Media

In elke samenleving, zeker in degene die democratisch willen zijn, moeten mensen nieuws en informatie goed kunnen inschatten. Sinds de opkomst van internet is het gevaar van misleiding sterk gegroeid. Een infografiek biedt steun om misleidend nieuws te onderscheiden.

De achilleshiel van massamedia is het geregelde gebrek aan doorgedreven dossierkennis, en daardoor aan betrouwbaarheid en kwaliteit. Zo schrijft Peter Verlinden, VRT-journalist en gastdocent aan de KU Leuven, over het falen van deze media. Zijn bijdrage verdient een verspreiding bij een ruimer publiek.

We kennen al lang de voordelen van kennis delen, denk aan boeken en bibliotheken. Maar blijft dat lukken nu vooral Google, Facebook, Uber, Airbnb ā€¦ niet ophouden hun elektronische prikkeldraad te plaatsen in wat eigenlijk de publieke ruimte van internet is?

Volgens sommigen gaan we er alleen maar op vooruit, anderen zien de ineenstorting nabij. Verwarrend is dat. Op zoek naar een wereld waarin nog meer mensen beter kunnen leven is meer nuance nodig, en vooral inzicht in wat juist de wereld humaner en duurzamer maakt.

Er is een groeiende ongerustheid over manipulatie via het internet. De allergrootste aandacht zou  moeten gaan naar Google dat vrijwel synoniem staat voor ā€˜zoekenā€™ maar toestaat dat de resultaten blootstaan aan de grofste manipulatie.

De journalistiek moet de waakhond van de democratie zijn. Ze koestert graag dat beeld. Maar is dat terecht? In de opgang van Trump en andere populisten stemt het optreden van vele media en journalisten tot nadenken. Ze laten leugens van alle schermen spatten, en ogen en oren van burgers teisteren.

Ondanks minnen blijf de VRT balans positief. Hoe dit grote mediagoed bewaken? Een cruciale vraag voor elke democratie. Daarom, geen paniekzaaierij maar een verkenning van kansen voor onze omroep, ingebed in een medialandschap waarin zowel overheid, privĆ©bedrijven als samenleving thuis zijn.

Wereldwijd vormen twitter en andere sociale media voor velen gegeerde wapens om mee naar het publieke strijdperk te trekken. Onder hen ook tal van journalisten. Die sociale mediagebruikers spuien oeverloos veel meningen, soms interessant. En ze spuien ook volop roddels en leugens.

Na deel 1 en deel 2 kon u even laten bezinken hoe hard samenleving, milieu en democratie onder vuur liggen. Mogen we hopen dat we nog deze eeuw kunnen schrijven: we leefden gevaarlijk?

In een lange open brief aan Google baas Eric Schmidt vertelt Mathias Dropfner van zijn grote angst voor Google en zijn ongeƫvenaarde digitale macht in medialand.

Media moeten in handen zijn van journalisten en gedragen door de samenleving. Met Pala.be, MO* en DeWereldMorgen tracht(te) Dirk Barrez ook de daad bij het woord te voegen. Geen makkelijke, wel een noodzakelijke oefening. Succes niet verzekerd.

Zijn we zo hard op ons hoofd gevallen dat we onze vrijheid van communicatie inleveren bij Facebook en andere zgn. sociale netwerksites? Zo gek deze nieuwe almachtige keizers te laten beslissen over wat wel en niet mag in het samenlevingsverkeer? Zo dom om te begrijpen dat de nieuwe sociale netwerken helemaal niet zo sociaal of publiek zijn?

Wat heeft het voorbije jaar gebracht?
Niet veel goeds, op het eerste gezicht. Onze vertrouwde wereld valt in scherven uiteen, en de nieuwe wereld is er nog niet.

Is het verstandig om voor degelijke media bijna volledig te vertrouwen op privƩbedrijven die in de eerste plaats winst willen maken? We doen dat toch ook niet voor onderwijs of cultuur.

We hebben er een crisis bij. Wat sommigen al meer dan tien jaar zien aankomen, kan niet langer worden ontkend: we zitten midden in een scherpe mediacrisis.

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieĆ«n gevaarlijk is, antwoorden we: ā€˜Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.ā€™

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.

Misschien past het om eerst Ć©Ć©n elektronische minuut stilte te vragen ... Want een te globale economie maakt heel kortbij, bij de Volkswagen fabriek in Vorst (Brussel) Ć©n bij de toeleveranciers, duizenden slachtoffers werkloos... zoals ze elke dag in heel de wereld honderdduizenden, ja zelfs miljoenen slachtoffers maakt.

We worden overspoeld door een zee van informatie en nog meer door een oceaan van losse gegevens die talloze media elke seconde uitspuwen.