Vicky Bowman, van 2002 tot 2006 ambassadrice van Groot-Brittannië in Myanmar, is op 24 augustus gearresteerd en op 2 september tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld. Ze is één van de velen sinds de militaire coup.
De internationale reacties op de Russische invasie van Oekraïne en de staatsgreep van Myanmar leiden tot een giftige convergentie tussen twee “pariah” naties.
De executies van vier politieke gevangenen in Myanmar hebben ook media en regeringen even beroerd. Zelfs de VN-Veiligheidsraad mét China en Rusland veroordeelde ze. Maar wat betekent dit voor bij de junta betrokken landen en organisaties, zeker nu executie dreigt voor nog 41 politieke gevangenen?
Het leger van Myanmar is herhaaldelijk beschuldigd van wreedheden en oorlogsmisdaden. Behalve in de periodes 1948-1958 en 2010-2021 heeft dat leger 73 jaar met absolute controle geregeerd.
Terwijl de aandacht van de wereld bijna volledig is gericht op de Russische invasie van Oekraïne, valt er nauwelijks iets over de tragedie in Myanmar te vernemen. De internationale gemeenschap kijkt liever de andere kant op.
Na het missen van de industriële revolutie en veel onheil moderniseert China via een uitgesproken marktaanpak. In 'Onweer over China 3' betoogt de auteur dat Xi Jinping kiest voor staatskapitalisme én totalitaire macht… Het leidt tot een gedesoriënteerd China.
China mist de industriële revolutie en belandt in het zwaarste onweer. Na het fiasco van de communistische modernisering volgt een staatsgeleid kapitalisme… onbuigzaam autoritair, zo toont het bloedbad van Tiananmen. Vervolg van 'Onweer over China'.
We beleven een soort China gekte en het is opletten dat ze niet blind maakt, zo begint Hugo Van de Voorde zijn nieuwe boek 'Onweer over China'. Uit de inleiding dit eerste deel: China mist rond 1800 de industriële revolutie wat uitmondt in de ultieme vernedering door Japan.
Volhouden loont. Na meer dan een jaar protesteren en honderden doden hebben de Indiase boeren een belangrijke overwinning behaald. De nieuwe landbouwwetten zijn ingetrokken. Hun volgende eis is een minimumprijs.
Wie en wat houdt de junta van Myanmar overeind? Jan Servaes licht toe waarom dit bloedige regime niet meteen zal verdwijnen. Hij maakt duidelijk hoe een groot deel van de bedrijfswereld collaboreert en China een heel dubbelzinnige rol speelt.
Teisteren een aanslepende burgeroorlog en steeds meer repressie door het leger de inwoners van Myanmar? Blijft hun land de weg opgaan van Syrië? Jan Servaes bericht uitvoerig.
Wie herinnert zich nog hoe president Trump de VS terugtrok uit het Trans-Pacific handelsakkoord? Vele Stille Oceaan landen zijn intussen voortgegaan met hun partnership. Zelfs China én Taiwan stellen zich kandidaat.
Kan de opkomst van de door jongeren geleide 'Ratsadon'-beweging tot veranderingen in de Thaise politiek leiden? Slotartikel van de reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
Sommigen verklaren de vriendelijke, bescheiden en conflictvermijdende wijze waarop Thai zich publiek gedragen vanuit het boeddhistische principe van de middenweg. Jan Servaes acht een verklaring gebaseerd op het Thaise animisme meer op zijn plaats. Artikel 5 van de reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
Zowat alle lichten springen op rood als het over corruptie gaat in Thailand. Het vertrouwen van de Thai dat hun regering misbruiken aanpakt, is de jongste jaren gekelderd: ze zien voortdurend dat de machthebbers vrijuit gaan. ACHTER DE THAISE GLIMLACH 4.
Sinds het leger de macht greep begin dit jaar gaat het van kwaad naar erger in Myanmar. Het land is beland in een verlammende neerwaartse spiraal. Vervoegt het snel de lijst van falende staten?
