Home

Wat het glossy jaarrapport van Chevron niet vertelt: de negatieve impact van wereldwijde olie- en gasbusiness

Wie denkt dat met het faillissement van General Motors alle Amerikaanse multinationals in zak en as zitten, vergist zich. De bedrijven uit de olie- en gassector doen gouden zaken. Chevron, de tweede grootste olie- en gasmaatschappij van de VS is actief in 120 landen. Chevron pakt in zijn glossy jaarrapport over 2008 uit met triomfalistische cijfers: nooit eerder maakte de maatschappij zo veel winst als vorig jaar (bijna 24 miljard dollar, een stijging met 28 procent tegenover 2007). Toch werd het jaarlijkse feestje van de aandeelhouders vorige woensdag in het Californische San Ramon verstoord door de aanwezigheid van actievoerders uit alle delen van de wereld en vooral door de publicatie van het vernietigende ‘alternatieve' jaarrapport The True Cost of Chevron.

Onderzoekster Antonia Juhasz, de samensteller van het rapport, heeft een indrukwekkende reeks feiten en getuigenissen verzameld over mensenrechtenschendingen en milieudelicten die in het officiële jaarrapport van de maatschappij - uiteraard - ontbreken. Gemeenschapsleiders, milieugroepen, belangenvertegenwoordigers van inheemse volkeren, vakbondsmensen uit Noord en Zuid geven een totaal ander beeld van Chevron dan de slogan ‘Human Energy' moet doen geloven. In onderzoek naar alternatieve energiebronnen wordt nauwelijks geïnvesteerd. Mensen die direct te lijden hebben van de activiteiten van Chevron uit verschillende delen van de VS, maar ook uit Nigeria, Ecuador, Filipijnen, Angola, Birma, Kazachstan, Irak en Canada waren naar San Ramon gekomen om hun ongenoegen duidelijk te maken. David O'Reilly, CEO van Chevron, wimpelde de kritiek van de actievoerders af als ‘een belediging voor het harde werk van de duizenden Chevron-werknemers die elke dag het beste van zichzelf geven voor de ontwikkeling van de maatschappij'. Op de concrete aanklachten zoals de vernietiging van het regenwoud in Ecuador, het aanhoudende geweld in de Nigerdelta van Nigeria of de nauwe samenwerking met het militaire regime van Birma (Myanmar), ging hij helemaal niet in. Opvallend is ook de nauwe verwevenheid tussen de bestuurders van Chevron en de politieke wereld van de VS. Zo bekleedde Condoleeza Rice, Buitenlandminister onder president Bush, van 1991 tot 2001 een hoge functie in de Raad van Bestuur. In de campagne voor de presidentsverkiezingen van vorig jaar ging 75 procent van de financiële steun van Chevron naar Republikeinse kandidaten. De maatschappij profiteerde ook volop van de zeer winstgevende contracten bij de wederopbouw van Irak. Maar ook in Obama's entourage vinden we mensen van het Chevron-netwerk terug.
Het rapport doet zes aanbevelingen aan Chevron: ruim je rommel op en herstel de milieuschade, gebruik je miljardenwinsten om te investeren in milieuvriendelijke energie voor de toekomst, stop de samenwerking met brutale regimes en hun legers, betaal faire belastingen en compensaties, voer een transparant beleid op alle vlakken en groei uit tot een voorbeeldmaatschappij in de sector.

Het rapport en de bijbehorende website zijn tot stand gekomen in nauwe samenwerking tussen Amazon Watch, Crude Accountability, Global Exchange, Justice in Nigeria Now, Rainforest Action Network, CorpWatch, Filipino-American Coalition for Environmental Solidarity, Environmental Rights Action/Friends of the Earth Nigeria, Trustees for Alaska, Communities for a Better Environment, Mpalabanda-Angola, Richmond Progressive Alliance en EarthRights International. Op de website zijn ook advertenties te zien die een parodie maken op de Chevron-slogan: "ChevWrong Inhumane Energy". (JVC)

Websites

Klik voor The True Cost of Chevron: An Alternative Annual Report
door Antonia Juhasz. Het volledige rapport is downloadbaar.

Klik voor artikel in CorpWatch (VS-waakhond over het beleid van multinationale bedrijven)

Klik voor What's not in Chevron's annual report

Klik voor Chevron annual meeting heats up over Ecuador suit

Klik voor Protesters await Chevron meeting

Regio's: 

Lees ook

Leeggeschepte visgronden. Brengt MSC-label raad?

Dertig miljoen vissers telt de wereld, en de jongste jaren lukt het hen minder makkelijk om het aanbod van vis op peil te houden. De eigenlijke visvangsten nemen qua volume af. Het is de sterk groeiende viskweek die dat gat moet vullen.

Uit de meeste zeeën en oceanen wordt al een paar decennia meer vis gehaald dan ze kunnen verdragen. Een visvangst van bijna honderd miljoen ton, zoals die van 2000, zou het maximum zijn. De opbrengst per persoon kan dus niet anders dan afnemen. We vissen té veel op wel zeventig procent van de visbestanden. Zo denkt alvast de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) van de Verenigde Naties erover.

Maak de geldcrisis tot een kans voor verandering

Van de nood een deugd maken. Dat lijkt een zeer oubollig gezegde. Maar het is toch een goed richtsnoer voor wat ons te doen staat. Zo denken bv. de deelnemers erover van de expertmeeting Duurzame en Solidaire Economie, vorige week bijeen in Utrecht. In hun motie over de kredietcrisis beklemtonen ze dat juist nu de omschakeling naar een duurzame en rechtvaardige economie dringend nodig is, én voor de toekomst van ons allemaal, én om te voorkomen dat we het financieel stelsel enkel oplappen, én om het geldwezen opnieuw in dienst te laten werken van een leefbare aarde, én om te voorkomen dat we in een economische depressie sukkelen.

BOEK - VAN EILAND TOT WERELD. Appèl voor een menselijke samenleving

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.

De jacht op grondstoffen: een uitputtingsslag die niet te winnen is

We vechten met de aarde een uitputtingsslag die we niet kunnen winnen. Auto's, gsm's, pc's, tv's... nooit is er meer geproduceerd. Maar onze mondiale jacht op ijzer, coltan, koper, lood, zink, titaan, goud, zilver, bauxiet, uranium, kobalt of nikkel slaat vele en diepe wonden. We betalen een ontzettend hoge prijs voor onze delfstoffen.