Lobbygroepen krijgen meer en meer macht in Brussel
woensdag, 20 september 2006 - 11:46
Naast het legertje ambtenaren dat elke dag voor de diverse instellingen van de Europese Uniei in Brussel werkt, zouden er ook ongeveer 15.000 lobbyisten actief zijn in de wandelgangen van de machti. Zij spenderen elk jaar tussen de 60 à 95 miljoen euro om het EUi-beleid in hun voordeel te beïnvloeden. Opvallend daarbij is dat vele rijkelijk betaalde lobbyisten voormalige ambtenaren zijn die het klappen van de zweep dus goed kennen. Burson-Marsteller is een van de grootste lobbyfirma’s met vooral klanten uit de chemie, geneesmiddelenindustrie, IT en telecommunicatie. Een heel stel gespecialiseerde juristen is dagelijks in de weer om invloed uit te oefenen op de EUi-regelgeving die hun klanten direct aanbelangt. Volgens insiders komt het meer en meer voor dat wetsvoorstellen die behandeld worden in het Europees Parlement geschreven werden door deze lobbyisten en in bijna ongewijzigde vorm worden goedgekeurd, zeker als het over heel technische materies gaat. 70% van alle lobbyisten werkt voor industriële groepen, 10% is actief voor grote NGO’s zoals Greenpeace. De budgetten waarover NGO’s beschikken, zijn meestal maar een fractie van wat de industrie in de strijd kan gooien. In tegenstelling tot de VS waar lobbyisten zich moeten registreren en tweemaal per jaar bekendmaken voor welke belangengroepen ze werken, speelt in de EUi alles zich nog grotendeels in een grijze zone af. Het nieuwe EUi-‘groenboek’ over transparantie zou hieraan paal en perk moeten stellen. Volgens Corporate Europe Observatory (CEO), een lobbywaakhond, gaan de voorgestelde maatregelen niet ver genoeg en bedreigen de activiteiten van de lobbygroepen de democratie en de volksgezondheid. Vooral de farmaceutische industrie heeft een slechte reputatie wat betreft lobbywerk.
Op 23 januari 2018 aanvaardde de Raad van Europa een resolutie over het basis burgerschapsinkomen. De reden is vooral dat de meeste Europese landen onmachtig blijven om iedereen fatsoenlijk te laten leven.
Rio Tinto omzeilt voor de door haar gecontroleerde Oyu Tolgoi mijn in Mongolië 700 miljoen dollar aan belastingen in Canada en Mongolië... met behulp van belastingparadijzen Nederland en Luxemburg.
Ons voedselsysteem is kaduuk, de oude landbouw loopt zich dood, zelfs de boeren sterven uit. Maar waar halen we morgen ons eten? Een duurzaam voedselsysteem is dringend. Het goede nieuws: elke lokale gemeenschap kan nieuwe boerderijen opstarten, en vervolgens nog veel meer transitie realiseren.
Wie iets uitvindt, kan daar een patent of octrooi voor krijgen, meestal voor zowat twintig jaar. In die periode heeft alleen de uitvinder het recht om de vruchten te plukken van die uitvinding, als een vergoeding voor de geleverde inspanningen. Dat lijkt fair maar die periode is zo lang dat er dikwijls superwinsten kunnen worden gemaakt, vele malen meer dan de investeringskost. Farmaceutische bedrijven en ook heel wat softwarebedrijven behoren niet toevallig tot de meest winstgevende. Die winsthonger kan vele mensenlevens kosten, denk bijvoorbeeld aan de weigering van bedrijven om de prijzen voor hun aidsmedicijnen in vele ontwikkelingslanden te laten zakken. De gecreëerde monopolies riskeren ook vernieuwingen in de samenleving te blokkeren. Zeker in het geval van computerprogramma’s vormen zogenaamde sotwarepatenten een rem op innovatie en zijn deze nadelen veel duidelijker dan de voordelen. Vandaar de opkomst van de beweging voor opensource software. Daarmee belanden we bij nog een andere kritiek: er kan gewoonweg veel te veel gepatenteerd worden. Nu zijn zelfs patenten mogelijk op het leven zelf, op stukjes plant, dier of mens. Biotechnologische en farmaceutische bedrijven hebben de jacht geopend op genen of stukken van genen waarvan ze denken dat ze die nuttig kunnen gebruiken, en waarmee ze dus geld hopen te verdienen. Bekend is het verhaal van Myriad Genetics dat in 2001 het octrooi verwerft op een borstkankergen. Volgens het bedrijf mogen de borstkankertests alleen nog in de VS worden gevoerd… en dan moeten vrouwen tien keer meer betalen. Zo bedreigen stijgende kosten onze gezondheidszorg en de solidariteit waarop zij steunt; ze halen het principe onderuit dat iedereen recht heeft op de beste gezondheidszorg. Vandaar de fundamentele vraag: kan de genetische rijkdom van planten, dieren en menselijk leven wel geprivatiseerd worden – want daar draait het om bij dit soort patenten - of is dit alles gemeenschappelijk eigendom van de mensheid? Tot waar reikt het privé belang, en waar begint het algemeen belang? Die discussie is hard nodig.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
Wil meer democratische controle over multinationals in het belang van mensenrechten, werknemersrechten en ecologische rechtvaardigheid.