De Verenigde Naties hebben 2006 uitgeroepen tot Internationaal Jaar van de Woestijnen en de Woestijnvorming (IYDD). Belangrijkste bedoeling is mensen bewustmaken van de gevaren van landverloedering ten gevolge van menselijke activiteit en klimaatveranderingi. Dat het probleem van de woestijnvorming - eigenlijk landverloedering in al zijn vormen - veel meer mensen direct bedreigt dan algemeen wordt aangenomen, bewijzen de cijfers. Ruim één derde van het aardoppervlak kan worden bestempeld als droge gebieden, die extra kwetsbaar zijn bij onzorgvuldig ingrijpen van de mens. Elk jaar verliest de wereld 42 miljoen dollar aan landbouwproductie door de woestijnvorming en daarmee samenhangend is er ook een groot verlies aan biodiversiteiti. Bijna één miljard mensen zijn voor hun levensonderhoud afhankelijk van droge gebieden die al zwaar zijn aangetast door landbeschadiging, vooral in Afrikai. Voedselonzekerheid, armoedei en grondconflicten zijn het gevolg. Een positief punt is dat de Conventie ter Bestrijding van Woestijnvorming al door 191 landen is geratificeerd, een record in de Verenigde Naties. Aan de andere kant wil het Woestijnjaar ook aandacht vragen voor het rijke erfgoed van de culturen die zich eeuwenlang hebben weten staande te houden in een woestijnomgeving. De UNESCOi heeft een programma uitgewerkt over cultureel toerisme in de Sahara. Woestijnjaar (www.iydd.org) Conventie ter Bestrijding van Woestijnvorming – VN-organisatie in Bonn www.unccd.int Saharaproject www.unesco.org/culture
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Staat de wereld het ergste nog te wachten? Een blik op de Global Health Security Index kaart leert dat vooral landen met een slechtere gezondheidscapaciteit de coronashock nog volledig moeten verwerken.
De coronacrisis maakt olie spotgoedkoop. Gaan we nu de fossiele industrie en hun bankiers redden? En zo de transitie naar hernieuwbare energie, nog altijd urgent, zwaar hinderen? Of kiezen we verstandig?
Corona dwingt tot bliksemsnel reageren. Meteen dringt ook de vraag hoe snel en verstandig de herleving aanpakken? Er wachten vitale keuzes zoals het beveiligen van de levensnoodzakelijke basiseconomie en het verankeren van Belfius.
wanneer massaal veel mensen sterven door gebrek aan voedsel en verhongering. Opvallend is dat hongersnoden niet voorkomen in min of meer democratisch bestuurde landen. Zo woekert ondervoeding nog altijd in India maar na de onafhankelijkheid komen grote hongersnoden niet meer voor. China is er wel in geslaagd de inwoners een beter dieet te bezorgen maar kende door de mislukte grote sprong voorwaarts rond 1960 waarschijnlijk de grootste hongerdood van vorige eeuw. Vaak gaat hongersnood samen met oorlog en burgeroorlog zoals b.v. in Soedan. Hongersnood is in elk geval veel meer een menselijk dan een natuurlijk fenomeen. Wie arm is en wie rijk is, wie veel, weinig of zelfs geen vruchtbare grond heeft, dat wordt vooral bepaald door de verhoudingen tussen mensen. Vanzelfsprekend spelen ook natuurlijke fenomenen zoals droogte of overstromingen een rol. Ze kunnen de menselijke keuzen of stommiteiten versterken.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Het natuurlijk broeikaseffect zorgt ervoor dat het op Aarde lekker warm is met gemiddeld 15°C. Maar te veel CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer versterken dat broeikaseffect en vele wetenschappers waarschuwen voor de door de mens veroorzaakte extra opwarming en klimaatverandering. Ze wijzen op de gevaren van o.a. een stijgende zeespiegel, toenemend natuurgeweld en (te) snel opschuivende klimaatzones. Vind meer uitleg en een overzicht van belangrijke Pala artikels over klimaatverandering met links naar bronnen
Dieren en planten waren nooit veilig voor de mens maar hun uitstervingsritme ligt veel hoger dan ooit, een rijkdom die wellicht voor altijd verloren gaat.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
UNESCO is de Engelse afkorting van de VN Organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur.zie ook Conventie Culturele DiversiteitWebsite Unesco