Cultuur

Af en toe deden we het al, Aarde met een hoofdletter schrijven, zoals het Engelse Earth. Want waarom Mars, Venus en Jupiter wel maar ā€˜aardeā€™ niet?

Na zes jaar afwezigheid is de VS op 25 juli teruggekeerd in UNESCO. Kan deze VN-organisatie de oude ambitie ā€œom meer voor vrede te betekenen dan welk aantal handelsverdragen ookā€ waarmaken?

Maatschappelijke polarisering neemt toe en houdt sociale en klassieke media in de ban. In die conflictueuze wereld blijkt Wikipedia een steeds belangrijker neutrale scheidsrechter. Waar blijft de erkenning als mondiaal cultureel erfgoed?

Overmatige consumptie en wegwerp typeren nog altijd de kledingindustrie. Kunnen gerecycleerde vezels de productie echt circulair en duurzaam maken? Hoe snel? En moet iedereen jaarlijks 12 tot 37 kilo kleren kunnen weggooien om te recycleren?

ā€œAls populaire media mijn beeld zouden bepalen, zou ook ik denken dat Afrika staat voor prachtige landschappen, mooie dieren en onbegrijpelijke mensen, die meedogenloze oorlogen voeren, sterven aan armoede en aids, en niet in staat zijn om voor zichzelf te sprekenā€. Zo vat Chimamanda Ngozi Adichie Faloyin's boek mooi samen.

Als tweeverdieners deeltijds zouden werken, verdienen ze tijd om ecologischer te levenā€¦ en goedkoper bovendien.

Vertrekkend van zijn persoonlijke ervaringen met ā€˜cancelenā€™ in de VS, belicht Jan Servaes wat wetenschappers te bieden hebben aan inzicht inzake 'cancel' en 'woke' culture: wat is mythe en wat is realiteit? De kritische analyses van Eve Ng en Pippa Norris staan daarin centraal.

Naast miljoenen OekraĆÆners die vluchten voor het Russische oorlogsgeweld, verlaten ook honderdduizenden Russen hun land. EĆ©n van hen is de politieke cartoonist Sergei Elkin, auteur van de reeks ā€˜Het Rusland van Poetinā€™.

Sommigen verklaren de vriendelijke, bescheiden en conflictvermijdende wijze waarop Thai zich publiek gedragen vanuit het boeddhistische principe van de middenweg. Jan Servaes acht een verklaring gebaseerd op het Thaise animisme meer op zijn plaats. Artikel 5 van de reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.

27 jaar lang konden de CIMIC hogeschool opleidingen van Interculturele Transities en Intercultureel Management velen boeien. Maar najaar 2020 gaan ze niet meer van start. Dit zijn uittreksels uit de afscheidsbrief van coƶrdinatrice Willeke Van Herreweghe. Het gedachtegoed leeft deels voort in de vzw CIMIC.

Op de documentaire ā€˜Planet of the Humansā€™  over de beperkingen van hernieuwbare energie werd zware kritiek geleverd. Bernard Mazijn brengt tegenargumenten aan en verwacht van de criticasters dat ze problemen openlijk onder ogen zien.

Liefst 120 miljoen Zwitserse frank heeft Migros in 2018 aan culturele en sociale activiteiten gespendeerd. Zoiets ontslaat geen enkele overheid van haar culturele verantwoordelijkheid. Maar als cultuurbesparingen op vele plaatsen toeslaan, is het nuttig om weten dat samenlevingen economische kracht kunnen ontwikkelenā€¦ en die ook aanwenden voor cultuur en vorming.

POLITIEKE DWAASHEDEN 8. Zelfs oude verschijnselen blijven ons koud pakken. Waar blijft een effectieve veiligheidspolitiek? Een doordacht migratiebeleid? Voor wanneer echt duurzame ontwikkeling?

Dat de Verenigde Staten Unesco verlaten, kreeg veel media-aandacht. Veel minder belangstelling was er voor het antwoord van Unesco algemeen directeur Irina Bokova.

Deze tentoonstelling liep tot 24 januari in Brussel. Toch blijft het nuttig om een kritiek te formuleren: het is jammer dat de titel, zelfs al tempert het woordje ā€˜korteā€™ de verwachtingen, nog te veel belooft. Met tal van crises voor de deur moet de lat hoger.

Na deel 1 en deel 2 kon u even laten bezinken hoe hard samenleving, milieu en democratie onder vuur liggen. Mogen we hopen dat we nog deze eeuw kunnen schrijven: we leefden gevaarlijk?

Om nog ronduit over utopieĆ«n te durven nadenken, er zelfs een heuse meerdaagse conferentie over te organiseren, moeten we een heel eind ver -  naar een eiland op d

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieĆ«n gevaarlijk is, antwoorden we: ā€˜Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.ā€™

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.

Voor acht uur uit bed en zeker om negen uur aan het schrijven, de hele dag lang, hele avond, halve nacht, om vier uur 's nachts in bed en de volgende morgen alweer om negen uur voor het scherm zitten. Zo gaat dat maar door, een week lang. Ik moet het nu wel toegeven, dit loopt wat de spuigaten uit.