Economie

Na een korte onderbreking gedurende de ramadan zijn de ontslagen uitzendarbeiders van Dalda Foods in de Pakistaanse havenstad Karachi opnieuw actie aan het voeren. Zij blijven dag en nacht kamperen tegenover het voedingsbedrijf om te verhinderen dat de machines zouden worden weggehaald door de directie. Ze krijgen daarbij steun van de National Federation of Food, Beverage and Tobacco Workers, de Pakistaanse afdeling van de IUF, de wereldwijde vakbondskoepel voor de voedingsindustrie. Dertig arbeiders die tijdens hun middagpauze sympathie betoonden met de actievoerders werden ondertussen eveneens ontslagen. Ook zij gaan in beroep tegen de beslissing van de directie.

Als de economische machine begint te sputteren, worden de (te) hoge loonkosten en de rigide arbeidswetgeving vaak door economen met de vinger gewezen als oorzaken van delocalisatie van bedrijven en het daarmee samenhangende verlies van banen in de productieve sectoren van de economie. Zeker in arme landen zouden gegarandeerde minimumlonen en de georganiseerde vakbonden de verdere ontwikkeling van de productieve privésector tegenwerken. Een dergelijke teneur viel in 2005 nog te lezen in het Wereldbank-rapport ‘Jobs in Kenya: Concept Note'. Robert Pollin, Mwangi we Githinji en James Heintz, onderzoekers verbonden aan het Political Economy Research Institute (PERI) van de Universiteit van Massachusetts-Amherst zijn het daarmee grondig oneens.

"Wij komen vandaag een eerste maal naar buiten om aan de financiële sector kenbaar te maken dat wij met de ondernemingen in deze sector stappen vooruit willen zetten op vlak van duurzaam ondernemen, op vlak van een ethischer bedrijfsvoering, op vlak van een rechtvaardiger ondernemingswereld." Stefaan Decock van LBC-NVK spreekt enkele tientallen vakbondsafgevaardigden toe.

Zo stond het al in PALA zeven maanden geleden: ‘Met de nieuwste beslissing om bijna geruisloos gevechtsvliegtuigen naar Afghanistan te sturen, gaat België samen met o.a. Nederland steeds meer feitelijk aan de kant staan van een land dat oorlogen voert zonder, zoals al ruim zestig jaar afgesproken, te passeren via de Verenigde Naties en haar Veiligheidsraad. Het lijkt er sterk op dat we een illegale oorlog aan het steunen zijn en dat zonder parlementair en maatschappelijk debat of legitimering. Zijn we het daarmee eens?' (1)

Wie niet de oorlogen van het verleden wil voeren, maar wel zich voorbereiden op de toekomst, doet er goed aan het verschil tussen een aanvalsoorlog en een democratisch gemandateerde politie-operatie te kennen en te respecteren.