Gemengde Commissie België-Congo: gewogen en te licht bevonden
dinsdag, 7 maart 2006 - 10:05
Deze week komt de Gemengde Commissie tussen België en Congo voor het eerst weer samen. Officieel als symbolisch duwtje in de rug van de nieuw verkozen Congolese instellingen. Een Gemengde Commissie legt de bilaterale ontwikkelingssamenwerkingi vast tussen België en haar partnerlanden over een periode van meerdere jaren. Dit gebeurt normaal op basis van wederzijds goed voorbereide technische dossiers. Maar daar wringt precies het schoentje. Omdat de regering-Gizenga nog maar enkele weken in functie is, liggen de technische dossiers nog niet op tafel. Toch wil minister van Ontwikkelingssamenwerkingi, Armand De Decker (MR), nu al een ‘ultra light’-versie laten plaatsvinden. Volgens 11.11.11, de koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging, past ook dit evenement in het electorale opbod rond Congo dat nu al een tijdje aan de gang is. Na de commotie over het voorbarige koninklijke bezoek aan Congo en de ‘stunt’ met het eredoctoraat van de Koninklijke Militaire School voor Joseph Kabila van Defensieminister Flahaut (PS), willen ook andere politici scoren met goedkope symbolische gebaren. Congo heeft nood aan serieuze engagementen, vindt Kris Berwouts, Afrikai-coördinator van 11.11.11. België moet volop investeren in de duurzame ontwikkelingi van het zwaar geteisterde land. De verkiezingen van vorig jaar hebben geleid tot de installatie van de eerste legitieme Congolese instellingen sinds 1960. Als de internationale gemeenschap het vredesproces wil consolideren, zal ze werki moeten maken van de strijd tegen de armoedei. Het armoedebestrijdingsplan, zoals vastgelegd in het kersvers Congolese regeerakkoord, voorziet 7,3 miljard dollar externe middelen voor de periode 2007-2011. België zou daar 10% van kunnen bijdragen als de versterking van een transparante Congolese staat prioriteit krijgt. Eind 2007 of begin 2008 kan dan een échte Gemengde Commissie volgen. Het Belgisch beleid moet ook coherent zijn, vindt 11.11.11, met extra aandacht om tot goed beheer en transparantie in de mijn- en bosbouw te komen en met meer middelen voor het maatschappelijke middenveldi.
De PALA website en nieuwsbrief zijn gratis. Maar iedereen weet dat het zonder middelen niet kan. Liever dan te werken met subsidies, rekenen we op al wie Pala leest. Zo kunnen we ons ongebonden concentreren op de inhoud.
Uw steun - maandelijks, jaarlijks of éénmalig - is welkom op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Pala vzw - 3001 Leuven met vermelding 'Steun Pala'. Alvast dank.
Of misschien wil u wel vaste steungever worden? Abonnees die zich engageren voor bv. 2 of 5 euro steun per maand geven Pala de rust van stabiele inkomsten die de vaste uitgaven voor website en nieuwsbrief dekken.
Dat conflict en oorlog toenemen, doet de democratie in de wereld geen deugd. Zo valt de Democratie Index 2023 meest summier samen te vatten… En eigenlijk is deze index nog veel te optimistisch.
Het lijkt er steeds meer op dat Trump zijn slag zal thuishalen terwijl de zgn. Amerikaanse democratie wankelt. Dat stellen Harvard-politicologen Levitsky en Ziblatt in 'Tyranny of the Minority: Why American Democracy Reached the Breaking Point'.
Als er onaanvaardbaar weinig vrouwen bij de besluitvormers in o.a. bedrijven en universiteiten blijken te zijn, is degelijke informatie over discriminatie van vrouwen, in het bijzonder inzake zeggenschap en besluitvorming, cruciaal. Volgende bronnen reiken die aan.
Na hun zwaar bevochten overwinning in 2020-2021 - ze kostte honderden doden -protesteren de Indiase landbouwers opnieuw. Ze willen in dit verkiezingsjaar vooral hogere vaste prijzen.
Als vrouwen al tijden in besturen zitten, soms in de hoogste functie, hoe kan het dat zij nog altijd in o.a. bedrijven en universiteiten veel te weinig tot de besluitvormers behoren? Het excuus dat zoiets tijd vergt, is al lang onaanvaardbaar.
Fenomeen waarbij politici en ambtenarij de oogmerken en de belangen van de privésector te zwaar laten doorwegen in de besluitvorming; zakelijke belangen krijgen dan vaak voorrang op het algemeen belang.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
zie onder ontwikkeling
zie onder ontwikkeling
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Uiterst ambigu en onbevredigend stapelbegrip, net als het begrip ontwikkeling zelf, wil zowat alles omvatten en zegt eigenlijk niets. Die onduidelijkheid verbergt dat het feitelijk om een light versie gaat van onze huidige economie die hier en daar wat bijschaving nodig zou hebben. Terwijl echte duurzaamheid drastische en structurele veranderingen impliceert, ja zelfs het ontwikkelen van een heel andere economie.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Het loopt niet altijd even vlot, maar overal ter wereld geven steeds meer mensen uiting aan hun emancipatiedrang. Werknemers, boeren, vrouwen, landlozen, consumenten, minderheden, activisten voor milieu, mensenrechten, cultuur... ze verenigen zich in tal van organisaties. Op dat maatschappelijke middenveld tussen individu en overheid - de civiele samenleving dus - wordt het gelukkig alsmaar drukker. Daar is er met andere woorden veel sociale beweging.
