stimuleren maar die niet behoren tot de formele economie
i. Reproductieve, verzorgende elementen die voor alle samenlevingen van essentieel belang zijn en waarop de ‘productieve' economische functies gebaseerd zijn, worden genegeerd. Hetzelfde geldt voor de milieudiensten die ecosystemen gratis leveren, b.v. zuiver water, propere lucht, een stabiel klimaat, nutriëntrecyclage. Slechts wanneer deze functies aangetast worden en er economische activiteiten vereist zijn om ze te herstellen - voor zover dat al mogelijk zou zijn - neemt het BNP
i toe. Kan het onlogischer? BNP
i-cijfers veronachtzamen ten slotte de wijze waarop de nationale inkomens verdeeld worden. Een land met astronomische groeicijfers waarvan de vruchten een kleine minderheid toekomen, zal goed scoren in het BNP
i-klassement ook al kan de sociale ongelijkheid er mensonterende vormen aannemen. Dit alles maakt dat economische BNP
i-groei soms ‘oneconomische groei' vertegenwoordigt: groei waarvan de marginale baten niet langer opwegen tegen de marginale kosten.
Secundo. Sociologisch onderzoek naar subjectief welzijn heeft aangetoond dat geld
i vanaf een bepaalde hoeveelheid niet echt gelukkig maakt. Wanneer men voor verschillende landen, op een gegeven moment in de tijd, het gemiddelde geluksniveau vergelijkt met het gemiddelde inkomensniveau per hoofd, dan vindt men dat bij zeer lage inkomens het geluksniveau sterk stijgt bij een verhoging van het inkomen. Vanaf een bepaalde drempelwaarde
i vlakt de gelukscurve evenwel af, wat dus betekent dat een verdere stijging van het inkomen geen noemenswaardig effect meer creëert. Kijkt men voor een gegeven (‘rijk') land naar de tijdsevolutie van de levenstevredenheid, dan stelt men vast dat, ondanks een flinke groei van het gemiddelde BNP
i/hoofd, het geluksniveau niet toeneemt. In de rijke landen vormt BNP
i-groei bijgevolg een zeer inefficiënte wijze om het subjectief welzijn van de mensen te verhogen.
Tertio. Het mondiale effect van het nationaal BNP
i-denken is nefast. Globale economische groei
i zou nodig zijn om de armoede
i in de wereld te bestrijden. De werkelijkheid toont evenwel aan dat mondiale economische groei
i een zeer inefficiënte manier is om armoedeverlichting te verwezenlijken. Dát is ook de centrale boodschap van een recente studie van de New Economics Foundation: $1 armoedeverlichting vereiste in de periode 1990-2001 $166 mondiale economische BNP
i-groei. Het doorsijpeleffect van economische groei
i is op mondiaal vlak zo goed als nihil. Bovendien betreft het vaak economische groei
i die een enorme milieukost met zich meebrengt die de armsten ook nog eens disproportioneel treft.
Quarto. De beschikbare wetenschappelijke gegevens tonen aan dat de mondiale milieuimpact de duurzame draagkracht van de aarde
i vandaag reeds overschrijdt, met de globale opwarming en het snelle biodiversiteitsverlies als twee van de meest gekende gevolgen. Daarbij komt dat ongeveer 80% van de totale milieuimpact wordt veroorzaakt door de 25% rijksten van de wereldbevolking. Die consumptieklasse is zich aan het mondialiseren. In snel groeiende landen als China
i en India telt men samen ongeveer 400 miljoen ‘nieuwe consumenten'. In een wereld met een beperkt ecologisch draagvlak is het milieubeslag van die consumentenklasse onmogelijk te veralgemenen naar de hele wereldbevolking. Om op een menswaardige manier te kunnen leven, hebben de 75% armsten in de wereld nochtans recht op een groter deel van de ecologische koek. Het principe van ecologische duurzaamheid
i vereist anderzijds dat de totale biofysische schaal van de wereldeconomie niet verder mag groeien, gezien het feit dat de mondiale draagkracht vandaag al wordt overschreden. Wetenschappers hebben voor dit scenario (mondiale rechtvaardigheid + ecologische duurzaamheid
i) berekend dat de doorstroom van materialen en energie doorheen de westerse economie
i met een factor 10
i zal moeten dalen (90% minder dus). Dit wetenschappelijk gegeven valt moeilijk te verzoenen met eindeloze BNP
i-groei in de rijke landen. Een andere economie
i is dringend nodig.
