Precies vijf jaar nadat de Amerikaanse president Bush het toenmalige Taliban-regime in Afghanistan als eerste viseerde in zijn strijd tegen de terreur komt het land elke dag weer meer in het oog va
Het recentste rapport van de VN-Conferentie over Handel en Ontwikkeling (UNCTAD) over de economische ontwikkeling van Afrika stelt dat de beloofde verdubbeling van de ontwikkelingshulp aan het arms
Naast het legertje ambtenaren dat elke dag voor de diverse instellingen van de Europese Unie in Brussel werkt, zouden er ook ongeveer 15.000 lobbyisten actief zijn in de wandelgangen van de macht.
Over arbeidsmigratie is de laatste tijd veel te doen. Het schrikbeeld van de massale toestroom van goedkope Poolse loodgieters of Roemeense verpleegsters doemt regelmatig op.
De Keniaanse Nobelprijswinnares voor de vrede en milieuactiviste bij de Green Belt Movement, Wangari Maathai, vindt dat ontwikkelingslanden het recht moeten hebben om hun markten af te scherm
Cijfers kunnen veelzeggend én hard zijn, de Amerikaanse werknemers kunnen ervan meespreken. Alhoewel hun productiviteit flink steeg, daalde het uurloon met twee procent sinds 2003.
De Congolezen zijn de laatste jaren wel wat gewoon, maar de zware gevechten tussen Kabila- en Bemba-getrouwe militairen die Kinshasa drie dagen lang in de ban hielden en officieel 23 mensenlevens e
Op maandag 4 september verzamelden vertegenwoordigers van diverse Braziliaanse milieu- en mensenrechtenorganisaties zich voor het Nationaal Congres in de hoofdstad Brasilia om de druk op te voeren
Wel 46 verschillende gerechten, allemaal met streekingrediënten, dat is de copieuze maaltijd waarop de Senegalese landbouwsters en veehoudsters hun gasten vorige vrijdag hebben vergast in Daka
Bijna overal in de Europese Unie voeren regeringen een heel restrictief beleid tegenover migranten en mensen zonder papieren, vaak onder druk van extreemrechtse of populistische partijen.
Volgens een rapport van de Internationale Federatie van Textielarbeiders (ITGLWF) is het einde van het Multivezelakkoord vooral in Afrika hard aangekomen.
Begin jaren zeventig introduceerde de Internationale Arbeidsorganisatie de term ‘informele sector’ om de activiteiten te beschrijven van de werkende armen: ze werken erg hard maar hun werk is niet erkend, geregistreerd, beschermd of geregeld door één of andere overheid. De meeste zijn te vinden in ontwikkelingslanden. In 2002 schat de IAO het aantal werkende armen in de wereld op 530 miljoen: zij verdienen niet genoeg om hun gezin aan een inkomen te helpen van één dollar per gezinslid. Maar ook in rijke landen, zeker in bv. Italië of België, bestaat het fenomeen van de onofficiële economie. Dan praten we over het woekerende zwartwerk en de verdoken productie in bijvoorbeeld illegale kledingateliers, de bouw, horeca, tuinbouw en fruitpluk, of de transportsector. In die informele sectoren van zowel de arme als de rijke landen liggen de lonen of wat daarvoor moet doorgaan bijna altijd veel lager. Wie daar moet werken is gelukkig als hij min of meer kan rondkomen, want meestal levert dat werk niet genoeg op om van te leven. En daar moet nog bij verrekend worden dat er van werkzekerheid zelden sprake is, evenmin als van sociale zekerheid. Voor pensioenen, ziekte, werkloosheid is niets geregeld, om van vakantiegeld of kinderbijslag maar te zwijgen. Het fenomeen dat iemand wel werk heeft maar te weinig verdient om fatsoenlijk te leven, beperkt zich echter niet tot die informele arbeidssectoren. Vooral in de Verenigde Staten is de jongste jaren het aantal onderbetaalde formele banen fors gegroeid. Bijna iedereen kan er aan werk geraken, maar met die lage salarissen blijft men ruim onder het levensminimum hangen. En het gaat hier om miljoenen jobs.
