De privé bankiers van deze wereld verspelen snel hun rechten. Maar wat zijn de alternatieven?
Groot gelijk van voor het privé-initiatief te zijn, op één toch wel belangrijke voorwaarde, dat het de beste resultaten oplevert. De privé-bankiers van deze wereld lukt het steeds minder om ons daarvan met hun ‘prestaties' te overtuigen. Ze beweren dat er grenzeloze vrijheid en concurrentiei moet zijn, in de eerste plaats op de markten, en voor het financiële kapitaali. Blijkbaar kunnen de financiële spelers die vrijheid maar moeilijk aan.
Die bankiers zijn integendeel nog maar eens druk aan het bewijzen dat je ze niet alleen kunt laten, vooral in de Verenigde Staten, maar ook in Europa en elders. Ze zijn als kleine kinderen die zich verslikken in een te grote vrijheid. Deze maal weten ze niet eens meer hoeveel risicokredieten ze hebben uitstaan. Tja, als men als bankier geldi in bewaring neemt van klanten die jou vertrouwen, vervolgens dat geldi uitleent aan mensen van wie je op voorhand weet dat ze niet kunnen terugbetalen en dan die risico's zodanig verpakt dat geen enkele bankier nog weet hoe groot dat risico is of bij wie het zit... tja, dan ben je niet eens bekwaam om je kernactiviteit van bankier goed uit te voeren ...
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Vele banken hebben de mond vol van duurzaam ondernemeni maar bij hen loopt het m.a.w. nu al mis met het simpele financiële beheer, laat staan dat ze zelf aan het veel ruimere duurzaam ondernemeni zouden toekomen. Na die wanprestaties verliezen bij Citigroup enkele tienduizenden werknemersi hun job. En de grote baas, die moet zijn ‘verantwoordelijkheid' nemen en krijgt daarvoor een vertrekvergoeding die op wel 95 miljoen dollar wordt geschat. Bij Merrill Lynch zijn de resultaten ook al catastrofaal. De eveneens gebuisde topman krijgt een afzwaaipakketje van 161,5 miljoen dollar en nog drie jaar lang een kantoor mét assistent... Men kan altijd proberen zoiets nog te begrijpen.
Wanneer bij de Franse bank Société Générale een medewerker een verlies maakt van om en bij 5 miljard euro en blijkt zonder problemen het tienvoudige daarvan te kunnen inzetten op de beurzen zonder dat er ergens alarmbellen rinkelen, dan moeten wij geloven dat dit een ‘accident de parcours' is. Zo een tegenvaller kan toch iedereen, zelfs de beste overkomen, is het niet? U mag proberen dit te geloven.
Altijd opnieuw zullen banken hun uiterste best doen om anderen te laten opdraaien voor hun stommiteiten. Herinner u de schuldencrises die opduiken in Mexico, Argentiniëi, Turkije, Rusland of andere landen omdat ze al te laks geldi geleend krijgen van de banken. En vooral, weet je nog hoe de wereld vervolgens ‘hulpprogramma's' moet ophoesten, niet eens zozeer om die landen en hun zwaar getroffen inwoners te helpen, maar vooral om de banken hun al te laks toegekende geldi terug te betalen. Je kan van banken toch niet verwachten dat ze op de blaren gaan zitten van de door hen zo fel bejubelde en bespeelde vrije financiële markten? Dit klinkt niet alleen cynisch, het is ook zo.
Bij de Internationale Arbeidsorganisatiei hebben ze een schatting gemaakt van wat de jongste ‘bancaire grap', de zogenaamde kredietcrisis, aan jobs kan kosten. Wereldwijd zou het om vijf miljoen meer werklozen gaan in 2008. Dat zijn dus 5.000.000 mensen én hun families die hun inkomen zien wegvallen, meestal zonder enige vorm van compensatie. Want in de meeste landen bestaat er amper of geen werkloosheidsvergoeding of andere vormen van sociale zekerheidi. Is er één bankier die daarvoor rekenschap moet afleggen? Neen dus, de topman kan ongestoord verder golfen. Zelfs toen hij nog betaald werd om te ‘werken' en zijn bank op recordverliezen afstevende, slaagde de topman van Merrill Lynch er al in om in twee maanden twintig maal te verschijnen op een golfterrein.
En ook ditmaal zullen de banken proberen hun verliezen af te wentelen en door te rekenen naar hun klanten. Dat is eigenlijk niet langer het juiste woord, we zijn intussen meestal consumenten of ‘relaties' die zo veel mogelijk gepluimd moeten worden. Het valt dus niet te verwonderen dat ons vertrouwen in de meeste van onze banken keldert. Bij zoveel ontnuchterende vaststellingen is het verbazend dat het vertrouwen niet nog sneller en bij veel meer mensen de dieperik ingaat.
