Directe actie tegen Zweedse wapenindustrie levert activisten gevangenisstraf op
dinsdag, 19 mei 2009 - 18:59
Zweden heeft een reputatie van transparantie in het overheidsbeleid en is al jaren een donor die moeiteloos het criterium van 0,7-procent van het BNPi voor ontwikkelingssamenwerkingi haalt en geregeld troepen ter beschikking stelt van VN-missies. Toch is Zweden ook een grote exporteur van wapens, een ontwikkelingi die de laatste zeven jaar zelfs verviervoudigde, zo blijkt uit de cijfers van het eveneens Zweedse vredesonderzoeksinstituut SIPRI. In 2007 eindigde Zweden zelfs wereldwijd op de tweede plaats in de lijst van wapenuitvoerders als de cijfers per hoofd van de bevolkingi worden omgerekend. Voor de Zweedse vredesbeweging is dat al jaren een evolutie waartegen met lobbywerk en manifestaties actie wordt gevoerd, maar totnogtoe met weinig succes of politieke weerklank.
Vorig najaar besloten enkele activisten van het netwerk Avrusta (‘Ontwapen') daarom dat het tijd was voor hardere acties. In oktober drongen enkele mensen 's nachts binnen bij Saab Bofors Dynamics in Eskilstuna. Dat bedrijf produceert hoogtechnologische wapensystemen, onder meer de granaatlanceerinstallaties Carl Gustaf M3 die ook werden gebruikt in de oorlogi in Irak. Met hamers begonnen ze de wapens, die klaar stonden voor export, onbruikbaar te maken. Pas na 20 minuten kwam de politie ter plaatse. Op 22 maart van dit jaar volgde nog een directe actie gericht tegen de Jas 39 Gripen-gevechtsvliegtuigen van de Saabfabriek in Linköping. Deze vliegtuigen zouden worden geleverd aan Zuid-Afrikai, Thailand en - indien de deal waarvoor de Zweedse regering momenteel hard aan het lobbyen is, doorgaat - vanaf 2010 aan India. De activisten werden onlangs door een rechtbank tot enkele maanden effectieve gevangenisstraf veroordeeld voor poging tot sabotage en het illegaal binnendringen in zwaar bewaakte installaties.
Martin Smedjeback, één van de veroordeelde activisten, hield in de rechtbank een onderbouwd pleidooi voor ontwapening. Een samenvatting: "Hoewel Zweedse soldaten bij geen gevechten betrokken zijn, verdient de Zweedse economiei goed aan oorlogen die elders ellende veroorzaken. Politici stellen Zweden graag voor als een land van vrede, maar vergeten dat we een grote wapenexporteur zijn. Officieel mogen geen wapens naar landen in oorlogi worden geëxporteerd, maar inbreuken op die regel laat men stilzwijgend toe. Toen de VS in 2003 Irak binnenviel, was de Zweedse overheid scherp in haar veroordeling van deze schending van het internationaal recht, maar bleef wel rustig doorgaan met het exporteren van dodelijke wapensystemen naar de VS. Meer dan 60 landen zijn afnemers van Zweedse wapens, ook dictaturen en landen in oorlogi zijn daarbij. Jarenlang heb ik als medewerker van de Zweedse vredesbeweging Fellowship of Reconciliation getracht om via lobbywerk de wapenexport te stoppen. Vandaag zijn we overgegaan tot acties van directe ontwapening. Als de overheid haar verantwoordelijkheid niet opneemt, moeten burgers van een democratisch land zelf in actie komen om grotere misdaden tegen de mensheid proberen te voorkomen. Wie drugs verkoopt, wordt harder gestraft dan de koper. Waarom geldt die regel ook niet voor wie wapens verkoopt? Het omgekeerde gebeurt: de Zweedse overheid stimuleert de wapenexport, maar hangt graag een beeld op van vredesland. Dat hebben we met onze acties willen aanklagen." (JVC)
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Klik hier voor de volledige tekst van het pleidooi van Martin Smedjeback Why I chose to disarm Swedish weapons
Klik voor meer info over de Zweedse campagne Avrusta
Nogal snel worden vakbonden weggezet als behoeders van oude uitgespeelde gedachten. Maar als we morgen goed willen leven en werken, moeten de sociale bewegingen een innovatieve, doorslaggevende rol spelen in de radicale transitie naar de meest duurzame economie zodat die sociaal en democratisch is. Een vakbondsstem aan het woord.
De neiging om zich af te wenden van vervelend nieuws is heel menselijk; dus ook van de vraag hoeveel stijging van het zeewater we aankunnen. Dat lijkt comfortabel maar is vooral onverstandig. Want als de vloed je inhaalt, is het te laat voor een veilige ordelijke aftocht.
De achilleshiel van massamedia is het geregelde gebrek aan doorgedreven dossierkennis, en daardoor aan betrouwbaarheid en kwaliteit. Zo schrijft Peter Verlinden, VRT-journalist en gastdocent aan de KU Leuven, over het falen van deze media. Zijn bijdrage verdient een verspreiding bij een ruimer publiek.
Natuurlijk moet het goed leven kunnen zijn in Antwerpen. Als dat minstens 15 miljard euro kost, vereisen de belangrijkste vragen een antwoord… zoals: hoeveel zeewaterstijging kan de stad én de haven aan? Het is DE vraag voor alle grote havensteden.
Wil u zich nog eens opwinden over de bankencrisis? En vooral dan over hoe iedereen heeft betaald voor de stommiteiten van de grootbanken… behalve die bankiers zelf, en degenen die grof verdienden aan de ‘redding van de banken’.
Veerkracht is het vermogen van elk systeem om grote veranderingen of schokken op te vangen zonder zijn kwaliteiten te verliezen of zelfs in te storten. Dit begrip van veerkracht is allereerst van toepassing op ecosystemen. Even belangrijk is het om de veerkracht van onze sociale, economische en culturele systemen te bewaken. Want grote veranderingen, schokken of crises kunnen ook hun weerbaarheid aantasten.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
zie onder ontwikkeling
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
