Rijke landen zouden veel meer kunnen doen voor Afrika: Commitment to Development Index for Africa
dinsdag, 27 mei 2008 - 21:43
Over de zin en onzin van ontwikkelingssamenwerkingi voor de échte ontwikkelingi van de armste landen, vooral dan in Afrikai, zijn al talloze rapporten volgeschreven. Meestal beperken die zich tot ontwikkelingshulp in de strikte zin: financiële transfers van Noord naar Zuid. Op 26 en 27 mei buigt de EUi-ministerraad voor Algemene Zaken en Buitenlandse Betrekkingen (GAERC) zich in Brussel over de vraag hoe de Europese ontwikkelingsinspanningen effectiever kunnen bijdragen tot het bereiken van de VN-Millenniumdoelstellingen in de armste landen. Volgens Concord, de koepel van Europese NGO's, is er reden tot grote ongerustheid. Ondanks herhaalde beloften om de officiële hulp op te voeren, daalde die van de EUi-landen van 0,41 procent van het BNPi in 2006 tot 0,38 procent in 2007. Ook in België was er een daling. Als die trend aanhoudt, zal de EUi in 2010 75 miljard euro minder hulp geven dan aanvankelijk beloofd.
In een steeds meer globaliserende wereld spelen echter nog vele andere factoren een essentiële rol in de kansen die landen al dan niet krijgen om hun ontwikkelingi op gang te brengen. De in Washington gevestigde onafhankelijke denktank Center for Global Development (CGD) publiceert al sinds 2003 een wereldwijde Commitment to Development Index (CDI) waarin met zoveel mogelijk factoren wordt rekening gehouden om de algemene ontwikkelingsinspanning van de 21 belangrijkste rijke donorlanden te bepalen. Een methode die een veel genuanceerder beeld laat zien dan alleen het percentage van het BNPi voor officiële ontwikkelingshulp, omdat ook handelsbarrières, investeringen of veiligheidsaspecten in rekening worden gebracht. Voor het eerst werd deze oefening specifiek toegepast op Sub-Sahara Afrikai. Onderzoeker David Roodman onderscheidde zeven beleidsterreinen: hulp, handel, investeringen, migratiei, klimaat en milieu, veiligheidi en technologie. Op een aantal vlakken bevestigde deze oefening de algemene tendensen, maar toch kwamen er enkele verrassende conclusies naar voren. Zweden scoorde het hoogste omdat het veel hulp geeft én zich engageert voor veiligheidi in conflictgebieden. Ierland staat op de tweede plaats dankzij het grote aandeel van Afrikai in zijn hulppakket en de essentiële inspanning bij het leveren van blauwhelmen voor de VN-vredesmacht in Liberia. Het Verenigd Koninkrijk verdiende de derde plaats wegens zijn consistente handels- en investeringsbeleid. Portugal staat op zes omdat het meer dan andere EUi-landen een liberaal migratiebeleid voert ten aanzien van Afrikanen. België volgt op de tiende plaats. De VS staat op dertien en kreeg vooral slechte punten omdat het nog altijd het Kyoto-verdrag niet ondertekende en vanwege zijn militair beleid. Helemaal onderaan staan landen zoals Italië, Oostenrijk en vooral hekkensluiter Japan. Japan biedt als rijk land al relatief weinig hulp en werpt bovendien hoge handelsbarrières op voor landbouwproducten uit Afrikai. Toch is de algemene conclusie dat de rijkste landen veel meer zouden kunnen doen voor het armste continent.
Websites
Afbeelding
De PALA website en nieuwsbrief zijn gratis. Maar iedereen weet dat het zonder middelen niet kan. Liever dan te werken met subsidies, rekenen we op al wie Pala leest. Zo kunnen we ons ongebonden concentreren op de inhoud.
Uw steun - maandelijks, jaarlijks of éénmalig - is welkom op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Pala vzw - 3001 Leuven met vermelding 'Steun Pala'. Alvast dank.
Of misschien wil u wel vaste steungever worden? Abonnees die zich engageren voor bv. 2 of 5 euro steun per maand geven Pala de rust van stabiele inkomsten die de vaste uitgaven voor website en nieuwsbrief dekken.
Politici in vele landen zijn hun burgers precieze antwoorden schuldig over hun aanpak van de coronacrisis. Want het was wel degelijk mogelijk om gezondheid, welvaart én welzijn tegelijk in acht te nemen.
Staat de wereld het ergste nog te wachten? Een blik op de Global Health Security Index kaart leert dat vooral landen met een slechtere gezondheidscapaciteit de coronashock nog volledig moeten verwerken.
De coronacrisis maakt olie spotgoedkoop. Gaan we nu de fossiele industrie en hun bankiers redden? En zo de transitie naar hernieuwbare energie, nog altijd urgent, zwaar hinderen? Of kiezen we verstandig?
Corona dwingt tot bliksemsnel reageren. Meteen dringt ook de vraag hoe snel en verstandig de herleving aanpakken? Er wachten vitale keuzes zoals het beveiligen van de levensnoodzakelijke basiseconomie en het verankeren van Belfius.
De opvatting dat technologie alle problemen die samenlevingen ontmoeten, wel tijdig zal weten op te lossen. Het betreft dus een ongebreideld technologisch vooruitgangsoptimisme.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
zie onder ontwikkeling
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
zie Europese Uniezie ook Europees model
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Over de hele wereld trekken mensen naar de rijke gebieden: Mexicanen en Salvadoranen naar de Verenigde Staten, Argentijnen naar Italië en Spanje, Egyptenaren en Pakistani naar het Midden-Oosten, Zuidoost-Aziaten naar Zuid-Korea en Japan. Wereldwijd is de allergrootste migratie die van platteland naar stad, meestal binnenin landen.
Onder toelichting weblinks naar artikels en instellingenIn nationale staten behoort het geweldmonopolie toe aan de overheid, die er heel terughoudend, streng gereglementeerd en democratisch gecontroleerd moet mee omspringen. Net zo komt het internationale geweldmonopolie toe aan de mondiale en regionale overheden.
Onder toelichting weblinks naar artikels en instellingenIn nationale staten behoort het geweldmonopolie toe aan de overheid, die er heel terughoudend, streng gereglementeerd en democratisch gecontroleerd moet mee omspringen. Net zo komt het internationale geweldmonopolie toe aan de mondiale en regionale overheden.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
zie Europese Uniezie ook Europees model
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.