Afrika-beleid van de VS in teken van Bush' oorlog tegen de terreur
dinsdag, 26 februari 2008 - 14:12
Volgens kritische analisten van het Amerikaanse buitenlandse beleid paste het bezoek dat president George W. Bush tussen 15 en 21 februari bracht aan vijf Afrikaanse landen (Benin, Tanzania, Rwanda, Ghana en Liberia) perfect in zijn streven om de ‘oorlogi tegen de terreur' wereldwijd uit te breiden. Africa Action, Africa Faith and Justice Network (AFJN), International Labor Rights Forum en Jubilee USA Network hebben samen met het onderzoeksinstituut Foreign Policy In Focus een doorlichting gemaakt van het Amerikaanse Afrikai-beleid in het laatste jaar van het presidentschap van Bush.
Rode draad door het beleid is het veiligstellen van de Amerikaanse kortetermijnbelangen: de zoektocht naar olie en zeldzame mineralen zoals coltan, het terugdringen van de Chinese economische expansie in Afrikai, het zoeken naar bondgenoten in de strijd tegen de terreur. Dit alles overgoten met een retorische saus van respect voor de mensenrechteni, goed bestuur, democratisering, schuldverlichting en strijd tegen HIV/aids.
Bush wil na de mislukking van zijn militaire interventies in Irak en Afghanistan graag herinnerd worden als de conservatief vol mededogen met het lijden van de Afrikaan, schrijft Gerard LeMell, directeur van Africa Action, een Amerikaanse NGO. Maar de Amerikaanse steun voor presidenten Kagame van Rwanda en Museveni van Oeganda heeft wel tot gevolg gehad dat deze kleine landen jarenlang direct of via allerlei milities konden interveniëren in Congo. De genadeloze oorlogi om de zeldzame grondstoffeni heeft Congo totaal ondermijnd en de dood van miljoenen mensen veroorzaakt. Toch zijn Kagame en Museveni bondgenoten in de VS-strategie terwijl anderen zoals Mugabe (Zimbabwe) of Al-Bashir (Soedan) op het lijstje staan van staatshoofden die dringend moeten worden vervangen. Niet zozeer omdat ze de meest elementaire mensenrechteni niet respecteren, maar omdat ze zich niet voor de Amerikaanse kar laten spannen. De weerstand tegen AFRICOM, het voorgestelde US Military Command for Africa, een strategisch concept dat de veiligheidi van het continent zou moeten verzekeren, onder meer in de strijd tegen islamfundamentalisme, is groter dan verwacht. Zelfs traditionele bondgenoten staan niet te springen om mee te doen omdat het al te duidelijk een plan is dat de Amerikaanse belangen in de regio moet veiligstellen.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Sinds 2002 heeft de VS jaarlijks 10 miljoen dollar geïnvesteerd in het International Military and Training Program (IMET) om Afrikaanse militairen te trainen en te leren omgaan met modern wapentuig. Vooral de Amerikaanse defensie-industrie kan hiervan een aardig graantje meepikken. Zo leverden VS-bedrijveni in 2006-2007 voor 281 miljoen dollar aan wapentuig en militaire uitrustingen alleen al aan Algerije. En onlangs opende een gesofisticeerd Amerikaans-Oegandees inlichtingencentrum net buiten de hoofdstad Kampala. Of dat zal bijdragen tot de duurzame ontwikkelingi van de regio van de Grote Meren?
Met op kop de staten Maryland en Vermont in 2010 hebben zowat dertig staten in de VS het wettelijk mogelijk gemaakt om een benefit corporation op te richten. Dergelijke bedrijven zijn in de eerste plaats bedoeld om het publiek goed na te streven.
Er is de jongste weken veel belangstelling voor een Fins experiment met het basisinkomen. Kijk dan toch ook even richting Alaska waarvan alle inwoners, ook de kinderen, al sinds 1982 jaarlijks een dividend ontvangen.
De Verenigde Naties en de Europese Unie verbijten hun onmacht in het Syrische conflict dat nu al vijf jaar aansleept. In de media domineren dikwijls heel individuele verhalen. Ze nemen de fundamentele vragen niet weg: hoe gaan we om met dit conflict? Hoe beëindigen we het?
Wat voor velen in de sterren geschreven stond, is uitgekomen. Joseph Kabila maakt niet de minste aanstalten om op te stappen als Congolese president. Wat nu? Denis Bouwen ziet maar één lichtpuntje.
De journalistiek moet de waakhond van de democratie zijn. Ze koestert graag dat beeld. Maar is dat terecht? In de opgang van Trump en andere populisten stemt het optreden van vele media en journalisten tot nadenken. Ze laten leugens van alle schermen spatten, en ogen en oren van burgers teisteren.
Woord in de kijker: maatschappelijk verantwoord ondernemen
Herinner je de golf van protest wanneer Shell eind vorige eeuw het olieplatform Brent Spar in zee wil dumpen, of de brede onvrede over mensonwaardige arbeidsomstandigheden bij onderaannemers van de grote sportmerken. Sindsdien is er in het bedrijfsleven en daarbuiten een stroming gegroeid die ijvert voor maatschappelijk verantwoord of duurzaam ondernemen.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Verzamelterm voor zowel fossiele brandstoffen (olie, gas), andere delfstoffen (ertsen) als voor wat veld of bos opleveren (katoen, hout, rubber). Probleem is dat de delfstoffen eens op zullen geraken en we ze dus best hergebruiken. Extra vervelend is de verbranding van fossiele brandstoffen die sneller nog dan de uitputting ervan klimaatverandering voor elkaar krijgt. Voor de hernieuwbare grondstoffen is het opletten geblazen de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde niet te overschrijden of uit te putten.
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
Onder toelichting weblinks naar artikels en instellingenIn nationale staten behoort het geweldmonopolie toe aan de overheid, die er heel terughoudend, streng gereglementeerd en democratisch gecontroleerd moet mee omspringen. Net zo komt het internationale geweldmonopolie toe aan de mondiale en regionale overheden.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Uiterst ambigu en onbevredigend stapelbegrip, net als het begrip ontwikkeling zelf, wil zowat alles omvatten en zegt eigenlijk niets. Die onduidelijkheid verbergt dat het feitelijk om een light versie gaat van onze huidige economie die hier en daar wat bijschaving nodig zou hebben. Terwijl echte duurzaamheid drastische en structurele veranderingen impliceert, ja zelfs het ontwikkelen van een heel andere economie.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.