In een rapport van de Britse kritische denktank New Economics Foundation (NEF) wordt de vloer aangeveegd met de veelgehoorde stelling dat alleen een volgehouden economische groei de armoede uit de wereld zou kunnen bannen. Met veel cijfermateriaal tonen de auteurs aan dat de voordelen van economische groei alleen de rijken ten goede komen en de armen nog meer in de problemen zullen brengen, vooral door van de toenemende milieuschade die de economische groei veroorzaakt en waarvan de zwaksten de grootste gevolgen dragen. Het overheersende economische denken – waarop ook de Millenniumdoelstellingen van de VN zijn gebaseerd – gaat nog altijd uit van een groeiscenario. Als de totale koek toeneemt, zal ook de verdeling ervan voor iedereen meer opleveren. Maar dat blijkt niet te kloppen. Het aandeel van de armste bevolkingsgroepen ging er in de jaren negentig van de 20ste eeuw nog sterker op achteruit dan in de jaren tachtig, dat toch algemeen wordt beschouwd als een ‘verloren’ ontwikkelingsdecennium. Van elke 100 dollar inkomensgroei ging maar 60 dollarcent naar de bestrijding van absolute armoede (minder dan 1 dollar per dag). Bovendien worden arme mensen in toenemende mate geconfronteerd met de negatieve gevolgen van een ongebreidelde groei: uitdroging van de aarde, vervuiling, uitputting van grondstoffen en een globale opwarming. Volgens de auteurs biedt alleen een radicale breuk met het mainstream economische denken een uitweg die ook duurzaam is voor het voortbestaan van onze planeet. Om deze ommekeer te verwezenlijken is een verschuiving in de machtsverhoudingen nodig.
Growth isn’t working (NEF-rapport):
http://www.neweconomics.org/gen/z_sys_PublicationDetail.aspx?pid=219