Wat heeft één jaar veiligheidswet gebracht voor Hongkong? Zware aantasting van zijn rechten door China, sluiting van de Apple Daily, aan banden gelegde openbare omroep… kortom, meer mediabeperkingen en onvrijheid.
Autoritaire regimes gaan tot het uiterste om aan de macht te blijven door afwijkende meningen het zwijgen op te leggen. Sinds de militaire staatsgreep van 2014 laat Thailand zien hoe een liberale democratie snel kan evolueren naar autoritair en repressief. Een belangrijke oogopener voor vrije samenlevingen. ACHTER DE THAISE GLIMLACH 3
Welke toeristen komen nog naar Thailand na de ineenstorting in 2020? Of veroorzaken ze een zware coronagolf in een lang door de pandemie gespaard land? Na de grootste ongelijkheidskloof is dit het volgende artikel in de reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
Thailand is volgens de Wereldbank een voorbeeldland van ontwikkeling. Er zijn inderdaad opmerkelijke verbeteringen. Maar er is ook die andere opvallende vaststelling: de ongelijkheid in het land tart elke verbeelding. Eerste artikel in reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
Terwijl de Thaise (militaire) regering de staatsgreep in Myanmar aanvankelijk afdeed als een 'binnenlandse aangelegenheid' heeft een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Thailand op 6 juni toch zijn bezorgdheid uitgesproken over het aanhoudend geweld bij de buren.
Zuidoost-Azië ontsnapte relatief ongeschonden aan de eerste coronagolf. Recente uitbraken, bijeenkomsten in strijd met coronaregels en vaccintekorten nopen tot bezorgdheid. Al zijn er minder besmettingen en doden dan elders in de wereld, toch menen gezondheidsdeskundigen dat het ergste misschien nog komt en vaccins gelijkmatiger moeten worden verdeeld.
Is vanaf 1995 de opvolger van het vrijhandelsakkoord GATT. De Wereldhandelsorganisatie – meestal aangeduid met zijn Engelstalige afkorting WTO - is een intergouvernementele organisatie waarbinnen de ruim 151 lidstaten afspraken maken over hun onderlinge internationale handel. De WTO is machtiger geworden omdat het GATT-overlegforum is uitgegroeid tot een heuse permanente instelling met een eigen, interne rechtspraak. Bij conflicten tussen haar 151 lidstaten treden WTO-experten op als rechters die bindende uitspraken doen, en indien nodig, eveneens zware sancties uitvaardigen. In het internationale recht is dat zeer bijzonder. Het maakt van de WTO meteen één van de machtigste instellingen ter wereld. Bovendien kan de WTO meer thema’s op de onderhandelingstafel leggen dan de GATT. Naast de industriële producten, komen nu ook de landbouwproducten, diensten (zie ook GATS) en intellectuele eigendomsrechten (zie ook TRIPS) ter sprake. De Wereldhandelsorganisatie is de drijvende kracht achter de liberalisering of vrijmaking van de wereldhandel. Steeds lagere handelstarieven of handelsbarrières, dat is het devies. Of de werknemers en het milieu niet in hun rechten worden geschaad blijkt allerminst de zorg van de WTO. De fundamentele sociale rechten of arbeidsnormen kunnen geen aanspraak maken om opgenomen te geraken in haar handelsakkoorden. Als het van de WTO afhangt leven we in een wereld waarin de rechten van goederen en diensten wereldwijd afdwingbaar zijn maar niet de vakbondsvrijheid of het gezondheidsrecht van de Europeanen om de import van Amerikaans hormonenrundvlees tegen te houden. Vooral sinds de WTO-conferentie in Seattle in 1999 rijst daartegen wereldwijd protest van vakbonden, boerenbewegingen, milieuorganisaties, enzovoort verzameld in de andersglobaliseringsbeweging. Sinds de WTO conferentie in 2003 in Cancun slaagt de organisatie er niet meer in om akkoorden te sluiten. Voor het eerst vormen de ontwikkelingslanden daar een krachtig blok dat geen genoegen neemt met wat de Verenigde Staten, de Europese Unie en Japan beslissen.
