Een wereld die digitaliseert voert ook conflicten steeds meer online. Maar hoe zich informeren over cyberterrorisme in bv. Oekraïne, een fenomeen dat veel minder zichtbaar is dan artilleriebeschietingen of tankgevechten?
Naast miljoenen Oekraïners die vluchten voor het Russische oorlogsgeweld, verlaten ook honderdduizenden Russen hun land. Eén van hen is de politieke cartoonist Sergei Elkin, auteur van de reeks ‘Het Rusland van Poetin’.
Er is een nieuwe Russische Lazarus die het nepnieuws uittekent voor de Oekraïne oorlog. Maar "de mens is groter dan de oorlog" schreef de Nobelprijswinnares Literatuur Svetlana Aleksijevitsj in haar pijnlijk correcte documentaire roman 'De Oorlog Heeft Geen Vrouwengezicht'.
Sinds Poetin de Oekraïne oorlog begon, protesteren Russische burgers elke dag, met petities, open brieven en manifestaties. Na 10 dagen waren er naar schatting 10.000 betogers gearresteerd. Is Europa klaar om ook vluchtelingen uit Rusland te ontvangen?
Naarmate de oorlog vastloopt in Oekraïne, nemen de dreigementen hand over hand toe. In de Europese instellingen nemen wraakgevoelens – en onmacht – een steeds vrijere loop.
Na hun bijeenkomst in Versailles op 11 maart hebben de regeringsleiders van de EU-landen een gezamenlijke verklaring uitgebracht over de “militaire agressie van Rusland tegen Oekraïne”.
De hele wereld moet de gewelddadigheid van Rusland met Poetin als heerser al lang kennen, van Tsjetsjenië tot de Krim, van Anna Politkovskaya tot Alexei Navalny, van Syrië tot het onderbreken van gastoevoer. In het bijzonder Europese politici gaan meermaals zwaar in de fout bij hun aanpak.
Nog altijd is er maar één iets waarvoor alles moet wijken: klassieke oorlog. Hoe kunnen politici uitleggen dat ze pas bij verwoestend wapengeweld echt energietransitie uitvoeren? Hoog tijd om de ‘nieuwe oorlogen' tegen milieucatastrofes, moordende ongelijkheid en voortdurende aanslagen op mensenrechten te voeren en te winnen.
Alle dagen zijn er berichten over conflict en oorlog, in Irak, Gaza, Oekraïne, Syrië, Libië, Nigeria, Zuid-Soedan… de gewekte indruk dat oorlogsgeweld en geweldsdoden in opmars zijn, is echter onjuist.
Basmati rijst is lekker, geurig en voedzaam. Dat is zo omdat tientallen generaties van Indiase landbouwers die rijstsoort hebben verbeterd en veredeld tot wat die nu is. Maar nooit is een landbouwer op het idee gekomen: ik heb die plant verbeterd en nu is ze van mij. Altijd is deze rijst het gezamenlijke bezit van de Indiase boeren en boerinnen gebleven, het was hun collectieve erfgoed, zelfs dat van de hele wereld. In 2001 verkreeg een Amerikaans bedrijf het patent op enkele varianten van Basmati rijst, tot ontzetting van vele Indiërs. Zij verzetten zich tegen wat zij ervaren als het wegkapen of inpikken van hun gewassen. En zij vrezen voor hun inkomen doordat ze minder zullen kunnen verkopen in het buitenland. Mogen stukjes plant, dier of mens, levend materiaal dus, privé-eigendom worden via patenten? De biotechnologiebedrijven zijn voor want die biodiversiteit vormt hun economische en commerciële basis. Vele boerenbewegingen, milieubewegingen en wetenschappers zijn tegen het verhandelen van genen en monopoliseren van gewassen, o.a. omdat het kleine boeren en inheemse volkeren zwaar benadeelt. De Indiase wetenschapster en activiste Vandana Shiva is één van de bekendste tegenstandsters.
