Sinds Vlaanderen kennismaakte met de documentaire van Al Gore over de dramatische gevolgen van de opwarming van de aarde door onder meer de uitstoot van broeikasgassen, is ‘Kyoto’ een p
Twee op de vijf mensen die werken zijn landbouwer. Maar loon naar werken krijgen ze niet. Ze zijn allemaal samen maar goed voor slecht vier procent van het wereldinkomen.
Sinds de Sri Lankaanse regering op 7 maart aankondigde dat ze werkt aan een wettelijke regeling die het moeders met kinderen jonger dan vijf jaar zou verbieden om in het buitenland werk te zoeken,
Zestien Europese afdelingen van Attac uit onder andere België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en Polen zijn erin geslaagd tot een gemeenschappelijke verklaring te komen o
De dramatische toestand in de West-Soedanese regio Darfour kan de laatste tijd op veel belangstelling rekenen van westerse media, mensenrechten- en noodhulporganisaties, de VN-Veiligheidsraad en re
Ze zijn er in New York voor de vijftiende maal aan begonnen, de landen die zich van 30 april tot 11 mei verzamelen in de Commissie voor Duurzame Ontwikkeling.
Vijftien jaar geleden begon de blokkade van de Bosnische hoofdstad Sarajevo door de troepen van de Bosnisch-Servische milities van Radko Mladic en Radovan Karadzic.
De Tunesische autoriteiten hebben de voorbije maanden duidelijk aangetoond dat de vrijheid van meningsuiting en vergadering aan zware beperkingen onderworpen zijn.
Er werken meer vrouwen dan ooit. In 2006 telt de Internationale Arbeidsorganisatie of IAO 1,2 miljard vrouwen op de arbeidsmarkt – tegenover 1,7 miljard mannen.
Onze samenlevingen hebben nood aan een ecologisch pact waarbij de politieke partijen in overleg met de samenleving kiezen voor de uitbouw van een ecologische economie.
Zou zeven dan toch een heilig getal zijn? Waarom zijn er precies na het zevende Wereld Sociaal Forum zoveel discussies over de toekomst van de andersmondialiseringsbeweging?
Van 19 tot 23 februari komen Europese en Afrikaanse experts in Brussel samen om te overleggen hoe ze de gezamenlijke ontwikkelingsstrategie van de Afrikaanse en de Europese Unie kunnen sturen.
Niet alleen China is aan een economische expansie in Afrika bezig, ook aan de andere kant van de Atlantische Oceaan hebben ondernemingen Afrika ontdekt als interessante markt.
Lezers van PALA weten al langer dat de manier waarop we onze wereld economisch laten draaien niet zo sociaal is, en ook niet zo ecologisch verantwoord.
Europa moet tegen 2010 de meest competitieve economie ter wereld hebben. Dat hebben de Europese leiders in 2000 in Lissabon beslist. Het is geen geheim wat de bedoeling is van deze strategie, namelijk de winst en de concurrentiekracht van de bedrijven veilig te stellen. Maar wat zit erin voor de werknemers? De Europese Commissie is ervan overtuigd dat de huidige arbeidsmarkt en het arbeidsrecht niet soepel genoeg zijn om het doel te bereiken. Hun Lissabonstrategie raakt zo vertaald in een politiek van langer en flexibeler werken en van afbraak van sociale rechten en publieke dienstverlening. Dat programma van flexicurity maakt dus deel uit van de bredere strategie om Europa ‘naar de top van de wereldeconomie te leiden’. Daar is op zich weinig mis mee. Alleen, de uitvoering dreigt goed te zijn voor werkgevers maar een pak minder prettig voor de werknemers in Europa. De kapitaalkrachtigen, aandeelhouders en werkgevers zullen hier de vruchten van plukken. Voor de werknemers betekent het vooral of zelfs alleen maar achteruitgang. Intussen is duidelijk dat Europa de Lissabondoelstellingen niet haalt en wordt steeds onduidelijker waar Europa echt naartoe wil. Vooral het afstemmen van de economische, de sociale en de ecologische ambities verloopt moeilijk. Wel is zonneklaar dat de economische doelstellingen altijd minstens een streepje voor hebben.
