Wie graag eens wil weten wat zijn of haar bank nu precies met de zuurverdiende spaarcenten uitricht in de rest van de wereld kan nu terecht op een gloednieuwe website: bankgeheimen.be. Netwerk Vlaanderen waagde een poging om de wortels van het onrecht mondiaal in kaart te brengen. Via een interactieve wereldkaart kun je zien waarin je bank zoal investeert: wapens voor Birmese dictators, bloedgeld in Congo, grootschalige milieuvernietiging bij mijnbouw in Papua Nieuw-Guinea, ... Aanleiding is het nieuwe rapport van Netwerk Vlaanderen: Bankgeheimen. Acht bankgroepen en hun verontrustende investeringspraktijken. Het dossier onthult de controversiële investeringen van AXA, ING, Fortis, ABN-Amro, Citigroup, Dexiai, KBC en Deutsche Bank. Het gaat niet alleen om participaties via aandelen, maar ook om leningen of andere financiële dienstverlening. Parallel wordt ook het Engelstalige dossier Bank Secrets gelanceerd dat de controversiële praktijken van 121 financiële groepen wereldwijd doorlicht. Netwerk wil echter niet alleen onthullen, maar ook de klanten van de banken ertoe aanzetten om zélf stappen te ondernemen om de gecontesteerde investeringen aan te klagen. De machti van de kritische consumenten kunnen de banken moeilijk naast zich neerleggen. Door te klikken op het icoon van je bank krijg je meteen een overzicht van de destructieve geldstromen. Van op de site kun je een e-card versturen naar de verantwoordelijke van de bank en zelfs laten weten in welke sectoren je liever investeringen zou zien. Netwerk werkt voor deze campagne nauw samen met de LBC-NVK, de grootste vakbond van bank- en verzekeringspersoneel. Voor de werknemersi van de financiële sector kan het niet langer dat de banken geen rekening houden met milieu- en mensenrechtennormen in hun investeringsbeslissingen. De bundeling van krachten tussen bankpersoneel en klanten kan een nieuwe dynamiek op gang brengen.
Actie vakbondeni bij verzekeraars en banken Vorige week maandag voerde LBC-NVK, samen met de collega's van BBTK, actie bij Assuralia, de koepelorganisatie van de verzekeraars. Daarna liepen ze langs bij Febelfin, koepel van de banken. Namens de werknemersi dringen zij aan op een ethische ondergrens voor alle financiële activiteiten.(eigen informatie-
Websites
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Vele Europeanen kanten zich bij verkiezingen of op andere manieren tegen toenemende ongelijkheid. Maar Europa krijgt die kloof van ongelijkheid niet verder dicht. Erger, ze groeit op diverse terreinen en het internationale EU-beleid leidt dikwijls tot meer ongelijkheid elders in de wereld.
POLITIEKE DWAASHEDEN 11. Stuitend gebrek aan 'parler vrai' tot zelfs leugenachtigheid, angst om te handelen en de opvatting dat ‘het niet anders kan’, dat is wat de huidige politiek vooral kenmerkt.
Op de Algemene Vergadering vorige maand stelden enkele coöperanten van BeauVent vragen over de financiële vooruitzichten en het uitbetaalde dividend dat al vele jaren zes procent bedraagt. Blijft dit zo?
Al in 2015 won Urgenda haar klimaatzaak en moest de Nederlandse broeikasuitstoot een kwart minder vóór 2020. In België valt ten vroegste eind 2020 een uitspraak. Misschien was en is het beter om ook een andere weg te bewandelen.
Jef Peeters las het boek Voor de kost, verrijkt het debat over waardig werk en kijkt breed: ja, we zijn ontzuild; maar we zijn ook ontworteld… als we er niet in slagen het ecologische én het sociale samen aan te pakken.
Woord in de kijker: structureel aanpassingsprogramma
Ontwikkelingslanden die financieel in de problemen komen, moeten zeker nog in de jaren tachtig en negentig aankloppen bij het Internationaal Monetair Fonds. Heel dikwijls krijgen zij dan een structureel aanpassingsprogramma opgelegd als voorwaarde om hulp te krijgen. Het doel daarvan is om het land in staat te stellen zijn schulden terug te betalen. Altijd krijgen die landen een monetaristische politiek te slikken die de munt devalueert, de overheidsuitgaven drastisch naar beneden haalt en alle economische inspanningen op de export richt. Die zware bezuinigingen halen meer dan eens de gezondheidszorg, het onderwijs en de landbouwondersteuning onderuit. In feite verplicht men die landen elk sociaal-economisch beleid op te geven en een sociale politiek te vergeten. De forse muntdevaluatie maakt het leven veel duurder en verhoogt de schuld in reële termen. Wanneer je daarenboven zowat alle arme landen datzelfde beleid opdringt, stort je hen allemaal samen in een neerwaartse concurrentiespiraal. Een vlammende kritiek op dat beleid van het Internationaal Monetair Fonds komt van Joseph Stiglitz, de Nobelprijswinnaar economie van 2001 en voormalig topeconoom bij de Wereldbank. Heel overtuigend beschrijft hij in zijn in 2002 verschenen boek Perverse globalisering hoe het IMF tientallen landen het slechtst denkbare economische beleid opdringt. Altijd opnieuw is het resultaat een veel diepere economische crisis dan zou moeten, veel meer werkloosheid, armoede en verloren welvaartsproductie.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
In het eerste decennium van de eenentwintigste blazen ze bij de Dexia bank zowat de grootste luchtbel uit het financiële universum. Vanaf 2007, en zeker vanaf 2008, kon een nuchter waarnemer opmerken dat deze bank zich had geïnstalleerd op een vulkaan van rommelkredieten.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
