De globalisering van de economie treft ook de werknemers en hun vakbondsorganisaties. Vroeger konden ze goede lonen en werkomstandigheden afdwingen binnen de vooral nationale economieën. Vele werknemers – in textiel, informatica, metaal – ervaren dat die tijd voorbij is, er is concurrentie uit de hele wereld en dus nood om zich Europees en zelfs mondiaal te organiseren.
Want we geven goederen, diensten en geld de rechten om steeds vrijer door de wereld te reizen en die rechten zijn ook afdwingbaar. Maar de rechten van de werknemers zijn niet afdwingbaar, zelfs niet de sociale basisnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie: vrijheid van vereniging, het recht op collectieve onderhandelingen, geen kinderarbeid, geen dwangarbeid, geen discriminatie op de werkvloer.
De vakbonden die al lang ook internationaal actief zijn, hebben nu beslist dat ze samen sterker staan om die rechten af te dwingen. De twee grote wereldvakbonden, het IVVV (Internationaal Verbond van Vrije Vakbonden) en het WVA (Wereldverbond van de Arbeid) gaan zich dit jaar ontbinden om een nieuwe vakbondsinternationale te stichten.
Eén grote wereldvakbond in 2006
Lees ook
Hoe grote gevaren VS-China clash keren? Machtswissels en crises
De vroegere economische machtswissels, van Amsterdam naar Groot-Brittannië en vervolgens de VS, gingen gepaard met hevige crises. Dat levert een belangrijk gezichtspunt om naar de schuldopbouw te kijken in de nog altijd dominante VS en het opkomende China. En een prangende vraag: hoe beschermt de rest van de wereld zich?
Wilde globalisering temmen? Natuurlijk, maar hoe?
Bij de Europese Commissie rijpt het besef dat we eindelijk ook de nadelen van globalisering moeten aanpakken. Ze schept echter enkel de illusie van een derde weg tussen wilde globalisering en uitzichtloos protectionisme. Wie aandachtig leest, vindt die weg helemaal niet.
De zogenaamde ‘derde weg’ heeft nooit bestaan
De voorlopig onvindbare derde weg van de Europese Commissie tussen wilde globalisering en uitzichtloos protectionisme, doet fel denken aan de zogenaamde ‘derde’ weg van Blair, Clinton en Schröder in de jaren negentig. Alleen, dat was helemaal geen derde weg, het was net het verlaten ervan.
Smartphones: gitzwarte ecologische én sociale achterkant
Het Greenpeace rapport over de milieukost van smartphones kreeg terecht veel aandacht. Veel minder aandacht is er voor de archislechte arbeidsvoorwaarden bij de grootste producent Samsung.
Multinationals in slechte doen: kwart minder winst in vijf jaar
De hoogtijdagen van de multinationals, ooit de drijvende kracht achter globalisering, liggen al enkele jaren achter ons. The Economist wijst de wereld op dit niet zo bekend fenomeen.
- ‹ vorige
- 9 van 202
- volgende ›