Het is superdringend om mondiale antwoorden te zoeken op de crisissen. In vorige PALA hadden we het al over de G20 die eraan komt op 2 april, en over de kritiek erop.
Sinds de VN-Wereldtop van 2005 is de doctrine van de responsibility to protect (R2P), de verantwoordelijkheid van staten om de bevolking te beschermen tegen zware schending van mensenrecht
Je kan de oefening maken voor nogal wat landen of regio's waar de economie trager groeit dan de bevolking. Dan dreigen een pak problemen de kop op te steken.
Bij ons is er in de media nauwelijks aandacht voor, maar in Frankrijk is het al weken voorpaginanieuws: de aanhoudende sociale onrust in Guadeloupe en andere Franse overzeese gebieden, de zogenoemd
Het is waar, energiecoöperaties bestaan ook bij ons. Ze zijn in de lage landen echter weinig talrijk. En hun gebundelde kracht is nog veel te beperkt. Maar het kan veel meer, en veel beter.
Op een bijeenkomst in het Argentijnse Mar del Plata van het uitvoerend comité van de Latijns-Amerikaanse afdeling van de internationale vakbondsfederatie van de voedingsindustrie (IUF), hiel
Op 2 april vergaderen de leiders van de grootste economieën uit het Noorden en het Zuiden in Londen, samen met de verantwoordelijken van de grote financiële instellingen.
We hebben er een crisis bij. Wat sommigen al meer dan tien jaar zien aankomen, kan niet langer worden ontkend: we zitten midden in een scherpe mediacrisis.
Meer dan 40 kopersmelterijen in de Congolese provincie Katanga staan er werkloos bij. Hun Chinese eigenaars zijn de voorbije weken met de noorderzon vertrokken zonder belastingen te betalen.
‘Een mondiale crisis vraagt' om mondiale oplossingen', zo begint de gemeenschappelijke verklaring van Duits bondskanselier Angela Merkel met de hoofden van de OESO, IAO, IMF, WTO en Wereldban
Of je nu woont in Ghana, Argentinië, Thailand of één van die tientallen andere landen die de voorbije decennia zijn getroffen door een financiële crisis.
Om van waardig werk te kunnen spreken, moet het gaan om het uitoefenen van werk waarvoor men vrij kiest en dat een inkomen oplevert dat de behoeften van zichzelf en van het gezin dekt.
Het zal je maar overkomen: als enige land - samen met het diamantrijke Botswana - weten te ontsnappen aan de weinig benijdenswaardige status van Minst Ontwikkeld Land (MOL), net op het mom
In Groot-Brittannië was de voorbije weken bijzonder veel media-aandacht voor de wilde staking van de arbeiders van een olieraffinaderij in Lindsey in het graafschap Lincolnshire.
De Britse NGO Global Witness heeft een ijzersterke reputatie opgebouwd inzake onderzoek naar corruptie met inkomsten uit natuurlijke rijkdommen en de link met gewapende conflicten.
Groot is de verbazing als de diepe financiële en economische crisis in het zwaar getroffen België niet eens tot een fundamenteel debat leidt over welke banken nodig zijn om ook morgen
Groot is de verbazing als de diepe financiële en economische crisis in het zwaar getroffen België niet eens tot een fundamenteel debat leidt over welke banken nodig zijn om ook morg
Waar en in welke omstandigheden worden onze kleren gemaakt? Dat is de vraag die de Schone Kleren Campagne zich stelt. De kledingindustrie is een schoolvoorbeeld van de globalisering. Onze kleren zijn echte wereldproducten: gemaakt aan de ene kant en gekocht aan de andere kant van de wereld. De toegenomen concurrentie heeft echter geen gunstig effect op de arbeidsomstandigheden. Lage lonen, lange werkuren, onderdrukking van vakbonden, slechte verlichting en verluchting… zijn schering en inslag. Sociale spelregels worden niet gerespecteerd. Op de vrije markt zijn multinationals de sterspelers en lijkt de overheid buitenspel te staan. De belangen van miljoenen kledingarbeidsters staan op het spel. De Schone Kleren Campagne ziet een actieve rol voor de consument want koopkracht is macht. Ze wil met consumentenacties bijdragen tot de verbetering van de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie. Ze wil op een positieve manier actie voeren en wil geen boycot van één merk of keten. Vanzelfsprekend moet zo’n actie internationaal zijn. Ze begon in Nederland en wordt nu ook gevoerd in België, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Italië, Oostenrijk, Spanje, Zweden en Zwitserland. In Vlaanderen hebben eind 1995 een vijfentwintigtal organisaties een Schone Kleren platform gevormd. Het gaat om vakbewegingen, derdewereldorganisaties, socio-culturele organisaties, jeugdorganisaties en consumentenorganisaties. Wereldsolidariteit heeft de taak van secretariaat en coördinator op zich genomen. De campagne vraagt vooreerst aan consumenten om stil te staan bij ons aankoopgedrag. De kledingverkopende bedrijven worden opgeroepen om aan leveranciers even hoge eisen te stellen inzake arbeidsomstandigheden als inzake kwaliteit en leveringsvoorwaarden. Er wordt hen gevraagd om een gedragscode te ondertekenen. Ook van de kledingproducerende bedrijven in Vlaanderen vraagt de campagne dat zij de internationale naleven en laten controleren. Dit geldt zowel voor hun productie hier als die in uitbesteding in het buitenland. Ten derde vraagt de campagne aan politici een regel -en wetgeving te ontwikkelen die kan bijdragen tot de toepassing van de arbeidsnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie. Ten vierde wil de campagne samenwerken met partners van vakbonden en (vrouwen)organisaties in het Zuiden en hen ondersteunen.