Andere indicatoren nodig
Conclusie: het hedendaagse, op BNP
i-groei gerichte model (1) leidt in een toenemend aantal gevallen tot ‘oneconomische groei', (2) draagt weinig bij tot het welzijn van de mensen in de geïndustrialiseerde landen, (3) heeft in een mondiale context een verwaarloosbaar effect op armoedeverlichting, en (4) is ecologisch gezien onhaalbaar. Economen en de hele samenleving zouden het BNP
i bijgevolg rigoureus moeten afwijzen als indicator voor het economisch beleid. Dat neemt niet weg dat dit stelsel ook vandaag nog de analytische basis vormt voor het doorrekenen van programma's en begrotingsvoorstellen van politieke partijen. Hetzelfde gaat op voor het Europese niveau, getuige daarvan de onvoorwaardelijke 3%-groeidoelstelling van de Lissabonstrategie
i.
Een ander rekenmodel dringt zich op, een model dat veel verder gaat dan het louter in overweging nemen van monetaire transacties. Er wordt voorgesteld om voortaan te werken met een set van indicatoren die de verschillende dimensies van echt duurzame ontwikkeling
i benadrukken: reële economische welvaart, ecologische duurzaamheid
i, menselijke welvaart en subjectief welzijn. Vreemd genoeg bestaan dergelijke indicatoren al geruime tijd. We refereren aan, respectievelijk, de Index voor Duurzame Economische Welvaart
i, de Ecologische Voetafdruk
i, de Menselijke Ontwikkelingsindex en de Levenstevredenheidindex. Zelfs de Wereldbank
i heeft in haar recent rapport ‘Where is the wealth of nations?' gewezen op het belang van het gebruik van dergelijke indicatoren om de duurzaamheid
i van het economisch functioneren te laten doorrekenen.
Wat het meten van economische welvaart betreft, is de Index voor Duurzame Economische Welvaart
i (ISEW) een goede kandidaat om de plaats van het BNP
i in te nemen. Die indicator maakt een onderscheid tussen positieve en negatieve economische bedrijvigheden, brengt welvaartsverhogende informele activiteiten in rekening, en neemt de ongelijkheid van de inkomensverdeling mee op. Ook het verlies aan ‘natuurlijk kapitaal
i' wordt in rekening gebracht. Ma ar al is de ISEW veel beter, perfect is hij natuurlijk niet. Het komt er op aan de methode verder te verfijnen en internationaal te standaardiseren. Dat vergt echter politieke wil.
De ISEW werd recent voor België berekend (VUB, Brent Bleys). De resultaten van het onderzoek wijzen op een stijgende divergentie tussen het BNP
i/capita en de ISEW/capita. Ze bevestigen dus dat economische groei
i zich niet noodzakelijk vertaalt in economische welvaart.
Met een rekenmodel dat zich expliciet ent op waarden als ecologische duurzaamheid
i, sociale rechtvaardigheid en mondiale verantwoordelijkheid, kan een ander en beter economisch beleid geformuleerd en opgevolgd worden. De schadelijke bijproducten van onze ‘economische vooruitgang' kunnen dan niet langer worden genegeerd. Het vormt een conditio sine qua non voor waarachtig duurzame ontwikkeling
i. Volgens de senaat is dit trouwens een doelstelling die grondwettelijk zou moeten worden vastgelegd.
Deze petitietekst verschijnt eveneens in De Tijd
Een actualisering van de kritiek op het bnp
i is te vinden
in hoofdstuk 7 ‘hoe meten we duurzame welvaart en welzijn’
van het boek Transitie. Onze welvaart van morgen
Initiatiefnemers:
Peter Tom Jones - postdoctoraal onderzoeker KULeuven, co-auteur Terra Incognita
Dirk Barrez (auteur van Ik wil niet sterven aan de XXste eeuw en van de elektronische PALAbrief over onze globaliserende wereld)
Eerste ondertekenaars:
Magda Aelvoet (bestuurslid Groen! Vlaams Brabant, Minister van Staat)
Mathias Bienstman (campagnemedewerker Netwerk Vlaanderen)
André Bogaert (bezorgd burger, Terra Reversa)
Veerle Breemeersch (bezorgd burger, Terra Reversa)
Emmelien Callewier (Inloopteam Reddie-Teddy)
Guy Capals (namens UCOS)
Bart Coenen (redactie Velt)
Patrick Cohen (namens Attac Vlaanderen)
Jan Cuykens (psycholoog, voorzitter Antwerpse groene senioren)
Ludo De Brabander (vzw Vrede)
Louis De Bruyn (voorzitter Wervel).
Pascal De Bruyne (educatief medewerker Oxfam Solidariteit, Terra Reversa)
Jan De Coninck (geoloog)
Vicky De Meyere (antropologe, Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg
Brussel)
Alma De Walsche (journaliste MO*, Terra Reversa)
Vera Dua (voorzitster Groen!)
