Opbouw is een zootje: Afghanistan in oog van de storm
woensdag, 18 oktober 2006 - 12:04
Precies vijf jaar nadat de Amerikaanse president Bush het toenmalige Taliban-regime in Afghanistan als eerste viseerde in zijn strijd tegen de terreur komt het land elke dag weer meer in het oog van de storm. Het onpopulaire regime van president Hamid Karzai kan maar overleven dankzij de massale steun van de VS en de grootste en duurste militaire ontplooiing in de geschiedenis van de NAVO. Toch groeit de Taliban aanhang elke dag opnieuw. Zelfs VS-functionarissen waarschuwden onlangs in The Washington Post dat het land goed op weg is om een ‘nieuw Irak’ te worden. Aanslagen met bomauto’s zijn bijna dagelijkse kost. Nooit eerder bracht de opiumteelt er zoveel geldi op. Ondertussen zit de heropbouw van het land – ondanks de hulpstromen - compleet in het slop. De schrijnende armoedei is dan weer een ideale voedingsbodem voor een radicale islam, die in het bergachtige grensgebied tussen Afghanistan en Pakistan aan invloed wint. Uit een nieuw onderzoeksrapport van de Amerikaanse NGO CorpWatchi blijkt dat enkele grote bedrijveni in de VS massaal met belastinggeld hebben geknoeid bij de heropbouw van Afghanistan. Een autoweg die al afbrokkelt nog voor hij is voltooid, een nieuw gebouwd schooltje waarvan het dak instort, een ziekenhuis met lekkende kranen, pas opgeleide politiemensen die niet in staat blijken de meest elementaire veiligheidstaken te vervullen,… Bedrijveni als Kellogg, Brown & Root (van de Halliburton-groep), DynCorp, Blackwater, The Louis Berger Group en The Rendon Group hebben veel verdiend aan de Afghanistan-contracten dankzij hun goede contacten met de regering-Bush. Gemiddeld verdienen Amerikaanse ingenieurs en consultants 1000 dollar per dag terwijl de Afghaanse werknemersi het moeten stellen met 5 dollar per dag. Gebrek aan externe controle en vriendjespolitiek hebben tot dit desastreuze resultaat geleid, besluit het rapport.
Vorig jaar gaf de wereld 1676 miljard dollar uit aan legers en hun wapens. Dat is 2,3 procent van het volledige wereldinkomen. Hoeveel potentieel aan civiele bestedingen verliezen we hiermee?
De consensus in de Verenigde Staten dat vrijhandel altijd goed zou zijn, is doorbroken in de campagne voor de presidentsverkiezingen. Voert de VS straks een meer protectionistische koers?
Veiligheid is bij ons in jaren niet zo een heet hangijzer geweest. Maar wat zijn, los van terreur en terrorisme die nu alle aandacht opslorpen, de grote bedreigingen van onze vrede en welvaart? Voeren we het juiste debat over veiligheid? Hebben we wel nieuwe gevechtsvliegtuigen nodig?
Goed wonen is van onschatbaar belang. Dan is het meer dan spijtig dat het aanbod aan de zogenaamde ‘onderkant van de woningmarkt’ – versta mensen met een laag inkomen - onvoldoende, dikwijls onaangepast of zelfs ronduit slecht is. Onbegrijpelijk dat we tussen privé en overheid niet massaal wooncoöperaties introduceren.
Betaalbare gezondheidszorg voor iedereen. Het is al vele jaren één van de grote internationale dromen. Tegelijk blijft het voor honderden miljoenen mensen een onhaalbare droom, en bijten overheden en samenlevingen hun tanden stuk op deze belangrijke opdracht. Brengt onderzoek redding?
Woord in de kijker: Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling
De OESO verzamelt de industrielanden van de wereld en wordt daarom ook wel de club van de rijkste landen genoemd. Wat deze organisatie vooral doet is informeren en adviseren op het vlak van economisch en sociaal beleid. De OESO speelt een belangrijke rol in de mondiale economische ontwikkelingen en haar studies en rapporten hebben grote invloed op het beleid van de lidstaten. Vooral vakbonden hebben kritiek op het sociaal beleid dat doorklinkt in een aantal studies, en dat ze niet echt als werknemersvriendelijk ervaren. De werkwijze en besluitvorming van de OESO zit daar voor veel tussen. Haar belangrijkste gesprekspartners zijn immers de ministers van economische zaken die in al te veel gevallen geen hoge dunk hebben van sociaal beleid. In 1976 komt de organisatie zowat als eerste met een gedragscode voor multinationale ondernemingen die later enkele keren is gewijzigd en aangepast. Deze richtlijnen zijn geen verplichtingen. Het zijn aanbevelingen aan multinationals om vrijwillig een aantal principes te respecteren op zo verschillende terreinen als werkgelegenheid, mensenrechten, milieu, informatie, concurrentie, belastingen en zelfs wetenschap en technologie.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Wil meer democratische controle over multinationals in het belang van mensenrechten, werknemersrechten en ecologische rechtvaardigheid.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Wil meer democratische controle over multinationals in het belang van mensenrechten, werknemersrechten en ecologische rechtvaardigheid.