Sociale bewegingen

Opkomen voor een democratischer, rechtvaardiger en duurzamer Europa, dat is wat heel wat Europese burgerorganisaties kenmerkt. Die visie tekenden ze uit in een scenario dat al de steun kreeg van meer dan 250 organisaties. Maar het ook in realiteit omzetten is andere koek.

Een golf van automatisering en robotisering komt eraan. Zullen we nog wel genoeg banen hebben over 15 of 20 jaar? En welke jobs? Een bijdrage van Denis Bouwen die veel stemmen beluisterde.

We gaan echte wetenschappers hard nodig hebben om de komende decennia goed door te komen. Doodjammer dat sommigen de ruiten van hun geloofwaardigheid hard inslaan: Roundup neponderzoek, fraude, gekonkel, geslotenheid, nefast werkingsmodel. Velen willen het anders.

Nogal snel worden vakbonden weggezet als behoeders van oude uitgespeelde gedachten. Maar als we morgen goed willen leven en werken, moeten de sociale bewegingen een innovatieve, doorslaggevende rol spelen in de radicale transitie naar de meest duurzame economie zodat die sociaal en democratisch is. Een vakbondsstem aan het woord.

"Een boek dat zowel de verscheidenheid als de samenhang van de vraagstukken laat zien." Lou Keune recenseert 'Transitie. Onze welvaart van morgen'. De recensent is econoom en voormalig universitair hoofd­docent aan de Universiteit van Tilburg. Tevens is hij oprichter en adviseur van Platform DSE.

"Dat bewegingen als Occupy weigeren zich te structureren, is een kolossaal falen en een reden voor ontgoocheling. Het getuigt van een volkomen misvatting en naïviteit over machtsverhoudingen. En dat falen draagt bij aan de groei van cynisme en wantrouwen in politiek."

Bij het lezen van het boek Transitie. Onze welvaart van morgen is de centrale vraag voor Patrick Develtere: hoe zien we de alternatieven uit samenleving en middenveld uitgroeien tot werkelijk nieuwe systemen die mee de duurzame samenleving en economie van de toekomst uitmaken?

“Om mensen in beweging te krijgen, moeten we ons eigen beeld van een rechtvaardige transitie uitdragen, verder verfijnen en vertalen in concrete acties.” Deze zinnen zouden uit het nieuwe boek van Dirk Barrez kunnen komen. Toch niet, zo vertelt Philippe Diepvents, ze komen uit de goedgekeurde congrestekst van het Vlaams ABVV uit 2014.

Hoe geraken we van experiment en klein verzet in het grote verzet van een duurzame economie en samenleving? Dat was de kernvraag bij de voorstelling van het Transitie boek op het Transitiefestival aan organisaties uit de samenleving. ABVV en beweging.net vonden zich alvast in het idee van een sociaalecologisch pact.

Iedereen heeft nu de mond vol van de noodzaak van een ‘transitie’ van onze samenleving. Dan kan het boek van Dirk Barrez, die mee aan de wieg stond van het Transitie Netwerk Middenveld (TNM) waartoe ook de Gezinsbond behoort, een goede gids zijn.

Er borrelen talloze initiatieven om ecologisch duurzamer te kleuren, ongelijkheid tegen te gaan en een betere toekomst te bouwen. Toch krijgen ze te weinig impact om de economie en het samenleven werkelijk ten gronde te verbeteren. Goed dat een boek ons de geschiedenis leert kennen: hoe deden bewegingen dat vroeger?

Dat de wereld de voorbije eeuwen op tal van terreinen een betere plek voor mensen werd, heeft veel te maken met de kracht van utopieën. Ook vandaag zijn nieuwe mobiliserende utopieën de belangrijkste drijfkracht om morgen in een nog menselijker wereld te leven.

Laten we onszelf niets wijsmaken, de professionele NGO wereld is niet in staat om de belangrijkste globale trends die ons toenemend in crises dompelen te keren. Dat schrijft Barbara Unmüssig van de Heinrich Böll Stiftung. Reden genoeg dus voor de Reimagining Activism Conference in Berlijn begin november.

In de jaren 1991-1995 veroorzaakt het pamflet 'De Val der Engelen' een uiterst geanimeerd debat over zin en onzin van NGO-hulp en over de opdracht van die Niet-Gouvernementele Ontwikkelingsorganisaties. Dat boek blijft zowel een referentie als relevant voor een debat dat eigenlijk nooit is opgehouden.

Het bijna onvoorstelbaar grote bedrag van 54 miljard euro dekt België nu af aan risico bij de zogenaamde Dexia bad bank. De ironie van de financiële crisis is dat de grootbankiers sinds 2008 ook landen dwingen om speculant te zijn. Hebben we onze lessen nu nog niet geleerd?