Nescafé Indonesia probeert vrije vakbond monddood te maken
dinsdag, 27 oktober 2009 - 16:13
Nestlé, het grootste voedingsconcern ter wereld, probeert met alle mogelijke middelen collectieve arbeidsonderhandelingen met een onafhankelijke vakbond in Indonesië te dwarsbomen. Nu worden ook juridische middelen ingeschakeld.
Onlangs deed een Indonesische handelsrechtbank uitspraak in deze zaak. De vakbond moet het voorstel van de directie aanvaarden en kan niet onderhandelen over lonen, want die zijn ‘geheim'. Als ‘tegemoetkoming' wil Nestlé vanaf 2010 wel onderhandelingen beginnen als de vakbond eerst de lopende akkoorden aanvaardt en vooral samenwerkt met een vakbond die door Nestlé zelf in 2007 is opgericht.
Arbeiders van de Nescafé-fabriek in Panjang voeren al enkele maanden actie tegen de lokale Nestlé-directie omdat die blijft weigeren te onderhandelen over nieuwe loon- en arbeidsvoorwaarden met de Nestlé Indonesia Workers' Union - Panjang (SBNIP), een onafhankelijke vakbond aangesloten bij de IUF, de wereldwijde vakbondskoepel voor de voedingsindustrie. Tegen alle mooie bepalingen van Nestlés eigen corporate business principles in, waarin onder meer het recht op vrije keuze van vakbond en onderhandelingen is opgenomen, wil de directie in Panjang van geen dialoog met SBNIP weten. De zaken gaan volgens haar goed in het bedrijf dat vooral voor de export produceert. Nieuwe medewerkers krijgen bij hun aanwerving meteen twee documenten te ondertekenen: een arbeidscontract en een aansluitingsformulier voor de FKBNI, de vakbond die Nestlé zelf oprichtte. Het bedrijf maakt zich sterk dat het een voorbeeld is van goede arbeidsrechten - iedereen heeft immers het recht al dan niet aan te sluiten bij een vakbond - en het heeft zelfs een actieplan voor positieve discriminatie uitgewerkt.
Afbeelding
11 POLITIEKE DWAASHEDEN
Afbeelding
TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
Afbeelding
COOPERATIES. Hoe heroveren we de economie?
Het was geen toeval dat precies einde 2007 Nestlé Indonesia in een luxe hotel in Jakarta de vakbond FKBNI oprichtte om tegen de onafhankelijke bonden te ageren. De superinflatie en de voedselcrisis hadden in het najaar van 2007 de lonen van Indonesische werknemersi onder zware druk gezet. Overal in het land probeerden vakbondeni nieuwe arbeidsvoorwaarden te onderhandelen met de directies. Volgens Nestlé zijn lonen echter een ‘commercieel geheim' en kunnen ze dus geen deel uitmaken van collectieve onderhandelingen met een vakbond, zeker niet als die zich (te) onafhankelijk opstelt. Op alle mogelijke manieren werden werknemersi onder druk gezet om bij de nieuwe bond aan te sluiten. Vakbondsmensen van SBNIP kregen thuis bezoek van Nestlé waarbij met documenten werd gezwaaid die de goede bedoelingen van het bedrijf moesten bewijzen. Wie niet vrijwillig wilde meewerken, werd overgeplaatst of moest onder videocamerabewaking werken. Schooltoelages voor kinderen van vakbondsmensen werden om ‘administratieve redenen' geweigerd.
Vorig jaar heeft de IUF namens SBNIP een klacht ingediend tegen Nestlé bij het Zwitserse nationale OESO-contactpunt, dat toeziet op de toepassing van de gedragsregels voor multinationale bedrijveni inzake mensenrechteni. Terwijl de Zwitserse regering de klacht nog aan het behandelen is, heeft de Nestlé-directie in Panjang juridische stappen ondernomen om de vrije vakbondswerking te dwarsbomen. IUF roept nu op tot internationale solidariteit om Nestlé Indonesia te dwingen tot loononderhandelingen met de vrije vakbondsvertegenwoordigers.
