Nieuws

In Groot-Brittannië was de voorbije weken bijzonder veel media-aandacht voor de wilde staking van de arbeiders van een olieraffinaderij in Lindsey in het graafschap Lincolnshire.

De Britse NGO Global Witness heeft een ijzersterke reputatie opgebouwd inzake onderzoek naar corruptie met inkomsten uit natuurlijke rijkdommen en de link met gewapende conflicten.

Groot is de verbazing als de diepe financiële en economische crisis in het zwaar getroffen België niet eens tot een fundamenteel debat leidt over welke banken nodig zijn om ook morgen

De voedselcrisis mag dan verdreven zijn uit de media door de financiële en economische crisis, daarom is ze nog niet weg.

De voorbije dagen was de Tsjadische hoofdstad N'Djamena het toneel van een merkwaardige vorm van sociaal protest: duizenden vrouwen zijn de dag begonnen met een concert van geroffel op potten en pa

Basisgezondheidszorg waarin iedereen participeert, samen met een goede economische en sociale ontwikkeling, vormen de sleutels om het fundamentele mensenrecht op gezondheid waar te maken.

In juli 2008 legden de arbeiders van de Nestlé-diepvriesproductenfabriek in Hongkong het werk gedurende drie dagen neer om te protesteren tegen de schendingen van fundamentele vakbondsrechte

Dat India zich hoe langer hoe meer profileert als een te duchten economische macht is ook niet zonder gevolgen gebleven voor de militaire industrie en de export van duur wapentuig naar India.

Gastplaats vorige week voor de Wereldtop over Toekomstige Energie was Abu Dhabi.

Weinige landen in Afrika hebben de afgelopen vijf jaar een zodanige sterke groei gekend als Angola.

We gaan een goede praktijk niet opgeven, namelijk regelmatig aandacht blijven besteden aan de bijna onvoorstelbaar grote ongelijkheid in de wereld.

Kerala is een Indiase deelstaat, maar zou met zijn ongeveer 35 miljoen inwoners een middelgroot land zijn.

In elke oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer, zegt een spreekwoord. In de recente oorlog rond Gaza is dat helaas niet anders.

Soms rijpen de geesten snel. Zowel bij bv.

De onderhandelingen over de verdere liberalisering van de wereldhandel in de zogenoemde Doha-ronde (WTO, Wereldhandelsorganisatie) zitten al een tijdje in het slop. Op 6 december begon weer een nieuwe onderhandelingsronde en op enkele themas werd wat vooruitgang geboekt, maar de meeste knelpunten blijven bestaan. Toch is dat geen hinderpaal voor de Europese Unie en andere leidende handelsblokken om op bilateraal vlak volop de kaart van de liberalisering te trekken, ondanks de talloze waarschuwingen die uitgaan van de ergste crises op mondiaal vlak sinds de Tweede Wereldoorlog. Voor enkele Vlaamse NGOs was dat een gegronde reden om vorige week maandag aan handel een interessant seminarie te wijden.

Met de verkiezingen voor het Europees Parlement in juni 2009 in het vooruitzicht zal Europa volgend jaar nog meer de politieke agenda beheersen. Maar de EU zit met een huizengroot democratisch probleem: het Verdrag van Lissabon, dat het door Fransen en Nederlanders weggestemde ontwerp van Europese Grondwet uit 2005 moest vervangen, raakt maar niet goedgekeurd. Op 12 juni 2008 gooiden de Ieren roet in het EU-eten door in een referendum overtuigend neen te zeggen tegen het nieuwe verdrag. Sindsdien weet niemand nog precies hoe het nu verder moet. Een plan-B was er gewoonweg niet. De ondankbare Ierse kiezers kregen massaal de schuld in de schoenen geschoven voor deze obstructie.

Wereldwijd hebben allen die van werk moeten leven het moeilijk. Hun aandeel in de welvaart die we produceren gaat op de meeste plaatsen al heel lang achteruit. Dat de financiële crisis ook voor wie van kapitaal moet leven de kaarten hard anders heeft geschud, verbetert daarom nog niet de situatie bij werknemers. Op mondiale economische markten blijven ze gevangen in een heel kwetsbare positie.

Neem de werknemers van de grote Amerikaanse autobedrijven. Vooral in de Verenigde Staten is het lang bon ton geweest, en soms is het dat nog altijd, om de vakbonden te hoge lonen te verwijten en daar de reden voor het falen te zoeken. Vrijwel iedereen moet vandaag beseffen dat in de eerste plaats het management van General Motors, Ford en Chrysler hebben gefaald.

In 1978 zag de Verklaring van Alma Ata - in de toenmalige Sovjet-Unie - het levenslicht op de Internationale Conferentie over Basisgezondheidszorg. Gezondheid, gedefinieerd als een toestand van volledig fysisch, mentaal en sociaal welbevinden, werd er beklemtoond als een fundamenteel mensenrecht: gezondheid voor iedereen dus. Daartoe is economische en sociale ontwikkeling cruciaal, gezondheidszorg alleen is ruim onvoldoende. Want het zijn in de eerste plaats machteloosheid en gebrek aan inkomen die ziek maken. Daarom vindt de Alma Ata-verklaring de participatie van mensen, zowel individueel als gezamenlijk, aan hun gezondheidszorg zo immens belangrijk. En ze ziet basisgezondheidszorg als de sleutel om dit alles te bereiken.