Waar zijn de alternatieven?
Hebben we dan alternatieven? Het spijtige antwoord is: vroeger wel en nu nog amper of zelfs niet meer. Want waar zijn onze coöperatieve banken, ja waar zijn zelfs onze overheidsbanken? Die deden het immers lang niet zo slecht.
Het is waar, ze maakten niet zoveel financiële winst als de banken vandaag. Maar ze waren lang niet verlieslatend en vooral, hun maatschappelijke winst was veel hoger. Iedereen zonder onderscheid kon er bij terecht, en we konden ze eigenlijk veel meer vertrouwen want onze bankiers waren veel minder opgejaagd om op onze kap winst te maken. We waren ook veel meer tevreden over hun dienstverlening. En de werknemersi hadden veel minder te klagen over hun werkomstandigheden. Meer zelfs, die banken waren van ons en het zou dus veel makkelijker zijn om hen te beletten de fratsen uit te halen van de privé-bankiers van vandaag. Het zou ook veel makkelijker zijn om hen te verbieden te investeren in wapenhandel of milieuvernietigende activiteiten en dus gerust te zijn over de financiële producten die ze ons aanbieden. En we zouden als samenleving een stevige hefboom hebben om onze economiei, onze huizen, onze publieke gebouwen, onze energievoorziening enzovoort op het noodzakelijke ecologische spoor te krijgen.
Weten we na zoveel bancaire ellende trouwens nog waarom we zonodig onze financiële instellingen moesten privatiseren? Probeer het u te herinneren, we zouden een betere dienstverlening krijgen. En ja, daarvoor was ook schaalvergroting nodig, anders zou het niet kunnen. Naar het eerste kunnen we fluiten, zoveel is duidelijk. Wat het tweede betreft is het merkwaardig om vast te stellen dat er nog altijd veel kleine en succesvolle financiële instellingen actief zijn. En zelfs als er inderdaad schaalvergroting nodig was, was er geen enkele reden waarom onze overheidsbanken of coöperatieve banken niet konden groeien of zonodig samengaan.
Wie de balans opmaakt - en vertrouw daarvoor best op jezelf - kan weinig of geen redenen vinden waarom de huidige situatie een verbetering zou zijn. En de conclusie is maar moeilijk de ontwijken: laat ons opnieuw investeren in banken waarin we iets te zeggen horen te hebben, in echte publieke banken en coöperatieve banken.
Meer dan één heeft al gezegd dat geldi te belangrijk is om alleen aan bankiers over te laten. Ze blijven groot gelijk hebben. En als onze ‘grootbankiers' roepen dat dit te gek is voor woorden. Hoe geloofwaardig zijn zij na al die fratsen? Of kijk naar hun daden. Moeten we hen geloven nu ze staatsfondsen uit Aziëi binnenhalen als redders in nood?
Overname van deze PALAbrief door niet-commerciële initiatieven mag met vermelding van auteur en website http://www.pala.be/ Graag vernemen wij dat op bovenstaand mailadres.
Deze PALAi brief 'Andere banken graag' verscheen ook in De Standaard van 17 januari 2008
Meer dan twee op drie landen halen niet de helft van de punten op de corruptiei-index. Uiterst slecht nieuws is dat want corruptiei maakt veel kapot, van talloze mensenlevens tot de Aardei.
Zijn er valabele redenen om het eventuele verdwijnen van USAID te betreuren? Weinig. Want de wereld heeft vooral meer ernstige internationale samenwerking nodig.
Het staatsfonds van Saoedi-Arabië is betrokken bij schendingen van mensenrechten, heeft daar voordeel uitgehaald… en is volledig in de greep van één mens. Zo meldt Human Rights Watch in het rapport 'The Man Who Bought the World'.
Moeten hoge intrestvoeten meer mensen werkloos maken om inflatie te verminderen? Volgens nationale bankiers en de meeste economen is dat zo. Maar ze miskennen de realiteit.
Als volleerde pyromanen doen nationale bankiers ongeziene inflatie ontbranden, ontkennen lang alles, beginnen veel te laat te blussen en zetten dan maar de huidige én toekomstige economie onder water. Hoelang nog? Tot ze vinden “dat er genoeg mensen werkloos zijn”.
