Ook vissers hebben rechten. Aantal dodelijke ongevallen even hoog als in mijnbouw.
woensdag, 27 juni 2007 - 14:39
Zowat alle zeeën en oceanen worden overbevist. Dat is één belangrijke manier om naar de mondiale visserijsector te kijken. Wereldwijd telt de wereld dertig miljoen vissers. En die werken dikwijls in zeer moeilijke en gevaarlijke omstandigheden. Dat is een andere belangrijke invalshoek. Alleen al in Vietnam zonken vorig jaar 808 vissersboten in negen zware stormen. Sommige rapporten wijzen uit dat er in de visserij jaarlijks 180 doden te betreuren zijn per 100.000 werknemersi. Een eenvoudige rekensom leert dat het dan in totaal gaat om meer dan 50.000 omgekomen vissers, elk jaar. Daarmee doet deze sector het even slecht als de mijnbouw of de bosontginning. Er zijn frappante verbanden tussen het ecologische en het sociale. De afnemende visvoorraden dwingt vissers langer de zee op. En de opwarming van de aardei lijkt het weer op zee onberekenbaarder te maken en de stormen zwaarder te maken. In dat geval is de combinatie van beide evoluties meer dan onrustwekkend. Het beroep van visser wordt dan almaar gevaarlijker. Het is dan een goede zaak dat de net afgelopen conferentie van de Internationale Arbeidsorganisatiei een Conventie over Werki in de Visserijsector heeft goedgekeurd. Zo krijgen de meeste vissers eindelijk meer rechten. Voor jongeren geldt nu een minimumleeftijd, de verplichting van een opleiding en een verbod op nachtarbeid en gevaarlijke taken. Vissers moeten minstens tien uur per dag kunnen rusten en minstens 77 uur per week, en zijn verzekerd van minimale sociale zekerheidi bij ziekte en arbeidsongeval. Hun schepen moeten accommodatie en eten bieden op een menswaardig niveau en de vlagstaten moeten hun verantwoordelijkheid nemen inzake controle. Zoals altijd wacht er na de goedkeuring het ondertekeningswerk door de individuele landen, de omzetting in nationale wetgeving en bovenal de efficiënte controle op de naleving van deze Visserijconventie.
De democratie-index 2018 biedt een interessant beeld van de democratie in meer dan 160 landen. België presteert echt niet goed, Nederland doet het veel beter, al is het niet top.
Standaarden en regels voor voedsel, geneesmiddelen of technologische innovatie beschermen onze gezondheid, garanderen onze rechten en respecteren het milieu. New Economics Foundation legt kort uit hoe internationale handelsakkoorden dit alles ondergraven.
POLITIEKE DWAASHEDEN 2. Al ruim 40 jaar lossen politici het stuur van de economie ten voordele van markten en privébedrijven. Die leveren nuttige prestaties maar kunnen geen sociale rechtvaardigheid realiseren en het milieu vrijwaren.
Privatisering van publieke diensten, het blijft een riskante keuze. Dat toont het falen van het outsourcing bedrijf Interserve dat in Groot-Brittannië 45.000 werknemers telt, één jaar nadat Carillion overkop ging.
PLANETAIRE GRENZEN 8. Wetenschappers zien massavernietigingswapens niet als planetaire grens. Toch verdienen ze hun plek. Want massaal gebruik, zeker van kernwapens, levert een risico op voor de veiligheid van planeet en bewoners.