Jan Van Criekinge
Klik voor STOP Nespressure, actiewebsite van IUF over Nestlé (met online petitie)
Klik voor IUF: Internationaal vakverbond voor werknemersi in de voedingsindustrie
Klik voor Waardig Werki: thema van de lopende 11.11.11-campagne: teken de online petitie
Over de machti van voedingsmultinationals zoals Nestlé, lees ons boek en bekijk de DVD Koe 80 heeft een probleem. Boer, consument, agro-industrie en grootdisbtributie - klik voor info en bestellen
De voorbije veertig jaar is het deel van onze welvaart – van ons bruto nationaal product zeggen economen - dat naar de lonen gaat almaar kleiner geworden.
Zou er een overheid bestaan die toestaat dat een bedrijf zijn kantoor vestigt voor haar gebouwen om dan zoveel mogelijk burgers te lokken en hen de gezochte overheidsdocumenten te leveren voor een drie, vijf of vijftien maal hogere prijs? Online gebeurt het wel.
Internationale mensenrechten liggen in de vuurlinie, onder andere doordat snel groeiende economische onzekerheid tal van mensen treft. En de mensenrechtengemeenschap biedt maar weinig weerwerk. Het basisinkomen kan een uitweg bieden.
Opkomen voor een democratischer, rechtvaardiger en duurzamer Europa, dat is wat heel wat Europese burgerorganisaties kenmerkt. Die visie tekenden ze uit in een scenario dat al de steun kreeg van meer dan 250 organisaties. Maar het ook in realiteit omzetten is andere koek.
Een golf van automatisering en robotisering komt eraan. Zullen we nog wel genoeg banen hebben over 15 of 20 jaar? En welke jobs? Een bijdrage van Denis Bouwen die veel stemmen beluisterde.
Is samen met het IMF opgericht in 1944 in Bretton Woods (zie ook daar). Ze bestaat uit de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling en de Internationale Associatie voor Ontwikkeling. De Wereldbank telt 185 landen-aandeelhouders. Met 16,45 procent van de stemmen bezit de VS – de grootste aandeelhouder – als enige een blokkeringsminderheid. Erg democratisch functioneert de Bank dus niet. Samen vormen IMF en Wereldbank zowat het mondiale ministerie van financiën. Terwijl het IMF zich concentreert op het monetaire en budgettaire beleid van landen, verschaft de Wereldbank leningen om hun ontwikkeling te financieren. In het begin leent zij aan het verwoeste naoorlogse Europa, later aan ontwikkelingslanden. In de praktijk vormt de Wereldbank één as met het IMF en wendt zij haar financiële macht aan in het kader van het gezamenlijk voorgestane beleid van structurele aanpassing. Die benaming mag dan na kritiek in onbruik geraken, daarom is de doelstelling van IMF en Wereldbank om economieën open te gooien, om ze te liberaliseren en te privatiseren, nog niet veranderd. De gevolgen voor de betrokken samenlevingen blijven al even dikwijls asociaal en zelfs dramatisch. Uit onvrede over dat beleid neemt de vice-voorzitter van de Wereldbank, Joseph Stiglitz, in 2001 ontslag. Hij schrijf zijn kritiek neer in het boek Perverse globalisering (zie ook onder structureel aanpassingsprogramma).
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Om van waardig werk te kunnen spreken, moet het gaan om het uitoefenen van werk waarvoor men vrij kiest en dat een inkomen oplevert dat de behoeften van zichzelf en van het gezin dekt.Menswaardig werk respecteert tevens de arbeidsrechten van mensen. Hiertoe behoren fundamentele werknemersrechten zoals het recht op organisatie, op collectieve arbeidsonderhandelingen én op gelijkheid tussen mannen en vrouwen.
Om van waardig werk te kunnen spreken, moet het gaan om het uitoefenen van werk waarvoor men vrij kiest en dat een inkomen oplevert dat de behoeften van zichzelf en van het gezin dekt.Menswaardig werk respecteert tevens de arbeidsrechten van mensen. Hiertoe behoren fundamentele werknemersrechten zoals het recht op organisatie, op collectieve arbeidsonderhandelingen én op gelijkheid tussen mannen en vrouwen.
Globalisering of mondialisering is het proces waardoor mensen, producten, informatie, geld, grondstoffen makkelijker en sneller van de ene naar de andere plaats in de wereld kunnen worden gebracht. Daardoor is de wereld kleiner geworden en is er veel meer wederzijdse afhankelijkheid tussen landen.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
