Ontwikkelings- en milieuwereldje moeten uit hun cocon
dinsdag, 17 november 2015 - 09:25
Ontwikkelingssamenwerkingi is in vijftig jaar uitgegroeid tot een heel aparte wereld. Die weet voldoende middelen te veroveren om te kunnen blijven bestaan; zelfs al komt ze haar mooie beloften niet na en is het begrip ontwikkelingi al lang onttoverd. Het milieu- en klimaatwereldje is jonger maar ontwikkelt zich al te snel langs gelijkaardige onvruchtbare sporen.
Als ze niet uit hun cocons komen, helpen ze ons geen meter vooruit richting duurzame economiei. Simpel gezegd, ontwikkelingi moet altijd groen zijn, en groen mag niet anders dan sociaal zijn.
Wie geraakt er nog wijs uit?
Het is een vervelende waarheid, specialisten onder elkaar produceren dikwijls een dusdanig ingewikkelde terminologie dat ze niet-specialisten uitsluit. Hoogstens verschaft hun woordenschat henzelf enige duidelijkheid… in het beste geval. In conferenties over dat zo vaak misbruikte begrip duurzaamheidi, bol van dure modewoorden, bekroop me meer dan eens de neiging om de deelnemers te vragen in welke mate zij elkaar nog begrepen.
Die kritische houding is meer dan nodig omdat, alle gepraat ten spijt, het niet echt opschiet met de omvorming naar een duurzame economiei. We zijn ver af van het voortbrengen van voldoende welvaart voor iedereen zonder dat we daarbij ecologische grenzen overschrijden. Een tijdige transitiei naar die sociaalecologische economiei is op de meeste plaatsen en voor de meeste mensen (nog) niet in zicht.
Afgesloten schijnwerelden
Erger, ontwikkelings- en duurzaamheidsspecialisten produceren een denk- en werkkader dat die transitiei allerminst vooruithelpt. Al meer dan 50 jaar is er die mythe gecreëerd dat specifieke ontwikkelingsadministraties en –organisaties met de hun toekomende budgetten ‘ontwikkelingi’ zouden kunnen brengen of stimuleren. Het leidde tot een onstuitbare vloed van uitwaaierende specialismen en projecten die een afgesloten wereld vormen en vooral gemeen hebben dat ze samen geen diepgaande veranderingskracht bezitten. Steeds opnieuw bewezen hun ontwikkelingsmodellen veelal slecht of zelfs niet te werken.
Nog erger, ze waren de voorbije decennia voortdurend ontzettend laat om de grootste gevaren in de gaten te krijgen voor een economische ontwikkelingi die zowel goed is voor de mens als het milieu weet te respecteren. Hebben ze al begrepen hoe funest de industriële landbouwi wel is, en dat in alle opzichten? Is het eindelijk gemeengoedi dat gezondheid in de eerste plaats te maken heeft met voldoende en gezond eten, en dus met voldoende inkomen kunnen verdienen en welvaartsverdeling? Zien ze in dat een duurzame economiei die haar welvaart goed weet te spreiden niet kan waar de democratie en de rechtsstaat afwezig blijven? Aanvaarden ze nu eindelijk dat een economiei die haar grootste kapitaali opvreet – de planeet – onmogelijk kan blijven functioneren?
In het verre zog van het vooral met zichzelf bezig zijnde ontwikkelingswereldje, is er nu ook een heel klimaatwereldje gegroeid met tal van administraties, organisaties, met groene projecten, zogenaamde schone lucht mechanismen en zelfs heus klimaatgeld.
Hun falen is onvergeeflijk
Laten we elkaar goed begrijpen. Voor tal van terreinen deskundigheid opbouwen en verantwoordelijkheden toebedelen is nuttig en noodzakelijk. Dat instituties aan territoriumdrift gaan leiden en vooral de grotere verbanden en oplossingen uit het oog verliezen, is echter onaanvaardbaar. En dat ze meer begaan zijn met zichzelf en hun falende modellen en nepoplossingen blijven najagen, is ronduit onvergeeflijk.
Want waar staan we nu? Dat ‘ontwikkelaars’ en hun industrie zich niet kanten tegen klimaatgeld – het zou er nog moeten aan mankeren – maar vooral geen vervuilingi willen met ‘hun’ ontwikkelingsgeld. Daar moeten alle anderen hun pollen van afhouden. En de jongere milieu-industrie komt op voor haar heel eigen fondsen, mechanismen en groene infrastructuurprojecten. Het is opvallend overigens hoe dikwijls die falen, net als zovele groots opgezette maar mislukte ontwikkelingsprojecten, de fameuze witte olifanten.
