Sinds Vlaanderen kennismaakte met de documentaire van Al Gore over de dramatische gevolgen van de opwarming van de aarde door onder meer de uitstoot van broeikasgassen, is ‘Kyoto’ een p
Twee op de vijf mensen die werken zijn landbouwer. Maar loon naar werken krijgen ze niet. Ze zijn allemaal samen maar goed voor slecht vier procent van het wereldinkomen.
Het duurde een tijdje vooraleer koning Leopold II de grote Belgische kapitaalgroepen wist te overtuigen om volop in ‘zijn’ privékolonie Congo te investeren.
Sinds de Sri Lankaanse regering op 7 maart aankondigde dat ze werkt aan een wettelijke regeling die het moeders met kinderen jonger dan vijf jaar zou verbieden om in het buitenland werk te zoeken,
Zestien Europese afdelingen van Attac uit onder andere België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en Polen zijn erin geslaagd tot een gemeenschappelijke verklaring te komen o
De dramatische toestand in de West-Soedanese regio Darfour kan de laatste tijd op veel belangstelling rekenen van westerse media, mensenrechten- en noodhulporganisaties, de VN-Veiligheidsraad en re
Ze zijn er in New York voor de vijftiende maal aan begonnen, de landen die zich van 30 april tot 11 mei verzamelen in de Commissie voor Duurzame Ontwikkeling.
Vijftien jaar geleden begon de blokkade van de Bosnische hoofdstad Sarajevo door de troepen van de Bosnisch-Servische milities van Radko Mladic en Radovan Karadzic.
De Tunesische autoriteiten hebben de voorbije maanden duidelijk aangetoond dat de vrijheid van meningsuiting en vergadering aan zware beperkingen onderworpen zijn.
Er werken meer vrouwen dan ooit. In 2006 telt de Internationale Arbeidsorganisatie of IAO 1,2 miljard vrouwen op de arbeidsmarkt – tegenover 1,7 miljard mannen.
Onze samenlevingen hebben nood aan een ecologisch pact waarbij de politieke partijen in overleg met de samenleving kiezen voor de uitbouw van een ecologische economie.
Zou zeven dan toch een heilig getal zijn? Waarom zijn er precies na het zevende Wereld Sociaal Forum zoveel discussies over de toekomst van de andersmondialiseringsbeweging?
Van 19 tot 23 februari komen Europese en Afrikaanse experts in Brussel samen om te overleggen hoe ze de gezamenlijke ontwikkelingsstrategie van de Afrikaanse en de Europese Unie kunnen sturen.
Niet alleen China is aan een economische expansie in Afrika bezig, ook aan de andere kant van de Atlantische Oceaan hebben ondernemingen Afrika ontdekt als interessante markt.
Lezers van PALA weten al langer dat de manier waarop we onze wereld economisch laten draaien niet zo sociaal is, en ook niet zo ecologisch verantwoord.
Vrouwen moeten in vredesprocessen een grotere rol krijgen. Dat besliste de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties in 2000. Maar van die resolutie nummer 1325 komt niet al te veel terecht.
Naar aanleiding van het nieuwste bezoek van de Chinese president Hu Jintao aan acht Afrikaanse landen - waaronder Soedan – kwam vorige week ook het Chinese wapenexportbeleid onder vuur te lig
het verrichten van werk zonder erkenning of contract en dus buiten elke wettelijke regeling, zonder sociale rechten, zonder sociale bescherming ook en meestal onder slechte arbeidsvoorwaarden. Niet verwonderlijk is dergelijk werk veelal onzeker, weinig productief, onderbetaald of ronduit slecht betaald en zijn de inkomens heel wisselend. Hun informele arbeid kunnen informele werkers – als ‘werknemer’ of ‘kleine zelfstandige’ - zowel binnen als buiten informele ondernemingen uitvoeren. Vanzelfsprekend zijn ze uitermate kwetsbaar. Contracten afdwingen zit er niet in voor hen, eigendomsrechten hebben ze niet, ze zijn onbeschermd tegen gevaarlijke of vervuilende stoffen, zelfs hun veiligheid is allerminst gegarandeerd. Zich syndicaal organiseren, zich laten vertegenwoordigen en zich laten horen is aartsmoeilijk. Hun toegang tot publieke diensten is laag of onbestaande. Het gaat om een grote en uiterst verscheiden groep: straatventers, kledingarbeiders, transporteurs, huispersoneel, sekswerkers, straatvegers, schoenpoetsers, … Hun informele economie blijft groeien. Meer en meer mensen moeten werken zonder degelijk loon en zonder sociale bescherming, zowel in de arme als in de rijke landen. In heel Sub-Sahara Afrika is de informele werkgelegenheid de voorbije tien jaar gestegen tot 70 en soms zelfs 90 procent. Binnen deze grote groep mensen zijn de vrouwen oververtegenwoordigd. Omdat er geen werk is in de formele economie, zoeken mensen voor zichzelf een broodwinning. Ook is er een toenemende vervaging van de grens tussen formele en informele economie. Zo hebben perfect ‘formele’ bedrijven toch een aantal ‘informele’ werknemers in dienst.