In navolging van het Wereld Sociaal Forum ontstaan al gauw ook continentale en regionale sociale fora. Het eerste Europees Sociaal Forum dateert al van in 2002 en grijpt plaats in het Italiaanse Firenze. Later volgen Parijs in 2003, Londen in 2004 en Athene in 2006. Tienduizenden vertegenwoordigers van sociale bewegingen uit heel Europa debatteren over de strijd voor een democratisch, sociaal en solidair Europa en over de rol van Europa in de wereld. Een Europees Sociaal Forum neemt meestal vier tot vijf dagen in beslag. De tienduizenden aanwezigen voeren het debat met elkaar over de toekomst van de beweging en gaan na of er gemeenschappelijke campagnes mogelijk zijn. Ze treffen elkaar in duizenden workshops, seminaries of in grote meetings. Op die manier ontstaan er steeds sterkere Europese netwerken rond een heleboel uiteenlopende thema’s. De sociale bewegingen blijven zeker en vast ook actief op het nationale en lokale niveau, maar nu zeventig procent van nieuwe nationale wetgeving het gevolg is van Europese richtlijnen en afspraken, moet meer dan ooit ook op Europees niveau een sociale tegenmacht worden opgebouwd. zie ook Belgisch Sociaal Forum, Wereld Sociaal Forum
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
De IAO dateert uit 1919, is daarmee één van de oudste internationale organisaties en is gevestigd in Genève. Na de Tweede Wereldoorlog groeit zij binnen de Verenigde Naties uit tot de dochterorganisatie die gespecialiseerd is in sociaal beleid.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Het menselijke leven is nooit zeker en dus niet vrij van risico’s; of het vergt extra inspanningen om mensenrechten waar te maken.Zo vormen gewilde kinderen de toekomst van de samenlevingen en mogen ze geen last zijn.Wie ziek is, heeft recht op de best mogelijke verzorging en op een gewaarborgd inkomen voor zichzelf en voor wie afhankelijk is van dat inkomen om te kunnen leven.
zie Internationale Arbeidsorganisatie
zie Internationale Arbeidsorganisatie
Zowat overal ter wereld is het vooral werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, arbeid is niet hetzelfde als contractuele loonarbeid voor een werkgever. Onnoemelijk veel mensen werken voor zichzelf en hun familie of als zelfstandige, ze zijn landbouwer, veeteler, visser, handelaar, kapper of kleermaker. Altijd is cruciaal of men genoeg verdient om behoorlijk te leven wat voor de helft van de mensen niet het geval is. De meeste landbouwers verdienen ronduit slecht. Heel veel werk in de zwarte of informele economie is onderbetaald. En ook de talrijke zogenaamde hamburgerjobs bieden een salaris onder het levensminimum. Nog erger is dat er gewoon veel te weinig werk is.De wereld staat dus voor de zware uitdaging om voldoende nuttig en fatsoenlijk betaald werk te creëren voor iedereen die wil werken. Probleem is dat de huidige globalisering vrijheid en rechten voor geld, goederen en diensten creëert zonder de rechten van arbeid te beschermen. Zo komt onze ambitie om iedereen loon naar werken te bieden in de verdrukking. De beloning voor wie werkt daalt en ze stijgt voor kapitaal. Die ongelijke machtsverdeling brengt ook grotere inkomensongelijkheid en meer armoede mee.
zie Internationale Arbeidsorganisatie
Zowat overal ter wereld is het vooral werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, arbeid is niet hetzelfde als contractuele loonarbeid voor een werkgever. Onnoemelijk veel mensen werken voor zichzelf en hun familie of als zelfstandige, ze zijn landbouwer, veeteler, visser, handelaar, kapper of kleermaker. Altijd is cruciaal of men genoeg verdient om behoorlijk te leven wat voor de helft van de mensen niet het geval is. De meeste landbouwers verdienen ronduit slecht. Heel veel werk in de zwarte of informele economie is onderbetaald. En ook de talrijke zogenaamde hamburgerjobs bieden een salaris onder het levensminimum. Nog erger is dat er gewoon veel te weinig werk is.De wereld staat dus voor de zware uitdaging om voldoende nuttig en fatsoenlijk betaald werk te creëren voor iedereen die wil werken. Probleem is dat de huidige globalisering vrijheid en rechten voor geld, goederen en diensten creëert zonder de rechten van arbeid te beschermen. Zo komt onze ambitie om iedereen loon naar werken te bieden in de verdrukking. De beloning voor wie werkt daalt en ze stijgt voor kapitaal. Die ongelijke machtsverdeling brengt ook grotere inkomensongelijkheid en meer armoede mee.
