Naar aanleiding van het uit elkaar gaan van PALA en De Wereld Morgen reageerde deze laatste met een bijdrage die medeoprichter Dirk Barrez ettelijke malen vermeldde. De Wereld Morgen weigerde een rechtsgeldig recht van antwoord. Hierbij dus.
In een lange open brief aan Google baas Eric Schmidt vertelt Mathias Dropfner van zijn grote angst voor Google en zijn ongeëvenaarde digitale macht in medialand.
Global Society vzw | PALA.be is één van de meer dan honderd lidorganisaties van NewB die samen met haar vierenveertigduizend coöperanten geschiedenis wil
Heel wat journalisten, nogal wat mensen van coöperaties en vooral veel geïnteresseerden daagden op voor de voorstelling van het nieuwe boek van Dirk Barrez in Brussel.
Om nog ronduit over utopieën te durven nadenken, er zelfs een heuse meerdaagse conferentie over te organiseren, moeten we een heel eind ver - naar een eiland op d
Van Vlaanderen een topregio maken met de meest duurzame economie, dat is de dynamiek die het Transitiefestival – op 26 oktober in Gent - zo snel als maar mogelijk op gang wil trekken.
U wist er al van dat PALA samen met anderen werkte aan een nieuwe nieuwssite. U was misschien al een kijkje gaan nemen bij OnsNieuws.be, de voorlopige naam die we hadden gekozen.
Lokale gemeenschappen staan vaak heel kwetsbaar tegen multinationale ondernemingen die natuurlijke grondstoffen exploiteren. Bovendien is er vaak een directe band met wapenhandel en corruptie.
De Klimaattop in Kopenhagen van eind vorig jaar draaide uit op een mislukking. Dat was geen reden voor de regering van Bolivia om bij de pakken te blijven zitten.
Volgens een recent rapport van de Congolese mensenrechtenorganisatie ASADHO neemt de Chinese firma CREC een loopje met de sociale wetgeving en fundamentele arbeidsrechten in Congo.
Begin jaren zeventig introduceerde de Internationale Arbeidsorganisatie de term ‘informele sector’ om de activiteiten te beschrijven van de werkende armen: ze werken erg hard maar hun werk is niet erkend, geregistreerd, beschermd of geregeld door één of andere overheid. De meeste zijn te vinden in ontwikkelingslanden. In 2002 schat de IAO het aantal werkende armen in de wereld op 530 miljoen: zij verdienen niet genoeg om hun gezin aan een inkomen te helpen van één dollar per gezinslid. Maar ook in rijke landen, zeker in bv. Italië of België, bestaat het fenomeen van de onofficiële economie. Dan praten we over het woekerende zwartwerk en de verdoken productie in bijvoorbeeld illegale kledingateliers, de bouw, horeca, tuinbouw en fruitpluk, of de transportsector. In die informele sectoren van zowel de arme als de rijke landen liggen de lonen of wat daarvoor moet doorgaan bijna altijd veel lager. Wie daar moet werken is gelukkig als hij min of meer kan rondkomen, want meestal levert dat werk niet genoeg op om van te leven. En daar moet nog bij verrekend worden dat er van werkzekerheid zelden sprake is, evenmin als van sociale zekerheid. Voor pensioenen, ziekte, werkloosheid is niets geregeld, om van vakantiegeld of kinderbijslag maar te zwijgen. Het fenomeen dat iemand wel werk heeft maar te weinig verdient om fatsoenlijk te leven, beperkt zich echter niet tot die informele arbeidssectoren. Vooral in de Verenigde Staten is de jongste jaren het aantal onderbetaalde formele banen fors gegroeid. Bijna iedereen kan er aan werk geraken, maar met die lage salarissen blijft men ruim onder het levensminimum hangen. En het gaat hier om miljoenen jobs.