Kom toch uit die onvruchtbare cocon
Hallo? Willen jullie de eigen cocon en schijnwereld dringend verlaten? Kunnen jullie nu ophouden met die onvruchtbare opdelingen en, bijna 45 jaar na het rapport Grenzen aan de Groei van de Club van Romei en bijna 30 jaar na het rapport Our Common Futurei, eindelijk bezig zijn met duurzame ontwikkelingi op onze éne planeet? Kunnen we overal vooral nadenken over welke duurzame economiei we willen? En over hoe we best geldi en middelen inzetten om die vervolgens zo snel als maar mogelijk op de sporen te zetten? Sowieso moet zulke economiei goed zijn voor het milieu, en dus o.a. de opwarming van de aardei tegengaan. En ze moet tegelijk al even vanzelfsprekend goed zijn voor alle bewoners van de planeet en hun samenlevingen.
Ontwikkelingi moet groen zijn, en groen moet sociaal zijn.
In simpele jargontaal. Ontwikkelingi zal dus groen moeten zijn (of niet zijn). En groene projecten zullen sociaal en rechtvaardig moeten zijn (of niet zijn). Het is in die echte duurzaamheidi dat we bliksemsnel moeten investeren. Dat zal het vlugst, meest democratisch en efficiënt verlopen indien alle landen en samenlevingen in de eerste plaats zelf hun transitiei in handen nemen en sturen.
Uw doordachte reacties zijn heel welkom op het emailadres info@pala.be
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd? Dan kan Palai misschien op uw steun rekenen. We verwelkomen u graag als steungever - klik hier
Een goed artikel? Schenk vrienden, familie, kennissen of collega’s een gratis Palai abonnement, gebruik daarvoor het geschenkabonneeformulier – klik hier
Lezersreacties
Hallo Dirk.
Een uitdagend artikel! Je schrijft: ontwikkelingi moet altijd groen zijn. En groen mag niet anders dan sociaal zijn. Ik ben het daar van harte mee eens. En tegelijkertijd zie ik deze twee deelgebieden – groen en sociaal – elkaar in de praktijk nauwelijks (althans onvoldoende) ontmoeten, laat staan in wisselwerking met elkaar geraken. Dat is ook wat je zegt in je artikel.
Ik kan me nog goed herinneren hoe je eerder zei: de oplossingen zijn er allemaal al. We hoeven niets nieuws meer uit te vinden. We moeten het alleen gaan doen. Je had het toen over de Universele Verklaring van de Rechten van de Mensi. En in dat doen zit het nu net de moeilijkheid. We leven in een wereld met oogkleppen, is me duidelijk. Die maakt, dat mensen slechts een klein gedeelte waarnemen, namelijk precies dat gedeelte wat recht voor hen ligt. Veel van wat ernaast en erachter ligt en wat belangrijk en van waarde is, wordt hierdoor niet gezien.
Het gekke is: we hebben te maken met een economiei, die dit ‘niet zien’ koestert. Ik kan me nog van mijn middelbare schoolperiode herinneren hoe ons in de economiei-les het begrip ‘externaliteiten’ werd uitgelegd. Externaliteiten, werd ons gezegd, dat zijn de maatschappelijke kosten, die buiten de prijs van een product vallen. Als voorbeeld werd gegeven de uitstoot uit de schoorsteen van een fabriek. En, werd erbij verteld: doordat die uitstoot zich in de lucht verspreid, wordt de hiermee samenhangende vervuilingi als het ware in het niet opgelost. Dat was zo’n vijftig jaar geleden.
Als we de situatie nu bekijken, dan kan niet anders dan gezegd worden, dat dit in de economische theorie ingebakken wegkijken van allerlei vervuilingi en kosten catastrofaal heeft uitgewerkt. Externaliteit was destijds een abstract begrip voor me. Het klonk goed en het leek logisch, en ik nam het in me op. Nu pas ben ik me gaan realiseren, dat externaliteit betekent: dat wat erbuiten valt. Bij externaliteiten gaat het dus om uitsluiting.
Inmiddels is me ook duidelijk geworden wat er zoal buiten valt. En hier kom ik bij een cruciaal punt. Wat is buitengesloten, zijn namelijk allerlei maatschappelijke waarden. Die worden vanwege de logica van de economiei, die zich baseert op deze uitsluiting, niet gezien. De waarde van de lucht bijvoorbeeld (de lucht die we inademen en de atmosfeer rondom de aardei), de waarde van het water (ons drinkwater, onze rivieren, zeeën en oceanen), de waarde van de aardei (met alles erop en eraan, waaronder kostbare oerbossen) en de waarde van de zon (met zijn gratis warmte): het gaat hier notabene om de vier oerelementen, met behulp waarvan alles op onze materiële aardei is opgebouwd! En(de waarde van) dat alles, is in de economiei ‘erbuiten geplaatst’.