Saïd El Khadraoui (Europees Parlementslid sp.a)
Ward Bosmans (coördinator Terra Reversa)
Dirk Geldof (socioloog, beleidsmedewerker Groen!)
Gert Goeminne (doctor in de fysica, Ecolife vzw)
Dirk Holemans (Victoria Deluxe)
Roger Jacobs (filosoof, auteur)
Els Keytsman (econome, beleidsmedewerker Groen!)
Leen Laenens (voorzitster Oxfam-wereldwinkels)
Jeroen Lavreysen (bezorgd burger, Terra Reversa)
Bart Martens (Vlaams Parlementslid, sp.a)
Francine Mestrum (lector ULB, Wetenschappelijke Raad Attac-Vlaanderen)
Frank Monsecour (lector leefmilieu)
Jef Peeters (docent filosofie en ethiek Katholieke Hogeschool Leuven,
hoofdredacteur Oikos)
Jan Rutgeerts (Global Society vzw)
Bart Staes (Europees Parlementslid Groen!)
Gerlinda Swillen (voorzitster Masereelfonds)
Jan Turf (beleidscoördinator Bond Beter Leefmilieu)
John Vandaele (journalist-auteur)
Paul Vanden Bavière (journalist, Uitpers)
Dirk Van der Maelen (Kamerfractieleider sp.a)
Saar Van Hauwermeiren (Bond Beter Leefmilieu)
Anne Van Lancker (Europees Parlementslid sp.a)
Pieter-Jan Van de Velde (bestuurder Oxfam Wereldwinkels vzw)
Jeanneke van de Ven (coördinator Aardewerk)
Jenny Walry (publiciste)
Lees ook
vrijdag, 8 oktober 2021 - 15:45
Er is meer oog voor de korte termijn dan voor de lange. Meer gericht op het bedrijfsleven dan op de staat van de biosfeer: de basis van alles, ons huis. Het is noodzakelijk om die ramp te voorkomen. Maar hoe?
dinsdag, 5 oktober 2021 - 18:04
Het voormalige hoofd duurzaam beleggen van de grootste vermogensbeheerder in de wereld waarschuwt voor de gevaarlijke illusie van duurzaam investeren.
maandag, 4 oktober 2021 - 16:18
Labels, normen, duurzaamheidsrapportering, codes … Het is een bijna onmogelijke opgave om door dat bos aan initiatieven te ontdekken welke bedrijven echt duurzaam ondernemen, zowel sociaal, ecologisch, democratisch als financieel-economisch. Stopt eindelijk die wildgroei?
zondag, 15 augustus 2021 - 17:26
Het hoogtij van de antiglobaliseringsbeweging speelt zich twintig jaar geleden af met het Wereld Sociaal Forum en massabetogingen in Genua en elders. Wie ze wil zien herleven en echt impact hebben - want slechte globalisering is erger dan ooit - kent best de lessen van een lange geschiedenis.
maandag, 11 januari 2021 - 21:52
De economische wereld en volgzame politici zijn gebiologeerd door competitiviteit. Ze staren naar bnp en ranglijsten die hun zicht benevelen want ze vatten duurzaamheid niet. Biedt de 'Global Sustainable Competitiveness Index' een alternatief?
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bruto nationaal product of bnp telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Bij het overschrijden van zogenaamde drempelwaarden zijn systemen – denk bv. aan het klimaatsysteem - zo hard bedreigd dat ze op een kantelpunt terechtkomen en er plotse niet-lineaire veranderingen optreden.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Voor welvarende landen betekent de transitie dat de milieu-impact van hun economie in 2050 met een factor 10 moet zijn teruggedrongen.Dat wil zeggen dat we in Nederland of België een vergelijkbare welvaart en vergelijkbaar welzijn zullen creëren met tienmaal minder materiaaldoorstroming, negentig procent minder gebruik van materialen dus. Ook zal er tegen dan tienmaal minder uitstoot van CO2 en andere broeikasgassen zijn.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Europa moet tegen 2010 de meest competitieve economie ter wereld hebben. Dat hebben de Europese leiders in 2000 in Lissabon beslist. Het is geen geheim wat de bedoeling is van deze strategie, namelijk de winst en de concurrentiekracht van de bedrijven veilig te stellen.Maar wat zit erin voor de werknemers? De Europese Commissie is ervan overtuigd dat de huidige arbeidsmarkt en het arbeidsrecht niet soepel genoeg zijn om het doel te bereiken. Hun Lissabonstrategie raakt zo vertaald in een politiek van langer en flexibeler werken en van afbraak van sociale rechten en publieke dienstverlening. Dat programma van flexicurity maakt dus deel uit van de bredere strategie om Europa ‘naar de top van de wereldeconomie te leiden’. Daar is op zich weinig mis mee. Alleen, de uitvoering dreigt goed te zijn voor werkgevers maar een pak minder prettig voor de werknemers in Europa. De kapitaalkrachtigen, aandeelhouders en werkgevers zullen hier de vruchten van plukken. Voor de werknemers betekent het vooral of zelfs alleen maar achteruitgang.Intussen is duidelijk dat Europa de Lissabondoelstellingen niet haalt en wordt steeds onduidelijker waar Europa echt naartoe wil. Vooral het afstemmen van de economische, de sociale en de ecologische ambities verloopt moeilijk. Wel is zonneklaar dat de economische doelstellingen altijd minstens een streepje voor hebben.
