Het lijkt wel of Venezuela nooit iets waardevols heeft geproduceerd - en geëxporteerd - behalve olie en revoluties. Begin 19de eeuw leidde de bevrijdingsoorlog van Simon Bolivar tot de politieke onafhankelijkheid van de hele Latijns-Amerikaanse regio. Begin 20ste eeuw maakte de olie Venezuela in één klap van een verlegen muurbloempje tot een mondaine praatjesmaker. Begin 21ste eeuw maakt Hugo Chavez een radicale hervorming van de Venezolaanse samenleving én van Latijns-Amerika tot de koers van zijn Bolivariaanse revolutie.
De recente ontwikkelingen kunnen worden gezien als een synthese: Chavez, die zichzelf ziet als de erfgenaam van Bolivar, maakt van de olie gebruik om het land opnieuw diepgaand te veranderen. Ook gebruikt hij het ‘zwarte goud' als een instrument om geopolitiek te bedrijveni. Venezuela moet de ‘leider van het zuiden' worden in de strijd tegen een wereld onder leiding van de Verenigde Staten.
Het is lang niet zeker dat we inderdaad een derde dramatische omwenteling in de geschiedenis van het land beleven. We weten nog niet of de hervormingen ingrijpend genoeg én blijvend zullen zijn. De armen profiteren nu meer van de oliewinsten dan in voorgaande decennia. Analfabetisme is tot een minimum gedaald, krottenbewoners krijgen grondeigendom, kleine boeren krijgen land. Daarmee wordt een historische sociale schuld ingelost, maar het is te weinig en te langzaam. Het aandeel van de sociale uitgaven in het nationaal inkomen is niet spectaculair gestegen. Sociale woningbouw blijft mijlenver achter bij de behoefte. Daarnaast wordt nauwelijks gecontroleerd of subsidies wel goed terechtkomen. Voedselsubsidies en Cubaanse dokters hebben het leven van veel armen aanzienlijk verbeterd maar geeft hen, net als in de jaren zeventig, geen betere toekomst.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Spilzucht, reisjes naar Miami en bankrekeningen in het buitenland zijn verbonden met de vorige olieboom in de jaren zeventig. De miljoenen lekten aan alle kanten weg. Het geldi van de nieuwe boom wordt beheerd door een andere elite, maar het gevaar van verspilling is niet minder groot. Er is een nieuwe weggeefcultuur ontstaan in de kringen van de nieuwe revolutionairen. Ondanks het binnenstromende geldi en de goede bedoelingen lukt het Venezuela niet te ontsnappen aan de aloude Latijns-Amerikaanse combinatie van problemen: ongelijkheid, armoedei, corruptiei. Jammer, want het land heeft een historische kans om te investeren in duurzame ontwikkelingi en een welvaartsstaat.
Uit het nieuwe Venezuela landenboek van Edwin Koopman, 129 p. met foto's plus uitvouwbare overzichtskaart. Klik hier voor meer informatie en bestellen - de landenboeken zijn alfabetisch gerangschikt
De inwoners van dit land betalen een zware prijs voor het ontbreken van elk energiebeleid die naam waardig. Ze moeten betalen voor alle miskleunen en zien de winsten naar anderen gaan. Intussen bewijzen tal van landen dat het veel beter kan.
Als eerste klimaatneutraal in 2050 is het doel van de Green Deali. De Europese Uniei belooft wel maar is ver van de eerste en verliest zelfs duizenden duurzame jobs. Chinai heeft een soms hallucinante voorsprong. Het goede nieuws: Europa kan soms meteen beter.
Meer dan twee op drie landen halen niet de helft van de punten op de corruptiei-index. Uiterst slecht nieuws is dat want corruptiei maakt veel kapot, van talloze mensenlevens tot de Aardei.
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Uiterst ambigu en onbevredigend stapelbegrip, net als het begrip ontwikkeling zelf, wil zowat alles omvatten en zegt eigenlijk niets. Die onduidelijkheid verbergt dat het feitelijk om een light versie gaat van onze huidige economie die hier en daar wat bijschaving nodig zou hebben. Terwijl echte duurzaamheid drastische en structurele veranderingen impliceert, ja zelfs het ontwikkelen van een heel andere economie.
Green Deal: geen nieuw ideeAls de Europese Unie op 11 december 2019 haar voorstel van Green Deal lanceert, is ze daarmee lang niet de eerste.
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