Hetzelfde geldt ook voor de waarde van tijd, aandacht, vriendschap, warmte en medemenselijkheid; en de waarde van traditionele kennis (op het gebied bijvoorbeeld van zaden). Al deze waarden worden door de economiei, met ondersteuning van overheden, ‘erbuiten geplaatst’.
Terwijl: op deze manier doen we in feite de hele planeet aardei in de uitverkoop. En voor dat alles gaan we ook nog eens een dure prijs betalen. Want met de ‘maatschappelijke kosten’ waarvan bij de definitie van externaliteiten sprake is, wordt bedoeld de kosten voor de maatschappij: de kosten dus voor u en ik en toekomstige generaties. Het buitensluiten van deze maatschappelijke waarden kent inmiddels een gigantische prijs. De situatie op milieugebied – geef je terecht aan - is inderdaad urgent.
Er moét iets gebeuren, en snel. Maar wat, door wie en hoe? Ik kom terug op je opmerking over dat de oplossingen er allemaal al zijn. De directeur van een Engelse NGO vertelde, tijdens een interview dat we met hem hadden voor het blad ‘WereldDelen’, over de opkomst van een nieuwe supermacht op het gebied van wereldzaken, namelijk de publieke opinie. Misschien moeten we ons alleen nog maar bewust worden van de supermacht waar we deel van uitmaken, en deze machti inzetten om de verandering te bewerkstelligen, die nodig is om de aardei te behouden als de veilige en aantrekkelijke plek voor alle wereldbewoners, waarbij niets en niemand (ook de toekomst niet) wordt uitgesloten.
Het instrumentarium is er al; in de vorm van een uniek stelsel aan mensenrechteni. En laten we vooral de vorderingen op milieugebied in de vorm van bijvoorbeeld de door Urgenda gewonnen ‘klimaatzaak’ niet vergeten. (nvdr: De Nederlandse duurzaamheidsorganisatie Urgenda wint in juni 2015 haar klimaatzaak: de rechtbank dwingt Nederland om tegen 2020 een kwart minder broeikasgassen uit te stoten. Lees voor België ook Klimaatzaak, rechtvaardige zaak. Vertrouw echter niet enkel op de gerechtelijke molen)
Misschien, denk ik wel eens, is het belangrijkste, dat er moet gebeuren, dat we de eenheid ontdekken, die we met z’n allen vormen; de eenheid, die ‘één wereld en één mensheid’ genoemd kan worden. Van deze eenheid is niemand uitgesloten. We moeten het alleen nog ontdekken.
In mijn boek Waarde(n)volle wereld, dat vorige week uitkwam en dat ook in België verkrijgbaar is, heb ik geprobeerd dit alles tot uitdrukking te brengen. Samen staan we sterk; sterker dan we vermoeden. En daarvoor moeten mensen inderdaad uit hun cocons komen. We zijn het aan elkaar verplicht. Omdat we met elkaar verbonden zijn.
John Habets.
__________________________________________
Heel doordacht is mijn reactie niet, maar ik ben volledig akkoord met dit artikel rond die cocons... de NGO's en co zijn in hetzelfde bedje ziek.
Deze week gaven we met Climaxi Het Visserijblad opnieuw uit. Een blad rond visserij dat tachtig jaar bestond maar in 2013 verdween. Er staan visserverhalen in, door vissers geschreven, een recept, cultuur én artikels rond klimaat/ecologie. Dat blad vliegt hier de deur uit. Mensen lezen het geheel en hebben ondertussen ook de kritische artikels mee. Toen ik dat aan 't maken was, dacht ik: dat is het, zo een volkse mengeling die begrijpbaar is en toch 'links'. Wij produceren dikwijls compleet onleesbare teksten die enkel door insiders gelezen worden: preken voor eigen kerk... Ik ben soms nogal ontgoocheld in de NGO-sector en zijn neiging om méér tegen dan mét de mensen te werken. Heb daar vorig jaar ook in Oikos een lang stuk over geschreven...