Uiterst ambigu en onbevredigend stapelbegrip, net als het begrip ontwikkeling zelf, wil zowat alles omvatten en zegt eigenlijk niets. Die onduidelijkheid verbergt dat het feitelijk om een light versie gaat van onze huidige economie die hier en daar wat bijschaving nodig zou hebben. Terwijl echte duurzaamheid drastische en structurele veranderingen impliceert, ja zelfs het ontwikkelen van een heel andere economie.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
De Index voor Duurzame Economische Welvaart (ISEW) is een goede kandidaat om de plaats van het bnp in te nemen. Die index maakt onderscheid tussen positieve en negatieve economische bedrijvigheden, brengt welvaartsverhogende informele activiteiten in rekening en neemt de ongelijkheid van de inkomensverdeling mee op. Ook het verlies van natuurlijk kapitaal wordt in rekening gebracht.
Hoeveel heb je nodig van de Aarde om al hetgeen je verbruikt, te produceren? Dat is wat jouw ecologische voetafdruk vertelt. Ook voor een stad, een land of de volledige wereld is het mogelijk de voetafdruk te meten op basis van wat ze consumeren aan energie, voedsel, water enzovoort. In cijfers voor het jaar 2010: iedere mens beschikt over ongeveer 1,7 hectare. Dat is het evenwicht waarbij het gebruik van de natuurlijke hulpbronnen van de Aarde niet sneller verloopt dan ze zich kunnen herstellen. Het wordt ook wel Eerlijke Aarde-aandeel genoemd.
Is samen met het IMF opgericht in 1944 in Bretton Woods (zie ook daar).Ze bestaat uit de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling en de Internationale Associatie voor Ontwikkeling. De Wereldbank telt 185 landen-aandeelhouders. Met 16,45 procent van de stemmen bezit de VS – de grootste aandeelhouder – als enige een blokkeringsminderheid. Erg democratisch functioneert de Bank dus niet.Samen vormen IMF en Wereldbank zowat het mondiale ministerie van financiën. Terwijl het IMF zich concentreert op het monetaire en budgettaire beleid van landen, verschaft de Wereldbank leningen om hun ontwikkeling te financieren. In het begin leent zij aan het verwoeste naoorlogse Europa, later aan ontwikkelingslanden.In de praktijk vormt de Wereldbank één as met het IMF en wendt zij haar financiële macht aan in het kader van het gezamenlijk voorgestane beleid van structurele aanpassing. Die benaming mag dan na kritiek in onbruik geraken, daarom is de doelstelling van IMF en Wereldbank om economieën open te gooien, om ze te liberaliseren en te privatiseren, nog niet veranderd.De gevolgen voor de betrokken samenlevingen blijven al even dikwijls asociaal en zelfs dramatisch. Uit onvrede over dat beleid neemt de vice-voorzitter van de Wereldbank, Joseph Stiglitz, in 2001 ontslag. Hij schrijf zijn kritiek neer in het boek Perverse globalisering (zie ook onder structureel aanpassingsprogramma).
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
De Index voor Duurzame Economische Welvaart (ISEW) is een goede kandidaat om de plaats van het bnp in te nemen. Die index maakt onderscheid tussen positieve en negatieve economische bedrijvigheden, brengt welvaartsverhogende informele activiteiten in rekening en neemt de ongelijkheid van de inkomensverdeling mee op. Ook het verlies van natuurlijk kapitaal wordt in rekening gebracht.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Uiterst ambigu en onbevredigend stapelbegrip, net als het begrip ontwikkeling zelf, wil zowat alles omvatten en zegt eigenlijk niets. Die onduidelijkheid verbergt dat het feitelijk om een light versie gaat van onze huidige economie die hier en daar wat bijschaving nodig zou hebben. Terwijl echte duurzaamheid drastische en structurele veranderingen impliceert, ja zelfs het ontwikkelen van een heel andere economie.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.