Goedkope Chinese producten op Afrikaanse markten: Chinese handelaren in de straten van Dakar
dinsdag, 18 december 2007 - 14:56
De Chinese export draait op volle toeren. Nu al zit Chinai op een torenhoge berg spaargeld. Toch zijn er meningsverschillen over de werkelijke economische kracht van dit grote land. De één ziet er een bewijs in dat het zich onstuitbaar ontplooit tot de dominante wereldmacht. Een andere analist wijst erop dat Chinai vooral toch exporteert naar Afrikai en ziet dit als een zwaktebod. Voor ‘rijpere' markten zou het Chinese aanbod te weinig voldoen. Analisten en specialisten, gelukkig dat ze er zijn, maar ze verschaffen niet altijd duidelijkheid... en soms zijn ze ronduit fout of creëren ze zelfs verwarring. In elk geval, niemand zal tegenspreken dat Chinese producten vele Afrikaanse landen overspoelen. Dat blijkt bijvoorbeeld al snel in de Senegalese hoofdstad Dakar. Aan weerszijden van de brede straat die van de grote moskee naar het Monument du Centenaire loopt, hebben Chinese handelaren hun handelswaar hoog opgestapeld: schoenen en slippers, zaklantaarns, papierwaren, goedkope sieraden, rekenmachientjes, enzovoort. Jonge Senegalezen kopen de producten zo goedkoop mogelijk in om ze elders in Dakar en op het platteland met winst te verkopen. Maar ook de rijke Senegalezen stoppen graag met hun auto bij een Chinese handelaar om een goedkope draagbare airco op de kop te tikken. De invloedrijke Senegalese Unie van Handelaren en Industriëlen ziet het met lede ogen gebeuren. Zij vinden dat de Chinese handelaren een bedreiging vormen voor de nationale economiei en voor lokale importeurs. In 2004 organiseerde de Unie al een betoging tegen de aanwezigheid van Chinezen in Dakar. De organisatie kreeg toen veel tegenwind van consumenten en van de kleine handelaren die van de Chinese import afhankelijk zijn. Sindsdien veranderde de organisatie van strategie. Ze dringt nu bij de Senegalese overheid aan op wederkerigheid: dezelfde rechten voor Senegalese handelaren in Chinai als voor Chinese handelaren in Senegal.
Uit het nieuwe Senegal / Gambia Landenboek, auteur Gerti Hesseling, 129 p., met foto's plus uitvouwbare overzichtskaart
De hoogtijdagen van de multinationals, ooit de drijvende kracht achter globalisering, liggen al enkele jaren achter ons. The Economist wijst de wereld op dit niet zo bekend fenomeen.
Er is de jongste weken veel belangstelling voor een Fins experiment met het basisinkomen. Kijk dan toch ook even richting Alaska waarvan alle inwoners, ook de kinderen, al sinds 1982 jaarlijks een dividend ontvangen.
Wat voor velen in de sterren geschreven stond, is uitgekomen. Joseph Kabila maakt niet de minste aanstalten om op te stappen als Congolese president. Wat nu? Denis Bouwen ziet maar één lichtpuntje.
Wat als schoonmakers samen eigenaar zouden zijn van de app die hen werk geeft? Of als Uber naast wagens ook winst zou delen? Deelplatforms kunnen beter door ze coöperatief te organiseren. Daarover ging de conferentie Building The Cooperative Internet in New York.
Op 25 november 2016 overleed Fidel Castro. Het is een moment om een blijvende donkere kant te belichten, namelijk van organisaties die een onbegrijpelijke en volledig onkritische verafgoding koesteren voor mensen, partijen of regimes die dictatoriaal en gewelddadig zijn.
Heel algemeen slaat sociaal kapitaal op tal van factoren die groepen of organisaties doen functioneren.
Vaak verwijst sociaal kapitaal meer specifiek naar de creatie van publieke goederen en commons. Het betreft dan de sterk gedeelde overtuigingen en waarden die een samenleving helpen om waardevolle publieke diensten en goederen voort te brengen en tegelijkertijd te vermijden dat vrijbuiters profiteren van de gezamenlijke inspanningen zonder zelf bij te dragen.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