Begin jaren zeventig introduceerde de Internationale Arbeidsorganisatie de term ‘informele sector’ om de activiteiten te beschrijven van de werkende armen: ze werken erg hard maar hun werk is niet erkend, geregistreerd, beschermd of geregeld door één of andere overheid. De meeste zijn te vinden in ontwikkelingslanden. In 2002 schat de IAO het aantal werkende armen in de wereld op 530 miljoen: zij verdienen niet genoeg om hun gezin aan een inkomen te helpen van één dollar per gezinslid. Maar ook in rijke landen, zeker in bv. Italië of België, bestaat het fenomeen van de onofficiële economie. Dan praten we over het woekerende zwartwerk en de verdoken productie in bijvoorbeeld illegale kledingateliers, de bouw, horeca, tuinbouw en fruitpluk, of de transportsector. In die informele sectoren van zowel de arme als de rijke landen liggen de lonen of wat daarvoor moet doorgaan bijna altijd veel lager. Wie daar moet werken is gelukkig als hij min of meer kan rondkomen, want meestal levert dat werk niet genoeg op om van te leven. En daar moet nog bij verrekend worden dat er van werkzekerheid zelden sprake is, evenmin als van sociale zekerheid. Voor pensioenen, ziekte, werkloosheid is niets geregeld, om van vakantiegeld of kinderbijslag maar te zwijgen. Het fenomeen dat iemand wel werk heeft maar te weinig verdient om fatsoenlijk te leven, beperkt zich echter niet tot die informele arbeidssectoren. Vooral in de Verenigde Staten is de jongste jaren het aantal onderbetaalde formele banen fors gegroeid. Bijna iedereen kan er aan werk geraken, maar met die lage salarissen blijft men ruim onder het levensminimum hangen. En het gaat hier om miljoenen jobs.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
voor velen een vanzelfsprekend goede zaak want perfecte concurrentie op een volledig vrije markt bevordert economische efficiëntie en leidt tot lagere prijzen. Die ideale mededinging is echter bedreigd wanneer er maar één (monopolie) of enkele (oligopolie) aanbieders zijn, door prijsafspraken of door fusies tussen concurrenten. Velen vrezen dat in een steeds vrijere wereldmarkt onbegrensde concurrentie ons zuur zal opbreken als ze niet samen gaat met afdwingbare mondiale sociale en milieunormen. Anders leidt die concurrentie tot slechtere loon- en arbeidsvoorwaarden, sociale achteruitgang, afbraak van de welvaartsstaat, milieuverloedering en ondermijning van de democratie. In arme landen zoals Bangladesh, India en Sri Lanka zijn door de toegenomen concurrentie de lonen in de kledingindustrie sinds het eind van vorige eeuw zelfs gedaald. Werkweken van zeventig uur zijn geen uitzondering en talrijk zijn de inbreuken tegen de vakbondsvrijheid. Nog altijd is er kinder- en dwangarbeid. De druk die van de economische globalisering uitgaat vernietigt werkgelegenheid in het formele circuit om die te vervangen door niet-gereglementeerd thuiswerk en productie in illegale ateliers. Natuurlijk is dat werk slechter betaald, zijn contracten ver te zoeken en is er geen sprake van sociale bescherming of controle op veiligheid en gezondheid.
Is naast arbeid, grondstoffen en kennis één van de middelen die ons helpt om welvaart te scheppen. Kapitaal kan variëren van grond tot zware industriële infrastructuur tot ruime financiële middelen. Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
zie maatschappelijk verantwoord ondernemen
zie maatschappelijk verantwoord ondernemen
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Hoe een rijk land arm wordt, dat is wat Argentinië in het begin van de 21ste eeuw aan de wereld toont. Tot ruim na de Tweede Wereldoorlog was dit land één van de rijkste van de wereld. De Argentijnen hadden het goed, ze leefden zoals wij en zelfs beter. Iedereen had werk in hun welvaartstaat met de sterkste industrie van heel Zuid-Amerika, met goede gezondheidszorg, onderwijs en openbaar vervoer.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
De IAO dateert uit 1919, is daarmee één van de oudste internationale organisaties en is gevestigd in Genève. Na de Tweede Wereldoorlog groeit zij binnen de Verenigde Naties uit tot de dochterorganisatie die gespecialiseerd is in sociaal beleid.
Het menselijke leven is nooit zeker en dus niet vrij van risico’s; of het vergt extra inspanningen om mensenrechten waar te maken.Zo vormen gewilde kinderen de toekomst van de samenlevingen en mogen ze geen last zijn.Wie ziek is, heeft recht op de best mogelijke verzorging en op een gewaarborgd inkomen voor zichzelf en voor wie afhankelijk is van dat inkomen om te kunnen leven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
veruit het meest bevolkte continent op onze Aarde en vaak het werelddeel van de toekomst genoemd waarheen snel het zwaartepunt verschuift, vooreerst het economische.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
