De blik van een insider op de Congolese democratie en verkiezingen
maandag, 14 september 2009 - 17:29
De historische verkiezingen in Congo liggen ondertussen al drie jaar achter ons. Toch lijkt het er sterk op dat de door vele Congolezen zo lang verwachte democratie een mislukking is geworden, ondanks het aanvankelijke optimisme en de miljoenen buitenlandse steun bij de organisatie van de parlements- en presidentsverkiezingen van 2006. Ook de oorlogi is niet voorbij. In de Kivu-provincies en in Ituri maken rebellenbewegingen én eenheden van het Congolese regeringsleger zich nog dagelijks schuldig aan zware schendingen van de mensenrechteni. Was het dan allemaal een maat voor niets? Is democratie wel mogelijk in een land dat ten prooi is aan economische belangen die vooral lijken te floreren in de schimmige grijze zone van een oorlogseconomie waarvan een kleine elite profiteert?
Daarom is het boek Democratie kun je niet eten van Alphonse Muambi interessant om lezen. De auteur, een tot Nederlander genaturaliseerde Congolees, kon als internationale waarnemer bij de verkiezingen van 2006 naar zijn vaderland terugkeren. Zijn boek is een luchtig geschreven verslag van die stembusgang die hij volgde in Kindu, de hoofdstad van de provincie Maniema. Het blijft echter niet beperkt tot de politieke verhoudingen, maar Muambi gunt de lezer ook een blik van een ‘insider' in wat de gewone Congolees bezighoudt of verontrust. Hij verwacht misschien iets te veel van de rol die de (uitgebreide) Congolese diaspora zou kunnen spelen in de toekomstige ontwikkelingen van het land. Hier en daar gaat hij wat kort door de bocht en is zijn analyse onvoldoende onderbouwd, maar het blijft wel een prettig leesbaar boek dat zeker het grote publiek moet weten te boeien.
Dat Congolezen wel degelijk met ‘democratie' bezig zijn, bewijzen de vele voorbeelden in het boek. Sommigen vullen het begrip wel op een heel creatieve manier in, maar vrijwel iedereen beseft dat de verkiezingen een historische gebeurtenis zijn.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Enkele passages: (p. 81) "Er staan hier en daar wat parlements debout te discussiëren over de dag van morgen: le jour J (D-day). Ook leden van het staande volksparlement houden zich keurig aan de wet. Niemand draagt campagne-T-shirts of -petten. (...) Bij het gebouw van de CEI (verkiezingscommissie) staan veel mensen. Ze hebben hier zittend op de grond, op het beton de nacht doorgebracht. Zij willen één ding: stemmen. Ondanks dat ze weten dat het tot niets kan leiden, willen ze bijdragen aan de geschiedenis van Congo. ‘Ik wil deze kans niet missen', vertelt een vrouw van rond de vijftig. ‘Ik weet dat het allemaal boeven zijn. Maar ik weet ook dat de politici wel moeten begrijpen dat ze de bevolkingi hard nodig hebben. Dat ze rekening moeten houden met le petit peuple, de gewone burger. Al zou het hele democratische proces mislukken, toch zal deze boodschap blijven doorklinken in hun hoofden, de hoofden van die boeven. Ik ga stemmen omdat ik moe ben van de Blauwhelmen. Zij verkrachten onze kinderen. Ze moeten weg, zo gauw de verkiezingen voorbij zijn.'"
(p.67) "Er barst een discussie los. Over de achterliggende reden van de oorlogi: het plan om Congo te balkaniseren. Over de toenmalige rebellen die nu de leiders zijn van de politieke partijen. Degenen die destijds wapens leverden, financieren nu de huidige campagne. De spelers zijn dezelfde en de doelstellingen blijven dezelfde. Toch zijn alle drie ervan overtuigd dat de president die de verkiezingen gaat winnen, de president gaat worden van alle Congolezen. ‘Er zal geen sprake zijn van tegenstellingen tussen het oosten en het westen. Noch zal er balkanisering van ons grote en mooie Congo komen', concludeert een van hen."
(p. 97) "Als dit democratie is, dan willen wij dit niet. Ik ga morgen ook niet stemmen. Wat moeten wij met verkiezingen? Als we niet eens in staat zijn een fatsoenlijke WC te bouwen - hij gebaart naar de WC die er niet is - hoe kunnen we dan bouwen aan de democratie?" (JVC)
Alphonse Muambi, Democratie kun je niet eten. Reisverslag van een verkiezingswaarnemer, KIT Publishers, Amsterdam, 2009, 160 p.
Klik voor website van de auteur Alphonse Okatende Muambi
Het Centre tricontinental in Louvain-la-Neuve wil “standpunten uit het Zuiden laten horen en kritisch nadenken over wat ontwikkeling is in het tijdperk van neoliberale mondialisering”. Dat vertaalt zich onder andere in publicaties over de meest diverse thema’s in de reeks Alternatives Sud.
Alle dagen zijn er berichten over conflict en oorlog, in Irak, Gaza, Oekraïne, Syrië, Libië, Nigeria, Zuid-Soedan… de gewekte indruk dat oorlogsgeweld en geweldsdoden in opmars zijn, is echter onjuist.
Zijn de meest actieve voorstanders van gelijke rechten en duurzaamheidi tegelijk minst bereid om samen te werken met anderen? Is dat mee de oorzaak waarom hun ambities inzake klimaat, gelijkheid, diversiteit, inclusie, asiel e.a. maatschappelijke steun verliezen?
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aardei weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aardei en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissingi of overmatig oppompen van water. Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatveranderingi veroorzaakt, ruim voor hun uitputtingi dreigt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
In de meeste zeeën en oceanen wordt al enkele decennia meer vis gevangen dan ze kunnen verdragen. We zijn nochtans al lang gewaarschuwd voor de kwalijke gevolgen van overbevissing. Begin jaren zeventig van vorige eeuw nemen de vangsten van ansjovis in Peru een forse duik van naar schatting wel achttien miljoen ton naar een paar miljoen ton. Omstreeks 1990 is het de beurt aan de kabeljauw voor de kusten van Newfoundland in Oost-Canada om vrijwel te verdwijnen.
Het natuurlijk broeikaseffect zorgt ervoor dat het op Aarde lekker warm is met gemiddeld 15°C. Maar te veel CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer versterken dat broeikaseffect en vele wetenschappers waarschuwen voor de door de mens veroorzaakte extra opwarming en klimaatverandering. Ze wijzen op de gevaren van o.a. een stijgende zeespiegel, toenemend natuurgeweld en (te) snel opschuivende klimaatzones. Vind meer uitleg en een overzicht van belangrijke Pala artikels over klimaatverandering met links naar bronnen
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aarde weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissing of overmatig oppompen van water.Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatverandering veroorzaakt, ruim voor hun uitputting dreigt.