Het Oikos artikel van Filip De Bodt 'Politisering en depolitisering' is in pdf vorm toegevoegd aan dit artikel - zie onderaan
__________________________________________
Beste,
Ik ben geheel akkoord met de bedenkingen die geformuleerd werden over ontwikkelingshulp. Ikzelf heb jarenlang in ontwikkelingslanden gewerkt als dierenarts voor FAO, ABOS, WB, EUi en ben uiteindelijk eruit gestapt omdat ik het (vooral bij de EUi) een hypocriet wereldje vond. Mijn grieven en bedenkingen heb ik toen samengevat in de vorm van een artikel. Ik ben zo vrij dit in attachement naar u op te sturen en hoop dat het door jullie eventueel op de website geplaatst kan worden zodat meer mensen het kunnen lezen.
Ook deze bijdrage is in bijlage te vinden onderaan
__________________________________________
Beste,
Natuurlijk ben ik het eens met de stelling, maar de intellectueel in mij heeft er wel een verklaring voor.
Ten eerste heeft iedereen de neiging de eigen stoel te willen financieren, dat geldt voor ontwikkelingi, milieu, hulpverlening, etc. Je zou kunnen stellen dat het heel moeilijk is toe te geven dat de eigen competenties en taken 'overbodig' worden of in de tijd moeten evolueren. Zoveel onzekerheid kan de gemiddelde goedbedoelende middenklasser niet aan.
Ten tweede dienen al die conferenties tot 'claim en reframe', wat niet onbelangrijk is voor de gevestigde machten, maar ook voor de verschillende mens en maatschappijbeelden van waaruit aan duurzame doelen wordt gewerkt. Daarom wordt duurzaamheidi ook voortdurend gebruikt in de Van Dale definitie - van lange duur- , wat niet hetzelfde is als de Brundlandt definitie. Nu is het wel zo dat elk nieuw begrip dat 'mainstream' wordt per definitie holler wordt. Want de meerderheid bestaat nu eenmaal uit middelmatige denkers. De nood om te 'reframen' komt voort uit de nood om vanuit een cognitieve dissonantie de eigen keuzes te rationaliseren. Als de definitie van duurzaamheidi te eng is om er het eigen wereldbeeld en mensbeeld in kwijt te kunnen, zal men eerder het begrip oprekken i.p.v. de eigen aannames in vraag te stellen. Niets menselijk is ons vreemd...
De vele samenkomsten zijn er ter bevestiging van elkaar, om het eigen kader af te toetsen aan de gangbare of ideologisch aanvaardbare invulling van begrippen die een dominant discours zijn ( of zullen worden ). Ze dienen ook de gevestigde machtsgroepen, die elk een stuk van de taart willen die uit een discours ontstaat.
Af en toe roep ik ook 'het is niet eerlijk', maar als je de mechanismen kent, is het goed om na te denken hoe jij, ik, elk van ons kan ingrijpen op een wijze die inderdaad reële verandering bewerkstelligt. En vaak kan het niet anders dan via het instrumentarium van de anderen. Dat is misschien jammer, misschien ongemakkelijk, maar wel effectiever dan roepen vanaf de kade dat het schip de verkeerde kant uitgaat.
180 landen rangschikken volgens hun milieuprestaties. Dat is wat Yale en Columbia samen realiseren met hun Environmental Performance Index. Al zijn er wel bedenkingen te maken.
Je zal het zo dikwijls horen als mensen door armoede, honger of onrecht zijn geraakt. Veel kans dat hun ontzetting vergezeld geraakt van het voorstel om de welvaart in de wereld beter te verdelen. Die kijk is niet onjuist maar wel totaal ontoereikend opdat elke mens goed zou leven.
Hoe creëren en verdelen we welvaart zonder ons ruimteschip Aardei te mishandelen, hoe bewaken we daarbij best het belang van alle mensen, en hoe beslissen we daarover zo democratisch mogelijk? Die leidraden typeren Palai, ook deze eigenzinnige nieuwjaarsbrief die verschijnt na de jaarwisseling.
We naderen steeds sneller het moment waarop onze planeet niet langer geschikt is voor menselijk leven. Toch zijn we het aan toekomstige generaties verplicht de moed niet op te geven. Hoe zou gezamenlijke actie er uit kunnen zien? Het wordt een gevecht van David tegen Goliath.
