De meeste landen hebben zich uitgesproken voor de VN-verklaring voor rechten van boeren en boerinnen. Nederland was daar niet bij. België evenmin, zelfs al waren de drie regionale landbouwministers voor. Hoe curieus besluitvorming kan zijn.
De meeste mensen die hongeri lijden wonen op het platteland en bewerken meestal het land. Het is een oud zeer dat degenen die voor ons eten zorgen daar zelf uiterst karig voor worden beloond. Ontzettend veel plattelandsbewoners verdienen zo weinig dat ze zowat alles tekortkomen.
Dan is het meer dan welkom als de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een universele Verklaring voor de rechten van boeren/boerinnen en andere op het platteland werkzame mensen goedkeurt. Bij de eindstemming stemmen 121 landen voor, 8 tegen en 54 onthouden zich.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Enkel de Europese landen Portugal, Luxemburg, Monaco, Servië en Zwitserland hebben voor de verklaring gestemd. Merkwaardig is dat want verschillende Europese instellingen riepen op om voor te stemmen.
Iedereen is voor behalve de buitenlandminister
In België is landbouwi een regionale bevoegdheid. De drie regio’s zijn ervoor gewonnen om de verklaring goed te keuren. De drie regionale landbouwministers maken dat ook zo kenbaar aan de minister van Buitenlandse Zaken. Daarenboven worden ze gesteund door de federale minister voor o.a. duurzame ontwikkelingi en door 60 organisaties uit het middenveldi.
Maar in plaats van gevolg te geven aan die quasi unanieme oproep voor een goedkeuring van de Verklaring voor de rechten van boeren en boerinnen … onthoudt België zich. Net als Nederland en de meeste andere Europese landen. (db)
Uw doordachte reacties zijn welkom op het emailadres infoATpala.be
Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd? Dan kan Palai misschien op uw steun rekenen: uw gift is welkom op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Palai vzw – Leuven. Of we verwelkomen u graag als vaste steungever - klik hier
Een goed artikel?Interessant nieuws? Neem een gratis abonnement op de Palai nieuwsbrief (maximaal 2 maal per maand), dan hoeft u geen enkel artikel te missen. Gebruik daarvoor het inschrijvingsformulier – klik hier
Autoritaire regimes gaan tot het uiterste om aan de macht te blijven door afwijkende meningen het zwijgen op te leggen. Sinds de militaire staatsgreep van 2014 laat Thailand zien hoe een liberale democratie snel kan evolueren naar autoritair en repressief. Een belangrijke oogopener voor vrije samenlevingen. ACHTER DE THAISE GLIMLACH 3
Thailand is volgens de Wereldbank een voorbeeldland van ontwikkeling. Er zijn inderdaad opmerkelijke verbeteringen. Maar er is ook die andere opvallende vaststelling: de ongelijkheid in het land tart elke verbeelding. Eerste artikel in reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
Zuidoost-Azië ontsnapte relatief ongeschonden aan de eerste coronagolf. Recente uitbraken, bijeenkomsten in strijd met coronaregels en vaccintekorten nopen tot bezorgdheid. Al zijn er minder besmettingen en doden dan elders in de wereld, toch menen gezondheidsdeskundigen dat het ergste misschien nog komt en vaccins gelijkmatiger moeten worden verdeeld.
Wie verzekert morgen onze welvaart? Welke overheden zijn in de zwaarste crisis sinds tachtig jaar nog te vertrouwen voor het behoud van de welvaartsstaat? Vormen beurs en vooral platformreuzen echt een alternatief?
“Covid-19 blijft een mondiale ramp. Erger, het was een vermijdbare ramp.” Aldus het letterlijke oordeel van 'The Independent Panel' over de aanpak van de coronacrisis.
Woord in de kijker: microkredieten en microfinanciering
De meeste mensen die een inkomen willen vergaren, hebben geen werkgever of arbeidscontract. Erger nog, als arme zelfstandige landbouwster, handelaarster, bakker, werkloze of wat dan ook raken ze maar zelden aan voldoende middelen om te kunnen investeren in een lonende activiteit. Gewone commerciële banken hebben weinig of geen belangstelling voor de 3 miljard armen. Heel jammer want dikwijls is er maar weinig geld nodig om hun opbrengsten te verhogen, hun zaak beter te laten draaien en hen dus een beter leven te bezorgen.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Uiterst ambigu en onbevredigend stapelbegrip, net als het begrip ontwikkeling zelf, wil zowat alles omvatten en zegt eigenlijk niets. Die onduidelijkheid verbergt dat het feitelijk om een light versie gaat van onze huidige economie die hier en daar wat bijschaving nodig zou hebben. Terwijl echte duurzaamheid drastische en structurele veranderingen impliceert, ja zelfs het ontwikkelen van een heel andere economie.
Het loopt niet altijd even vlot, maar overal ter wereld geven steeds meer mensen uiting aan hun emancipatiedrang. Werknemers, boeren, vrouwen, landlozen, consumenten, minderheden, activisten voor milieu, mensenrechten, cultuur... ze verenigen zich in tal van organisaties. Op dat maatschappelijke middenveld tussen individu en overheid - de civiele samenleving dus - wordt het gelukkig alsmaar drukker. Daar is er met andere woorden veel sociale beweging.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
