Unilever gaat voor duurzame thee in zee met Rainforest Alliance
woensdag, 30 mei 2007 - 14:18
Unilever, de firma die wereldwijd het meest thee op de markt brengt, heeft beslist dat al die thee duurzaam geproduceerd moet zijn. Rainforest Alliance zal dat garanderen door die thee te certifiëren, te beginnen met de theeplantages in Afrikai. In augustus zal de eerste gecertificeerde thee in Europa verschijnen. Twee miljoen mensen zullen uiteindelijk hun voordeel doen met deze beslissing. Unilever denkt namelijk dat haar theeprijzen zowat tien tot vijftien procent zullen stijgen. Het bedrijf schat de meerinkomsten voor de boeren en plantagearbeiders op 2 miljoen euro in 2010 en 5 miljoen euro in 2015. Een telefoontje naar Unilever bevestigt die gegevens. We nemen dan de cijfers voor wat ze zijn. Deel dan 5 miljoen euro meerinkomsten door 2 miljoen bevoordeelde mensen, dat is gemiddeld 2,5 euro per persoon. De cijfers vertellen dus dat dan in 2015 twee miljoen mensen die afhankelijk zijn van die thee-inkomsten om te leven hun jaarinkomen gemiddeld met twee en een halve euro zullen zien stijgen. Eerlijk gezegd, dat is beter dan niets maar allesbehalve indrukwekkend. En het illustreert dat wie onderaan de keten thee verbouwt en plukt, daar zeer slecht aan verdient. Daarmee is de discussie over maatschappelijk verantwoord ondernemeni opnieuw een stap verder. En kan de discussie met de fair tradei beweging over zo duurzaam mogelijke en volledig eerlijke handeli in een hogere versnelling. Wie meer informatie wil vinden op de door Unilever aanbevolen website www.liptonforthefuture.com, moet misschien nog even geduld oefenen. Daar staat voorlopig enkel ’coming soon’ onder de titel ’sustainable development’. Het oogt ietwat ironisch. Maar daar zou nu snel verandering in komen. En u kan alvast terecht op de algemene Unilever website. (wordt waarschijnlijk vervolgd)
Het landgoed Bletchley Park is niet alleen de plaats van de eerste internationale bijeenkomst over artificiële intelligentie op 1 en 2 november 2023. In de Tweede Wereldoorlog vonden er nog veel beslissender activiteiten plaats.
Binnenkort markeert 10 december de vijfenzeventigste verjaardag van een unieke collectieve prestatie in het streven naar menselijkheid: de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
Van Rusland-Oekraïne tot Israël-Gaza. Oorlog domineert opnieuw het nieuws. Dat is niet toevallig want zware gewapende conflicten eisen de jongste jaren opvallend meer slachtoffers. Ze delen echter niet dezelfde aandacht.
Voor duurzaam vervoer is het spoor beter dan snelwegen of luchthavens. Hoe 30 Europese landen presteren, lijkt dan een interessante studie… tot ze uitgerekend België meest positief beoordeelt: lachwekkend, om te huilen én leerzaam.
Overheden moeten snel reageren op nieuwe evoluties om het belang van iedereen te bewaken. Unesco dringt daarom bij regeringen aan op het regelen van artificiële intelligentie voor het onderwijs.
Woord in de kijker: internationale kaderovereenkomst
Mondiale overeenkomst tussen een multinationaal bedrijf en de internationale vakbond. Daarmee willen de vakbonden de sociale rechten van werknemers afdwingen overal waar een internationale groep actief is in de wereld. Het is niet meer dan logisch dat, wanneer een nationale economie vraagt om nationale akkoorden, een mondiale economie mondiale akkoorden nodig heeft. Concreet beogen zulke akkoorden minimale arbeidsomstandigheden in te voeren of ze te verbeteren zowel in de eigen bedrijfsafdelingen van een multinational als bij de onderaannemers; ze willen respect voor de sociale normen van de Internationale Arbeidsorganisatie; ze betrachten rechtvaardige lonen- en arbeidsvoorwaarden, veilige en hygiënische arbeidsomstandigheden en ze willen de rol van de vakbond in de multinational versterken. Om die doelstellingen te bereiken, verwijzen alle internationale kaderovereenkomsten naar de fundamentele arbeidsnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie en hebben ze altijd betrekking op alle ondernemingen van de betrokken multinational wereldwijd. Ze zullen er ook sterk op hameren dat de multinational haar onderaannemers zal wijzen op het belang van het naleven van de fundamentele arbeidsnormen en dat niet-naleving kan leiden tot een sanctie, namelijk het verbreken van het toeleveringscontract. De jongste jaren hebben vakbonden internationale kaderovereenkomsten gesloten met bedrijven als Accor, Carrefour, Danone en France Telecom uit Frankrijk, H&M, Ikea en Securitas uit Zweden, Metro en Volkswagen uit Duitsland, Statoil uit Noorwegen, Endesa en Telefonica uit Spanje en Umicore uit België. Opvallend is dat er slechts weinig bedrijven bij zijn die hun hoofdkwartier niet in Europa hebben. Uit Canada is er Quebecor, uit Zuid-Afrika Nampak en uit Australië NAG, niet meteen de meest bekende bedrijven.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Herinner je de golf van protest wanneer Shell eind vorige eeuw het olieplatform Brent Spar in zee wil dumpen, of de brede onvrede over mensonwaardige arbeidsomstandigheden bij onderaannemers van de grote sportmerken. Sindsdien is er in het bedrijfsleven en daarbuiten een stroming gegroeid die ijvert voor maatschappelijk verantwoord of duurzaam ondernemen.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
