Hoe presteren de landen van onze wereld in de internationale handel en op het vlak van ontwikkeling? Dat probeert Unctad op een rijtje te krijgen door te kijken naar het menselijk kapitaal van landen, naar infrastructuur, economische stabiliteit, handelsopenheid, toegang tot buitenlandse markten, handelsprestaties en ten slotte ook naar economisch en sociaal welzijn. Voor wie haar wat uit het oog is verloren, Unctad is de handels- en ontwikkelingsorganisatie van de Verenigde Naties.
Wat leert nu haar nieuwste Handels- en Ontwikkelingsindex waarin 123 landen zijn opgenomen?
Helemaal op kop staan de Verenigde Staten, gevolgd door Duitsland, Denemarken Groot-Brittannië en dan Singapore als eerste ‘ontwikkelingsland' (maar is dat nog een ontwikkelingsland?). In totaal duiken vijf ‘ontwikkelingslanden' op in de eerste dertig. De andere zijn Zuid-Korea op plaats 21, China op 25, Maleisië op 27 en Thailand op 29.
Opvallend is dat de grote opkomende economieën zoals China, Zuid-Korea, Brazilië op 54, Mexico en Zuid-Afrika gelijk op 47, Rusland op 58 en India op 86 het goed doen en gemiddeld een score halen die niet veel lager is dan die van de nieuwe Oost-Europese leden van de Europese Unie.
Onderaan zijn vrijwel uitsluitend Afrikaanse landen te vinden. Enkel dus Zuid-Afrika op 47 en Mauritius op 50 halen de top-50.
Maar, zo merkt Unctad op, sinds 2000 worden de grootste vorderingen gemaakt in Afrika en het Midden-Oosten zodat ze bezig zijn de kloof met de rijke landen te dichten. Toch boeken vele ontwikkelingslanden te magere resultaten op vlak van armoedevermindering en menselijke ontwikkeling.
Al bij al is het gewaagd van Unctad om dergelijke index te maken en vooral, om er zware conclusies uit te trekken. Want nergens is bv. de ecologische factor te bespeuren terwijl handel toch ook haar milieubalans in het oog moet houden om te vermijden dat het natuurlijk kapitaal als bron van toekomstige rijkdom onderuit gaat. Handelsopenheid is als criterium vatbaar voor kritiek want niet voor alle economische sectoren even vruchtbaar. Er is ook geen onderscheid gemaakt tussen mondiale of regionale openheid. En meer algemeen wordt de voorstelling van ontwikkeling als een zelfde trap waarlangs alle landen omhoog zouden moeten klauteren al decennia terecht onder vuur genomen - ontwikkeling is allerminst ééndimensionaal.
Unctad beseft wel dat haar index beperkingen bevat, want ze spreekt van een ‘werk in uitvoering'.
Weblinks