Woord in de kijker: IAO en WTO: ze studeren alvast samen
Bedrijven hanteren meer en meer een mondiaal perspectief en wereldmarkten spelen een grotere rol. De economische globalisering holt maar verder. De consensus groeit dat er nood is om een sociale bodem te leggen onder de wereldeconomie, ook bij internationale en economische organisaties zoals het IMF, de Wereldbank, de OESO en de WTO. Om dat te realiseren, kijken velen richting Internationale Arbeidsorganisatie die zou kunnen uitgroeien tot een soort wereldministerie van arbeid. Daar zijn we nog lang niet. Maar er is toch een pril begin van samenwerking tussen die IAO en de Wereldhandelsorganisatie. Samen hebben ze de studie ‘handel en werkgelegenheid’ gemaakt. De terechte conclusie luidt dat er over het verband tussen die twee geen echt algemene uitspraken mogelijk zijn: te veel héél verschillende elementen spelen hun rol. Maar even duidelijk is dat de gevoerde handelspolitiek en sociale politiek wel degelijk elkaar beïnvloeden, en dat het dus nodig is om ze op elkaar af te stemmen. We raden u graag de lectuur aan van de samenvatting die het Internationaal Vakverbond - de wereldvakbond – maakte, slechts negen pagina’s lang.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
zie onder ontwikkeling
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Als we van lokaal tot globaal onze welvaart willen produceren op een wijze die tegelijk ecologisch én sociaal duurzaam is, hebben we krachtige overheden nodig die de huidige economie in die richting sturen. Want de vrije markt kan veel maar blijkt impotent om snel de hele wereldbevolking inkomen, werk en fatsoenlijk leven te bieden in een omgebouwde economie die niet langer de ecologische pijngrenzen doorboort.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Als we van lokaal tot globaal onze welvaart willen produceren op een wijze die tegelijk ecologisch én sociaal duurzaam is, hebben we krachtige overheden nodig die de huidige economie in die richting sturen. Want de vrije markt kan veel maar blijkt impotent om snel de hele wereldbevolking inkomen, werk en fatsoenlijk leven te bieden in een omgebouwde economie die niet langer de ecologische pijngrenzen doorboort.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
zie commons
Als we van lokaal tot globaal onze welvaart willen produceren op een wijze die tegelijk ecologisch én sociaal duurzaam is, hebben we krachtige overheden nodig die de huidige economie in die richting sturen. Want de vrije markt kan veel maar blijkt impotent om snel de hele wereldbevolking inkomen, werk en fatsoenlijk leven te bieden in een omgebouwde economie die niet langer de ecologische pijngrenzen doorboort.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Is naast arbeid, grondstoffen en kennis één van de middelen die ons helpt om welvaart te scheppen. Kapitaal kan variëren van grond tot zware industriële infrastructuur tot ruime financiële middelen. Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Vervuiling of verontreiniging zadelt het milieu op met een verhoogde concentratie van stoffen die schadelijk is voor mens en natuur.Denk maar aan de bijna klassieke water-, lucht- of bodemvervuiling.
deze denkgroep verzamelt sinds 1968 wetenschappers, economen, zakenmensen, internationale ambtenaren en toppolitici die een betere wereld betrachten.
In 1987 verschijnt Our Common Future, een rapport van de Commissie Milieu en Ontwikkeling van de Verenigde Naties. Het introduceert voor de hele wereld het concept van duurzaamheid met een vrijwel perfecte definitie. Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien.
Uiterst ambigu en onbevredigend stapelbegrip, net als het begrip ontwikkeling zelf, wil zowat alles omvatten en zegt eigenlijk niets. Die onduidelijkheid verbergt dat het feitelijk om een light versie gaat van onze huidige economie die hier en daar wat bijschaving nodig zou hebben. Terwijl echte duurzaamheid drastische en structurele veranderingen impliceert, ja zelfs het ontwikkelen van een heel andere economie.
Als we van lokaal tot globaal onze welvaart willen produceren op een wijze die tegelijk ecologisch én sociaal duurzaam is, hebben we krachtige overheden nodig die de huidige economie in die richting sturen. Want de vrije markt kan veel maar blijkt impotent om snel de hele wereldbevolking inkomen, werk en fatsoenlijk leven te bieden in een omgebouwde economie die niet langer de ecologische pijngrenzen doorboort.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
De Val der Engelen. Waarom ontwikkelingsorganisaties falen is een boek dat Dirk Barrez schreef in 1991 over "de ontaarding van de internationale samenwerking" zoals in de titel van de inleiding staat.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Ga naar volledige verklaring
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Vervuiling of verontreiniging zadelt het milieu op met een verhoogde concentratie van stoffen die schadelijk is voor mens en natuur.Denk maar aan de bijna klassieke water-, lucht- of bodemvervuiling.
Vervuiling of verontreiniging zadelt het milieu op met een verhoogde concentratie van stoffen die schadelijk is voor mens en natuur.Denk maar aan de bijna klassieke water-, lucht- of bodemvervuiling.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.