Zowel Japan als Zuid-Korea beslissen om 1 miljoen nieuwe groene jobs te creëren, de VS gaat straks voor 5 miljoen groene jobs
Soms rijpen de geesten snel. Zowel bij bv.
Soms rijpen de geesten snel. Zowel bij bv.
Wereldwijd hebben allen die van werk moeten leven het moeilijk. Hun aandeel in de welvaart die we produceren gaat op de meeste plaatsen al heel lang achteruit. Dat de financiële crisis ook voor wie van kapitaal moet leven de kaarten hard anders heeft geschud, verbetert daarom nog niet de situatie bij werknemers. Op mondiale economische markten blijven ze gevangen in een heel kwetsbare positie.
Neem de werknemers van de grote Amerikaanse autobedrijven. Vooral in de Verenigde Staten is het lang bon ton geweest, en soms is het dat nog altijd, om de vakbonden te hoge lonen te verwijten en daar de reden voor het falen te zoeken. Vrijwel iedereen moet vandaag beseffen dat in de eerste plaats het management van General Motors, Ford en Chrysler hebben gefaald.
We zijn een dure les aan het leren.
We zitten in slechte papieren. Laten we snel eens kijken hoe dat komt - waarbij we geen crisis uit de weg gaan - en dan vooral naar de uitwegen zoeken, want die zijn er wel degelijk.
De uitspraak dat Canada een kolonie van de VS zou zijn, komt van professor Gordon Laxer. Hij zegt dat omdat zijn Canadese medeburgers geen toegang hebben tot hun eigen energiebronnen. En wie er wel over kunnen beschikken zijn de Amerikaanse buren. De uitleg is te vinden in de vrijhandelsassociatie tussen beide landen. Daarin is een clausule beland die Canada verplicht om zijn energieleveringen van olie en gas aan de VS stabiel te houden... en dit geldt zelfs wanneer de Canadese productie zou dalen.
Exclusieve lederen handtassen en handschoenen van designermerken zoals Prada, Louis Vuitton, Mulberry, Aspinals of London, Samsonite en Nicole Farhi zijn niet meteen producten die je zou in verband brengen met lage lonen en gebrek aan respect voor elementaire rechten van arbeiders. Toch zijn de Turkse
Dertig miljoen vissers telt de wereld, en de jongste jaren lukt het hen minder makkelijk om het aanbod van vis op peil te houden. De eigenlijke visvangsten nemen qua volume af. Het is de sterk groeiende viskweek die dat gat moet vullen.
Uit de meeste zeeën en oceanen wordt al een paar decennia meer vis gehaald dan ze kunnen verdragen. Een visvangst van bijna honderd miljoen ton, zoals die van 2000, zou het maximum zijn. De opbrengst per persoon kan dus niet anders dan afnemen. We vissen té veel op wel zeventig procent van de visbestanden. Zo denkt alvast de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) van de Verenigde Naties erover.
Vorige week woensdag werd op het Caribische eiland Barbados het Economisch Partnerschapsakkoord (EPA) plechtig ondertekend tussen de Europese Unie en de vijftien lidstaten van het Caribische gebied, vertegenwoordigd in CARIFORUM. Hiermee bereikte de EU voor het eerst de eindstreep in een regionaal akkoord in de moeizaam aanslepende onderhandelingen over de zeer omstreden EPA's, die bedoeld zijn om de handel tussen de EU en de 78 ACP-landen (zeg maar de vroegere kolonies van Europa) op een nieuwe, meer liberale leest te schoeien in overeenstemming met de regels van de Wereldhandelsorganisatie. In totaal moeten met zes regionale blokken EPA's worden afgesloten. De oorspronkelijke deadline van december 2007 was dus al lang overschreden.