Web-TV - Het mondiale uitzendkantoor. Het verhaal van Philips Hasselt
‘Oude' jobs gaan naar lageloonlanden, naar Oost-Europa of naar Azië, ‘nieuwe' jobs voor ons komen eraan in nieuwe sectoren.
‘Oude' jobs gaan naar lageloonlanden, naar Oost-Europa of naar Azië, ‘nieuwe' jobs voor ons komen eraan in nieuwe sectoren.
In de armste streken van Afrika leven miljoenen mensen van het verbouwen van katoen. Maar vooral de subsidies voor de Amerikaanse telers zijn nefast voor de katoenprijs.
Wil je weten waarom in Afrika mensen de boot nemen naar Europa?
De onderhandelingen over de verdere liberalisering van de wereldhandel in de zogenoemde Doha-ronde (WTO, Wereldhandelsorganisatie) zitten al een tijdje in het slop. Op 6 december begon weer een nieuwe onderhandelingsronde en op enkele themas werd wat vooruitgang geboekt, maar de meeste knelpunten blijven bestaan. Toch is dat geen hinderpaal voor de Europese Unie en andere leidende handelsblokken om op bilateraal vlak volop de kaart van de liberalisering te trekken, ondanks de talloze waarschuwingen die uitgaan van de ergste crises op mondiaal vlak sinds de Tweede Wereldoorlog. Voor enkele Vlaamse NGOs was dat een gegronde reden om vorige week maandag aan handel een interessant seminarie te wijden.
In 2006 was de verkoop van eerlijke handelproducten in Europa, Noord-Amerika en enkele rijke landen rond de Stille Oceaan goed voor 1,87 miljard euro. In 2007 groeide dit tot 2,65 miljard euro, dat is een stijging met meer dan 41 procent. Bijna twee derde van de omzet van Fair Trade gebeurt in Europa, ruim een derde in Noord-Amerika en de regio van de Stille Oceaan, dat zijn met name Japan, Australië en Nieuw-Zeeland. Eerlijke handel blijft dus voorlopig vrijwel uitsluitend een fenomeen van de klassieke rijke landen.
Vorige week woensdag werd op het Caribische eiland Barbados het Economisch Partnerschapsakkoord (EPA) plechtig ondertekend tussen de Europese Unie en de vijftien lidstaten van het Caribische gebied, vertegenwoordigd in CARIFORUM. Hiermee bereikte de EU voor het eerst de eindstreep in een regionaal akkoord in de moeizaam aanslepende onderhandelingen over de zeer omstreden EPA's, die bedoeld zijn om de handel tussen de EU en de 78 ACP-landen (zeg maar de vroegere kolonies van Europa) op een nieuwe, meer liberale leest te schoeien in overeenstemming met de regels van de Wereldhandelsorganisatie. In totaal moeten met zes regionale blokken EPA's worden afgesloten. De oorspronkelijke deadline van december 2007 was dus al lang overschreden.
Met bijna de helft groeien (16 procent in Nederland, een kwart in België), dat is een indrukwekkende prestatie. En het is het soort groei waar weinig tegen in te brengen is.
Regionale integratie en vrijhandel, het kan een succesvolle route zijn naar meer welvaart en welzijn. Kijk maar naar de Europese Unie of naar de Oost-Aziatische landen en hun Asean.
Maar hoe zou het met Mexico zijn dat zich vijftien jaar geleden liet verleiden of overtuigen om met de Verenigde Staten en Canada het Noord-Amerikaanse Vrijhandelsverdrag (NAFTA) te sluiten? Want de toekomst beloofde alleen maar rozig te zijn: goedkoper voedsel voor de consumenten, meer efficiënte bedrijven en dalende migratie omdat de levensstandaard in Mexico zou toegroeien naar die van de noordelijke partners.