Home

Wangari Maathai over globalisering en ontwikkeling in Afrika

De Keniaanse Nobelprijswinnares voor de vrede en milieuactiviste bij de Green Belt Movement,  Wangari Maathai, vindt dat ontwikkelingslanden het recht moeten hebben om hun markten af te schermen voor de internationale concurrentie zolang dat nodig is. “Alle rijken landen hebben ooit hetzelfde gedaan toen hun ontwikkeling nog niet ver genoeg gevorderd was. Een gedwongen vrijemarktbeleid leidt alleen tot meer armoede en tot uitputting van de natuurlijke rijkdommen, vooral de bossen.”  Maathai pleit verder voor een doorgedreven schuldverlichting voor de armste landen, die anders nooit uit die vicieuze cirkel kunnen ontsnappen. Bovendien moeten de inkomsten uit handel eerlijker worden verdeeld. Slechts 20 procent van de Kenianen profiteert van de inkomsten uit koffie terwijl de grote meerderheid alleen maar armer wordt en nieuwe bossen moet kappen om te overleven. Maathai ziet wel een positieve ontwikkeling in de manier waarop Afrikaanse landen worden bestuurd, al is de weg naar een verantwoord leiderschap dat de ontwikkeling van de hele bevolking ten goede komt nog lang. Toen zij in 2003 tot de Keniaanse regering toetrad, was ze geschokt dat sommige ministers meer bekommerd waren om hun nieuwe Mercedes en de inrichting van hun kantoor dan om de 56 procent van de bevolking die onder de armoedegrens leeft. “Al te gemakkelijk zijn Afrikaanse leiders na de onafhankelijkheid in de voetsporen van de koloniale overheersers gestapt zonder dat ze de onderdrukkende structuren hebben aangepakt”, zegt Maathai. Ze verwacht veel van de Afrikaanse Unie en de rol van de actieve civiele samenleving in Afrika en in de Afrikaanse diaspora om het imago van het continent op te krikken.

Volledige interview met Maathai: News From Africa: http://www.newsfromafrica.org/newsfromafrica/articles/art_10772.html
TransAfrica Forum: http://transafricaforum.org
Green Belt Movement: www.greenbeltmovement.org

Regio's: 

Lees ook

Visies op de toekomst van Afrika

In het kader van Amsterdam Wereldboekenstad organiseert het Nederlandse Tropenmuseum op 15 mei een lezingenmiddag met debat over ‘visies op de ontwikkeling van Afrika'. Auteur, dichter en bezieler van de Afrikaanse romanreeks ‘In de Knipscheer', Jan Kees van de Werk, presenteert er zijn kijk op Afrikaanse vraagstukken en oplossingen. Van de Werk geeft in zijn nieuwste boek Sahara, stad en savanne zijn persoonlijke indrukken weer tijdens een maandenlange reis door zijn geliefde West-Afrikaanse landen Mali en Niger. Landen van dichters en koraspelers, nomaden, grote afstanden, droogte, slechte en stoffige wegen, en conflicten met de Toeareg-bevolking. Vraagstukken over de zin en onzin van ontwikkelingshulp gaat hij daarbij beslist niet uit de weg.

De Wodaabe in Niger, bedreigd nomadenvolk. Of hoe de wereld zijn inheemse volkeren de duvel aandoet

Sinds we in steden zijn gaan wonen, zijn we hoe langer hoe meer verleerd hoe we moeten omgaan met grote natuurlijke ruimten, met woestijnen, steppes, wouden, ijs- en sneeuwvlaktes. De doorbraak van de westerse industriële samenleving heeft die evolutie nog versterkt. De opkomst van de nationale staten - mét de grenzen en controles die erbij horen, en de opvatting dat mensen maar beter op een vaste plek kunnen vertoeven in plaats van rond te trekken - bezegelt in veel gevallen het lot van deze ‘inheemse' volkeren: voor de levenswijze van nomaden, jagers, zwerflandbouwers, oerwoudbewoners is eigenlijk geen plaats meer.

EU-Afrikaanse top van Lissabon kwam veel te laat

Ruim zeven jaar na de allereerste topontmoeting van staatshoofden en regeringsleiders van de Europese Unie en Afrika (Cairo 2000) had het Portugese EU-voorzitterschap er alles aan gedaan om van de EU-Afrikatop van 8 en 9 december in Lissabon een succes te maken. Eerste minister José Sócrates sprak zelfs van een historische gebeurtenis in de wederzijdse relaties tussen de twee continenten waarin zijn land een ideale brugfunctie vervult. Maar of de hooggestemde verklaringen over een ‘nieuw strategisch partnerschap' waarin de relatie donor-ontvanger geleidelijk moet vervagen veel zullen uithalen, is de vraag. Algemeen wordt aangevoeld dat deze top veel te laat kwam.