Velen zullen Albanië meteen associëren met een ruïneuze economiei, met een straatarme en zelfs een ‘mislukte' staat. Maar verandering blijft altijd mogelijk. De economiei doet het niet zo slecht en de armoedei is aanzienlijk gedaald, volgens de Wereldbanki zelfs met een kwart tussen 2002 en 2005. Er zouden nu nog 18,5 procent van de Albanezen onder de armoedegrens leven. Een belangrijke rol daarin spelen de overdrachten van de Albanese migranten.
Keerzijde van de medaille is dat de ongelijkheid tussen arm en rijk licht is toegenomen. En er is nog meer reden tot bezorgdheid. De economiei is niet echt duurzaam te noemen: de invoer is groot, de binnenlandse productie veel te laag en investeringen gaan al te vaak gebukt onder politieke bemoeienissen en belangen. Corruptiei blijft wijdverbreid en werkloosheid veel te hoog. En de centrale overheid heeft maar weinig aandacht voor de verderaf gelegen gebieden. In een treurige voormalige fabrieksstad als Elbasan zijn naar schatting tachtig procent van de mensen werkloos. Na de sluiting van het immense staalcomplex kwam er niets voor in de plaats.
Meest hoopgevend is dat er een nieuwe generatie aantreedt van Albanezen die hun land op betere sporen willen zetten. Bij hen is het zelfvertrouwen teruggekeerd dat hun ouders waren kwijtgeraakt.
Afbeelding
11 POLITIEKE DWAASHEDEN
Afbeelding
TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
Afbeelding
COOPERATIES. Hoe heroveren we de economie?
Hoe interessant ook deze publicatie over Albanië, de Landenreeks moet zich toch eens bezinnen over het uitgavenbeleid. Tal van kleinere landen krijgen een eigen editie, maar voor een land als Mexico - groter en bevolkingsrijker dan alle andere landen van Midden-Amerika samen - blijven we dan zitten met een uitgave van 1999.
Uit het nieuwe Albanië Landenboek, auteur Hans van de Veen, 130 p., met foto's plus uitvouwbare overzichtskaart Klik voor meer informatie en bestellen - de landenboeken zijn alfabetisch gerangschikt
Over de wereldeconomie verschijnen de jongste tijd alleen maar hoeraberichten en positieve cijfers. Vreemd, want er is wel degelijk ook heel ander economisch nieuws te rapen.
Heeft de mensheid zichzelf veroordeeld tot een afschuwelijk dilemma? Ofwel de planeet redden, ofwel de mensen redden? Neen dus, of toch niet noodzakelijk, er is een uitweg van rechtvaardige duurzaamheid mogelijk.
Hoe zullen we morgen wonen? Ruimtebeslag, sociale cohesie, mobiliteit, energie, zeggenschap…Er zijn veel redenen om het niet alleen te houden bij klassieke huizen, appartementen of villa’s, maar ook werk te maken van bv. wooncoöperaties en diverse vormen van samenhuizen of gemeenschappelijk wonen.
Onze landbouw blijft sociaal en ecologisch slecht presteren, en steunt onverantwoord veel op de roofbouw van andere continenten die enorme hoeveelheden soja, palmolie of vlees toeleveren. Een lichtpunt vormt de groei van de veel minder belastende biologische landbouw.
Woord in de kijker: VN-Conferentie over Milieu en Ontwikkeling
Dat de Verenigde Naties in 1992 op de VN-Conferentie over Milieu en Ontwikkeling 172 landen kunnen verzamelen, is een verrassend aangename evolutie. Ze illustreert hoe de bewustwording van de risico’s die we lopen met de opwarming van de aarde en het razendsnel uitsterven van planten en dieren, vrij snel redelijk ver is doorgedrongen.
Er komt zelfs besluitvorming op die Aardetop. Het raamverdrag inzake klimaatverandering wordt goedgekeurd. Ook het Biodiversiteitsverdrag ziet het levenslicht. En met Agenda 21 wordt zelfs een heus actieplan voor duurzame ontwikkeling afgesproken, weliswaar op vrijwillige basis.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Is samen met het IMF opgericht in 1944 in Bretton Woods (zie ook daar).Ze bestaat uit de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling en de Internationale Associatie voor Ontwikkeling. De Wereldbank telt 185 landen-aandeelhouders. Met 16,45 procent van de stemmen bezit de VS – de grootste aandeelhouder – als enige een blokkeringsminderheid. Erg democratisch functioneert de Bank dus niet.Samen vormen IMF en Wereldbank zowat het mondiale ministerie van financiën. Terwijl het IMF zich concentreert op het monetaire en budgettaire beleid van landen, verschaft de Wereldbank leningen om hun ontwikkeling te financieren. In het begin leent zij aan het verwoeste naoorlogse Europa, later aan ontwikkelingslanden.In de praktijk vormt de Wereldbank één as met het IMF en wendt zij haar financiële macht aan in het kader van het gezamenlijk voorgestane beleid van structurele aanpassing. Die benaming mag dan na kritiek in onbruik geraken, daarom is de doelstelling van IMF en Wereldbank om economieën open te gooien, om ze te liberaliseren en te privatiseren, nog niet veranderd.De gevolgen voor de betrokken samenlevingen blijven al even dikwijls asociaal en zelfs dramatisch. Uit onvrede over dat beleid neemt de vice-voorzitter van de Wereldbank, Joseph Stiglitz, in 2001 ontslag. Hij schrijf zijn kritiek neer in het boek Perverse globalisering (zie ook onder structureel aanpassingsprogramma).
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
