In Pala-nieuwsbrief 75 berichtten we over het protest van meer dan zeventig organisaties, gecoördineerd door het Mangrove Action Network, tegen de plannen van het World Wildlife Fund (WWF) om
Het gaat steeds slechter met de persvrijheid in de wereld. Het jaarlijkse onderzoek van Freedom House laat voor de zevende achtereenvolgende keer een teruggang zien. Dat kun je geen toeval meer noemen.
Als we de klimaatverandering efficiënt willen bestrijden, zullen ook ondernemingen uit hun pijp moeten komen. Sommigen doen dat ook ... of ze beweren dat toch.
Op 4 juni komt Hassan Jallow, de hoofdaanklager en voorzitter van het Internationaal Rwanda Tribunaal (ICTR) dat zetelt in het Tanzaniaanse Arusha, naar de VN-Veiligheidsraad in New York om er te r
Wie denkt dat met het faillissement van General Motors alle Amerikaanse multinationals in zak en as zitten, vergist zich. De bedrijven uit de olie- en gassector doen gouden zaken.
Zweden heeft een reputatie van transparantie in het overheidsbeleid en is al jaren een donor die moeiteloos het criterium van 0,7-procent van het BNP voor ontwikkelingssamenwerking haalt en geregel
Brazilië heeft zijn Bolsa Familia die het gezinsinkomen verhoogt van 44 miljoen arme Brazilianen, soms met de voorwaarde dat de kinderen naar school moeten gaan en vaccinaties krijgen
Ondanks de wereldwijde economische crisis, die ook hoe langer hoe meer China treft, zijn de handelsrelaties tussen China en de Gemeenschap van Portugeessprekende landen (CPLP) er in 2008 nog fors o
Olie- en gasmultinational ExxonMobil is één van de allergrootste bedrijven, goed voor een jaaromzet van 425 miljard dollar en een financiële winst van maar liefst 45 miljard.
Meer dan zeventig organisaties van lokale milieubewegingen, artisanale vissers en inheemse volkeren, gecoördineerd door het Mangrove Action Network, hebben een scherp protest laten ho
Het is ondertussen al een stevige traditie: in de marge van het Afrika Filmfestival wordt ook een colloquium georganiseerd met de focus op de audiovisuele sector in een bepaalde regio.
De nieuwe Israëlische coalitieregering onder leiding van Benjamin Netanyahu (Likoed) is nog maar enkele weken in functie, maar de invloed van de extreemrechtse partij Yisrael Beiteinu van hard
Het kleine Oost-Afrikaanse land aan de Rode Zee wist zich in 1993 op betrekkelijk vreedzame manier los te wrikken uit Ethiopië, maar sindsdien zijn de relaties met de grote buur bekoeld.
In Turkije vliegen werknemers van het metaalbedrijf Sinter Metal op straat, niet vanwege de crisis zoals vandaag wel meer gebeurt, maar omdat ze lid zijn van een vakbond.
In 113 landen wordt rijst gekweekt. Er zijn meer dan 120.000 verschillende variëteiten van dit basisvoedsel dat ruim de helft van de wereldbevolking voedt.
Woord in de kijker: structureel aanpassingsprogramma
Ontwikkelingslanden die financieel in de problemen komen, moeten zeker nog in de jaren tachtig en negentig aankloppen bij het Internationaal Monetair Fonds. Heel dikwijls krijgen zij dan een structureel aanpassingsprogramma opgelegd als voorwaarde om hulp te krijgen. Het doel daarvan is om het land in staat te stellen zijn schulden terug te betalen. Altijd krijgen die landen een monetaristische politiek te slikken die de munt devalueert, de overheidsuitgaven drastisch naar beneden haalt en alle economische inspanningen op de export richt. Die zware bezuinigingen halen meer dan eens de gezondheidszorg, het onderwijs en de landbouwondersteuning onderuit. In feite verplicht men die landen elk sociaal-economisch beleid op te geven en een sociale politiek te vergeten. De forse muntdevaluatie maakt het leven veel duurder en verhoogt de schuld in reële termen. Wanneer je daarenboven zowat alle arme landen datzelfde beleid opdringt, stort je hen allemaal samen in een neerwaartse concurrentiespiraal. Een vlammende kritiek op dat beleid van het Internationaal Monetair Fonds komt van Joseph Stiglitz, de Nobelprijswinnaar economie van 2001 en voormalig topeconoom bij de Wereldbank. Heel overtuigend beschrijft hij in zijn in 2002 verschenen boek Perverse globalisering hoe het IMF tientallen landen het slechtst denkbare economische beleid opdringt. Altijd opnieuw is het resultaat een veel diepere economische crisis dan zou moeten, veel meer werkloosheid, armoede en verloren welvaartsproductie.