Sinds Vlaanderen kennismaakte met de documentaire van Al Gore over de dramatische gevolgen van de opwarming van de aarde door onder meer de uitstoot van broeikasgassen, is ‘Kyoto’ een p
Twee op de vijf mensen die werken zijn landbouwer. Maar loon naar werken krijgen ze niet. Ze zijn allemaal samen maar goed voor slecht vier procent van het wereldinkomen.
Ze zijn er in New York voor de vijftiende maal aan begonnen, de landen die zich van 30 april tot 11 mei verzamelen in de Commissie voor Duurzame Ontwikkeling.
Onze samenlevingen hebben nood aan een ecologisch pact waarbij de politieke partijen in overleg met de samenleving kiezen voor de uitbouw van een ecologische economie.
Lezers van PALA weten al langer dat de manier waarop we onze wereld economisch laten draaien niet zo sociaal is, en ook niet zo ecologisch verantwoord.
Stilaan iedereen is er nu wel van overtuigd dat menselijke activiteit bijdraagt tot een globale klimaatverandering waarvan de gevolgen nog nauwelijks te overzien zijn.
Kiezen voor biobrandstof heeft zo zijn gevolgen. En het is zeer de vraag of die allemaal goed zijn ingeschat.
De wetenschappers van de ‘Bulletin of the Atomic Scientists’ schatten met hun Doomsday Clock de grootte van de gevaren in die de mensheid loopt.
Het is ofwel milieubescherming ofwel welvaartsgroei, we kunnen niet tegelijk ecologisch en sociaal zijn. Het is een veelgehoord simplisme, maar is het waar?
