Strijd om de Iraakse olievelden in beslissende fase
woensdag, 30 mei 2007 - 14:14
De dagelijkse stroom nieuwsberichten over bloedige bomaanslagen en ander sectair geweld in Irak zou het misschien kunnen doen vergeten, maar Irak blijft nog altijd een belangrijke producent van olie. Olie-inkomsten zijn goed voor ruim 70 procent van het BNPi. Heel wat potentieel interessante olievelden worden momenteel niet uitgebaat omdat het te gevaarlijk is. Midden in deze oorlogsituatie heeft het parlement in Bagdad nog tot 31 mei de tijd om een nieuwe en erg omstreden oliewet aan te nemen. Als dit door de Amerikaanse president George W. Bush ondersteunde wetsontwerp wordt goedgekeurd, krijgen de oliemultinationals de eerstvolgende 30 jaar een bijna onbegrensde machti over de Iraakse olieproductie. Officieel moet de nieuwe wet ervoor zorgen dat de inkomsten over alle regio’s en bevolkingsgroepen wordt verdeeld. Dat zou de rivaliteit tussen de strijdende groepen moeten doen afnemen. Onder Saddam Hoessein was de olieproductie volledig in handen van de overheid. De inkomsten kwamen toen vooral ten goede aan de leidende Baath-partij rond de gewezen dictator. Lobbyisten en gespecialiseerde Amerikaanse advocatenkantoren die werken in opdracht van de oliemaatschappijen voeren de druk verder op. Maar steeds meer leden van het Iraakse parlement, onder wie zowel soennitische, Koerdische als sjiitische leiders, hebben grote twijfels bij de nieuwe oliewet. Velen zijn echter bang om de financiële steun van de Amerikanen te verliezen als ze het wetsontwerp zouden afwijzen. Actiegroepen in de VS en elders in de wereld zijn daarom een petitieactie begonnen om het Iraakse parlement te ondersteunen in de uitoefening van het soevereine recht van Irak op de eigen olie. De weerstand tegen de overdracht van Iraakse olie-inkomsten aan de multinationals vindt ook een groeiend gehoor onder de arbeiders op de olievelden in het zuidelijke Basra die al dreigden met een algemene staking. Het hoofd van de Iraakse Federatie van Olieverenigingen, Hassan Jum'a Awwad, zei: "Irak maakt de moeilijkste periode in zijn geschiedenis door omdat iedereen en alles een deel van de rijkdom van Irak najaagt en begeert. Iedereen weet dat de oliewet niet ten goede komt aan onze bevolkingi, maar aan Bush en zijn aanhangers en de buitenlandse bedrijveni". De Irakezen zijn het over alles en nog wat oneens, maar het verzet tegen deze wet verenigt hen.
Honderd jaar nadat de kanonnen van augustus de Eerste Wereldoorlog echt lieten losbarsten, maakte 2014 duidelijk dat we opnieuw heel gevaarlijk leven. Wat valt er vooral te onthouden vanuit democratisch oogpunt?
Zondag is er, voor het eerst sinds heel lang, een vredesbetoging in Brussel. Het is meteen ook de eerste maal dat de verjaardag van de grootste betoging die dit land ooit zag niet onopgemerkt voorbij zal gaan.
Waarom betogen op 20 oktober 2013? Dertig jaar later zijn kernwapens nog steeds niet weg. We hebben biologische en chemische wapens verbannen; ook landmijnen en clustermunitie zijn er aan voor de moeite. Maar in al ons enthusiasme zijn we één wapensysteem vergeten: de meest vernietigende soort.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
